ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนนำร่อง พื้นที่นวัตกรรมการศึกษา จังหวัดศรีสะเกษ
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับปัจจัยการบริหารของโรงเรียนนำร่องพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา จังหวัดศรีสะเกษ 2) เพื่อศึกษาระดับประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนนำร่องพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา จังหวัดศรีสะเกษ 3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารกับประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการ และ 4) เพื่อศึกษาปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนนำร่องพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา จังหวัดศรีสะเกษ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 16 คน และครูผู้สอน จำนวน 335 คน ของโรงเรียนนำร่องพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา จังหวัดศรีสะเกษ รุ่นที่ 1-3 กำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตารางสำเร็จรูปของเครซี่และมอร์แกน ได้มาโดยการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ และเทียบสัดส่วนตามขนาดของสถานศึกษา เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.986 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และสมการถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับปัจจัยการบริหารของโรงเรียนนำร่องพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา จังหวัดศรีสะเกษ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 2) ระดับประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนนำร่องพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา จังหวัดศรีสะเกษ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 3) ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารกับประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการ มีความสัมพันธ์กันเชิงบวกระดับค่อนข้างสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เท่ากับ 0.751 4) ปัจจัยการบริหารสามารถพยากรณ์ประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการ ได้ร้อยละ 66.30
สามารถเขียนเป็นสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนดิบ ได้ดังนี้
= 1.390 + 0.282X4 + 0.179X2 + 0.162X1 + 0.180X5 – 0.118X3
สามารถเขียนเป็นสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนมาตรฐาน ได้ดังนี้
= 0.490Z4 + 0.274Z2 + 0.193Z1 + 0.248Z5 – 0.182Z3
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). ทศวรรษที่สองของการปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์.
จรัญญา ทองวิเศษ, พงษ์ศักดิ์ ทองพันชั่ง, และจิตติมาภรณ์ สีหะวงษ์. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะ
ผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษากับประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการโรงเรียนเครือข่าย พื้นที่นวัตกรรมจังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 18(1), 122-137.
จอมพงศ์ มงคลวนิช. (2555). การบริหารองค์การและบุคลากรทางการศึกษา. กรงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่ง
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จันทรานี สงวนนาม. (2551). ทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการบริหารสถานศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ:
บุ๊คพอยท์.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2560). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย. กรุงเทพฯ: อมารการพิมพ์.
ไทพนา ป้อมหิน และคณะ. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษา.
วารสารครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 1(1), 128–139.
ธนัฏฐา คุณสุข. (2565). การบริหารงานวิชาการที่ส่งผลต่อการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของสถานศึกษา ระดับ
มัธยมศึกษา ในจังหวัดจันทบุรี. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี).
นิตยา วีระพันธ์, สุวรรณา โชติสุกานต์ และอรสา จรูญธรรม. (2559). รูปแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิง
เส้นของปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 11(2), 27–36.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ประจักร บัวผัน. (2554). หลักการบริหารสาธารณสุข. ขอนแก่น: ภาควิชาบริหารงานสำนักงาน
สาธารณสุข. คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ภารดี อนันต์นาวี. (2551). หลักการ แนวคิด ทฤษฎี ทางการบริหารการศึกษา. ชลบุรี: มนตรี.
วิมาลย์ ลีทอง. (2563). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลโรงเรียน สังกัดสำนักงานคณะกรรมการ
การศึกษาขั้นพื้นฐาน. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร)
สมาน อัศวภูมิ. (2561). แนวคิด ทฤษฎี การบริหารสำหรับครูและบุคลากรทางการศึกษา. อุบลราชธานี:
อุบลกิจออฟเซทการพิมพ์.
สันติ บุญภิรมย์. (2552). หลักการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: บุ๊คพอยท์.
สำนักงานบริหารพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา. (2565). รายงานประจำปีพื้นที่นวัตกรรมการศึกษาปีการศึกษา
-2565. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สุพัตรา ดีท่าโพธิ์, วัฒนา สุวรรณไตรย์ และรัชฎาพร งอยภูธร. (2565). ปัจจัยทางการบริหารที่ส่งผลต่อ
ประสิทธิผลการบริหารโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาหนองคายและบึงกาฬ. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 11(41), 321-330.
สุรชัย พรมปากดี. (2565). ปัจจัยทางการบริหารทที่สงผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานโรงเรียนสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร).
Akyürek, M. İ. & Aypay, A. (2023). An exploration of the relationship between school happiness and school effectiveness. Journal of Educational Leadership and Policy Studies, 7(1), 17-19.
Herbert A. Simon. (1976). Administrative Behavior. (3rd ed). New York: The Free Press.
Best and Kahn James V. (1993). Research in Education. (7th ed). Boston: Allyn and
Bacon.
Cronbach, Lee J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harper
Collins.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research
Activeties. Educational and psychological measurement, 30(3), 607-610.
NAA Sheikha, ARM Younis. (2006). Administrative factors affecting employees Absenteeism in academic and public libraries in Jordan. The International Information & Library Review, 38(2), 64-88
