ระบอบการปกครองสุดท้าย : กรณีศึกษาระบอบประชาธิปไตยที่สมบูรณ

บทคัดย่อ

บทความนี้จัดท�ำขึ้นเพื่อน�ำเสนอข้อค้นพบที่เกิดจากการศึกษาอิสระ โดยผู้เขียนได้
ก�ำหนดวัตถุประสงค์ไว้4 ข้อ คือ 1) ศึกษาพัฒนาการของระบอบประชาธิปไตย ได้พบว่า
มีพัฒนาการมาจาก 2 สาย คือจากลัทธิทุรชนาธิปไตยหรือทรราชและระบอบมัชฌิมาธิปไตย
2) ศึกษาประชาธิปไตยในทรรศนะของปราชญ์ตะวันตก ได้พบว่า ในทรรศนะของดิโมคริตุส
ถือว่าเป็นระบอบที่เหมาะสมส�ำหรับมนุษยชาติส่วนเพลโตเห็นว่าหากยึดกฎหมายเป็นมาตรฐาน
ถือว่าเป็นระบอบที่เลวที่สุดแต่ในสภาพที่ไร้กฎหมาย เป็นระบอบที่ดีที่สุด 3) ศึกษาหลักการ
ที่ส�ำคัญของระบอบประชาธิปไตย พบว่า อ�ำนาจสูงสุดเป็นของประชาชน โดยประชาชน
แบ่งอ�ำนาจเป็น 3 ส่วน คือ นิติบัญญัติบริหารและตุลาการ 4) ศึกษาระบอบประชาธิปไตย
ที่สมบูรณ์ในทรรศนะนักวิชาการไทย ได้พบว่า จะต้องเป็นระบอบที่ให้ทุกคนเท่าเทียมกัน
ในอ�ำนาจทางการเมือง ภายใต้กฎหมายและการจัดสรรผลประโยชน์ทุกอย่าง อย่างเท่าเทียม
แก่ทุกคน