การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนวงเครื่องสายไทยด้วยโน้ตจัตุรงค์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มุ่งนำเสนอการพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนวงเครื่องสายไทยด้วยโน้ตจัตุรงค์
และนำเสนอผลการใช้รูปแบบการเรียนการสอนเครื่องสายไทยด้วยโน้ตจัตุรงค์โดยใช้กระบวนการวิจัยแบบ
ผสมผสาน (Mixed method) ทั้งเชิงคุณภาพและปริมาณ ประชากรในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษา
ปีที่ 6 โรงเรียนวัดกำแพง สำนักงานเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร ปีการศึกษา 2563 จำนวน 74 คน
กลุ่มตัวอย่างในการทดลองครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จำนวน 2 ห้องเรียน ได้มาด้วยวิธีการสุ่ม
อย่างง่าย (Simple random sampling) ได้แก่ ห้องที่เป็นกลุ่มทดลอง จำนวน 25 คน และห้องที่เป็นกลุ่ม
ควบคุม จำนวน 25 คน โดยดำเนินการเรียนการสอนสัปดาห์ละ 1 ชั่วโมง จำนวน 13 สัปดาห์ รวมระยะเวลา
จำนวน 13 ชั่วโมง
ผลการวิจัยพบว่า การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนวงเครื่องสายไทยด้วยโน้ตจัตุรงค์ เป็นการ
พัฒนารูปแบบการฝึกปฏิบัติเครื่องดนตรีบรรเลงทำนองในวงเครื่องสายไทย ได้แก่ ซอด้วง ซออู้จะเข้และ
ขลุ่ยเพียงออ ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ
วิชาดนตรี โดยยึดวิธีการฝึกปฏิบัติตามเกณฑ์มาตรฐานดนตรีไทย เพื่อนำมาประยุกต์เป็นรูปแบบการบันทึก
โน้ตจำนวน 4 สีได้แก่ดำ น้ำเงิน แดง และเขียว และใช้การจัดการเรียนการสอนตามรูปแบบการเรียนการ
สอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์(Davies' Instructional Model for Psychomotor Domain) ทำให้รูปแบบ
การเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วย 8 องค์ประกอบ คือ 1) หลักการและเหตุผล 2) วัตถุประสงค์
3) เนื้อหา 4) ระยะเวลา 5) กิจกรรมการเรียนการสอน 6) สื่อการเรียนการสอน 7) การวัดและประเมินผล
และ 8)แผนการจัดการเรียนรู้เมื่อนำรูปแบบการเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้นให้ผู้เชี่ยวชาญจำนวน 5 คน
ทำการพิจารณาความเหมาะสม พบว่ามีค่าความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.90, S.D.=0.30)
เมื่อนำรูปแบบการเรียนการสอนไปทดลองใช้ นำร่องกับนักเรียนซึ่งไม่ใช่กลุ่มตัวอย่าง พบว่ามีประสิทธิภาพ
E1/E2 = 81.77/80.75 เมื่อเปรียบเทียบคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนของนักเรียน
กลุ่มทดลองกับกลุ่มควบคุม พบว่า คะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่ม
ควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05