การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่องรำวงมาตรฐาน ของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ (มัธยมวัดหัตถสารเกษตร) ในพระราชูปถัมภ์ฯ ที่เรียนโดยใช้รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี*
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ตามลำดับดังนี้ 1) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาด้านความรู้รายวิชาศิลปะ(นาฏศิลป์) เรื่องรำวงมาตรฐานของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ (มัธยมวัดหัตถสารเกษตร) ในพระราชูปถัมภ์ฯ ที่เรียนรูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียน 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนด้านความรู้วิชารายการศิลปะ (นาฏศิลป์) เรื่องรำวงมาตรฐานของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนทีปังกร วิทยาพัฒน์(มัธยมวัดหัตถสารเกษตร) ในพระราชูปถัมภ์ฯ ในส่วนของกลุ่มทดลองที่เรียนรูปแบบการสอนทักษะการปฏิบัติของเดวีส์กับกลุ่มควบคุมที่โปรแกรมสอนแบบปกติ 3) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางวิทยาการปฏิบัติ รายการศิลปะ (นาฏศิลป์) เรื่องราวเกี่ยวกับวงมาตรฐานของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ (มัธยมวัดหัตถสารเกษตร) ในจักรพรรดิ์ูปถัมภ์ฯ หลักสูตรวิจัยของกลุ่มทดลองที่เรียนเริ่มต้นรูปแบบการสอนทักษะการปฏิบัติของเดวีส์กับ ควบคุมการควบคุมที่สอนแบบปกติ
กลุ่มตัวอย่างการวิจัยนี่คือนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1/4 ที่ควบคุมและนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1/8 ที่ศูนย์ทดลองเพื่อตรวจสอบแบบกลุ่ม (การสุ่มตัวอย่างแบบกลุ่ม) เทคโนโลยี วิจัยการเยี่ยมชม 1) แผนการจัดการเรียนรู้จำนวนมาก 6 แผน 2) แบบทดสอบ และ 3) แบบประเมินทักษะการปฏิบัติ สถิติต่างๆ ของแพลตฟอร์มคือจะใช้เวลาส่วนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที (t-test)
ผลการวิจัยพบว่า 1) กลุ่มทดลองที่เรียนลักษณะของรูปแบบของการสอนทักษะฝึกหัดของเดวีส์เป็นหลักก่อนเรียนทางสถิติที่ระดับ .05 2) กลุ่มทดลองที่เรียนเฉพาะรูปแบบการสอนการสอนของหมอ การปฏิบัติของเดวีส์ เป็นผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนด้านความรู้ด้านในกลุ่มควบคุมที่เรียนโดยวิธีการสอนแบบปกติสำรวจทางสถิติที่ระดับ .05 3) กลุ่มทดลองที่เรียนที่จุดเริ่มต้นรูปแบบการสอนทักษะการปฏิบัติของ เดวีส์ให้สัมฤทธิ์ในด้านทักษะเดวีส์และควบคุมกลุ่มที่ควบคุมแบบปกติทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ดุษฎี มีป้อม และนิลวรรณ ถมังรักษ์สัตว์. (2559). ดนตรี-นาฏศิลป์ ม.3. กรุงเทพฯ: วัฒนาพานิช.
นิตยา เต็งประเสริฐ. (2557). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยการผสมผสานทักษะปฏิบัติเดวีส์และ
การเรียนรู้แบบร่วมมือ เพื่อพัฒนาทักษะปฏิบัติชุดระบำไก่ วิชาดนตรี-นาฏศิลป์. (วิทยานิพนธ์
ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี).
มนชนก รัตนจำนงค์. (2561). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชานาฏศิลป์ด้วยรูปแบบการสอน
แบบทางตรงผสมผสานทักษะปฏิบัติของเดวีส์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5
(วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต คณะศิลปกรรมศาสตร์, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี).
รจนา สุนทรานนท์ และคำรณ สุนทรานนท์. (2556). เกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพนาฏศิลป์ไทยระดับการศึกษา
ขั้นพื้นฐาน. (งานวิจัยภาควิชานาฏดุริยางคศิลป์, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี).
ลักขณา บุตรพรม. (2557). การใช้ชุดการเรียนรู้โดยการผสมผสานทักษะปฏิบัติเดวีส์ และการเรียนรู้แบบ
ร่วมมือเพื่อพัฒนาทักษะปฏิบัติ เรื่องนาฏยศัพท์และภาษาท่านาฏศิลป์ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคําแหง).
วารี ทิมอินทร์. (2564). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชานาฏศิลป์ เรื่องระบำนกสามหมู่โดยใช้
รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 (วิทยานิพนธ์ปริญญา ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี).
วรายุทธ มะปะทัง, วนิดา ผาระนัด และณัฏฐชัย จันทชุม. (2563). การพัฒนากิจกรรมการ เรียนรู้
ทักษะปฏิบัติตามแนวคิดของเดวีส์ เรื่องพื้นฐานนาฏศิลป์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5.
วารสารมหาจุฬานครทรรศน์, 7(5), 214-215.
ศริญญา สีเลา. (2564). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้และทักษะปฏิบัติท่ารำวงมาตรฐานของ
นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสารสาสน์เอกตรา โดยใช้รูปแบบการสอนจิ๊กซอว์ ผสมผสานทักษะปฏิบัติของเดวีส์. จันทรเกษมสาร, 27(1), 158-172.