การพัฒนาผลิตภัณฑ์กระเป๋าผ้าบาติกแบบมีส่วนร่วมของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนบ้านภูนก ตำบลบ้านตึก อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย
Main Article Content
บทคัดย่อ
นักวิจัยคนนี้เพื่อตรวจสอบทิศทางและการพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนผ้าบาติกแบบสำรวจเพื่อตรวจสอบปริมาณและเชิงคุณภาพเพื่อตรวจสอบและกลุ่มตัวอย่าง กลุ่มวิสาหกิจชุมชนทอผ้าบ้านภูนก ตำบลบ้านคอมพิวเตอร์อำเภอศรีสัชนาลัยจังหวัดสุโขทัยจำนวน 15 คน ชุมชนจำนวน 1 คน ปราชญ์ชุมชนจำนวน 3 คนและผู้บริโภคจำนวน 100 คน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจาะจงเครื่องมือที่ใช้สำหรับการประชุมและการวิจัยเพื่อเรียกร้องผู้นำ ที่นั่น สถิติใช้เป็นสถิติเชิงพรรณนาด้วยข้อมูลที่หาโปรตีนและค่าส่วนมาตรฐานผลการวิจัยวิจัยพบว่า 1) ชุมชนทอผ้าบ้านภูนกเป็นชุมชนที่มาจากจังหวัดแพร่และจังหวัดอุตรดิตถ์และเป็นส่วนหนึ่งในการที่ ทอลายยกดอกออกมาที่แตกต่างกันมาแต่ครั้งหนึ่งซึ่งบางครั้งอาจถึงทุนที่สำคัญและได้นำมาซึ่งการประมวลผลเป็นผ้านุ่งๆ ที่มาและถุงย่าม 2) ระบบควบคุมผลิตภัณฑ์ผ้าบาติกแบบปกติมี 3 สืบค้นคือการตรวจสอบกลุ่ม วิสาหกิจชุมชนผ้าบ้านภูนกสอง การถ่ายทอดความรู้เรื่องผ้าบาติกจากผู้เชี่ยวชาญและสาม ผลิตภัณฑ์พัฒนากระเป๋าผ้าบาติกแบบสำรวจของชุมชน 3) ผลการวิจัยความต้องการของผู้บริโภคต่อรูปแบบผลิตภัณฑ์กระเป๋าผ้าที่สามารถใช้ประโยชน์สอยประกอบและรูปทรงและรูปทรงของโปรตีนมากมี 4.20 (SD = 0.70)
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กมลรัตน์ วันไช กัญญาลักษณ์ คำเงิน ชลลดา พรสุขสมสกุล และกัสมา กาซ้อน. (2564). แนวทางพัฒนา
ผลิตภัณฑ์ผ้าทอไทลื้อศรีดอนชัย อำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย. Journal of Industrial
Administration, 3(2), 46-54.
ขวัญเรือน บุญกอบแก้ว. (2562). แนวทางการปรับใช้ทุนวัฒนธรรมในการพัฒนาชุมชนบ้านวังหอน ตำบล
วังอ่าง อำเภอชะอวด จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 10(ฉบับ
พิเศษ), 188-209.
ชวดี โกศล. (2561). การบริหารจัดการทุนทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ ในเขตพื้นที่ภาคเหนือของ
ประเทศไทย. Journal of Administrative and Management, 6(2), 64-73.
ณัฐธิดา คำทำนอง. (2566). “ผ้าบาติก” ศาสตร์และศิลป์ที่งดงามของชาวใต้. สืบค้นเมื่อ 28 สิงหาคม
, จาก https://www.creativethailand.org/article-read?article_id=34058
ณัฐพัชญ์ เอกสิริชัยกุล. (2556) . รูปแบบการจัดการห่วงโซ่คุณค่าธุรกิจจัดเลี้ยงจังหวัดนครปฐมตามแนวคิด
เศรษฐกิจสร้างสรรค์. (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาพัฒนศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร)
พระครูวิบูลเจติยานุรักษ์ และเพ็ญพรรณ เฟื่องฟูลอย. (2565). การวิเคราะห์บทบาทหน้าที่และ
กระบวนการของชุมชนสร้างสรรค์ในสังคมไทย. Journal of MCU Peace Studies, 10(2),
-610
แพรภัทร ยอดแก้ว. (2566). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอตีนจกเชิงสร้างสรรค์และบรรจุภัณฑ์ของกลุ่มชาติ
พันธุ์ลาวครั่งในจังหวัดนครปฐมเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี. วารสารสังคมศาสตร์และ
วัฒนธรรม, 7(1), 14-30.
รัชฎาพร เกตานนท์ แนวแห่งธรรม. (2560). แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อส่งเสริม
เศรษฐกิจสร้างสรรค์ในจังหวัดนครปฐม. Veridian E-Journal Silpakorn University, 10(1),
-1013
เรณู เหมือนจันทร์เชย. (2558). ทุนวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนากลุ่มชาติพันธุ์ไทยทรงดำในจังหวัดนครปฐม.
Veridian E-Journal, Silpakorn University, 8(2), 231-247.
องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านตึก. (ม.ป.ป). คลังความรู้. สืบค้นเมื่อ 3 กรกฎาคม 2564, จาก
https://www.bantuek.go.th/news_knowledge
อมรรัตน์ ตะโคดม ปกรณ์ สัจจพงษ์ และอุเทน เลานำทา. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างกลยุทธ์การพัฒนา
ผลิตภัณฑ์ใหม่กับความได้เปรียบทางการแข่งขันของธุรกิจเทคโนโลยีสารสนเทศในประเทศไทย.
Journal of Humanities and Social Sciences Mahasarakham University, 36(6),
-179
Best, J. W. (1981). Research in education (4th ed.). New Jersey: Prentice Hall.
Bowling, A. (1997). Research Methods in Health. Buckingham: Open University Press.