แนวทางการปรับปรุงหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความต้องการเข้าศึกษาในสาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จำนวน 200 คน 2) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของผู้ประกอบการผู้ใช้บัณฑิตหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจ ได้แก่ ผู้ประกอบการที่ใช้บัณฑิตสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี 48 คน 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจของนักศึกษาชั้นปีที่ 4 ได้แก่ นักศึกษาชั้นปีที่ 4 ระดับปริญญาตรี 60 คน และ 4) เพื่อหาแนวทางปรับปรุงหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามความต้องการเข้าศึกษาแบบสำรวจความพึงพอใจของผู้ใช้บัณฑิตและความพึงพอใจในหลักสูตร ศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจของนักศึกษาชั้นปีที่ 4 สถิติใช้ในการวิจัย ได้แก่ ร้อยละค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า
- ผู้ตอบแบบสอบถามไม่สนใจเรียนสาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจในระดับมากที่สุด (ร้อยละ 67.5) เพราะไม่ถนัดด้านภาษาอังกฤษ (ร้อยละ 40)
- ผู้ใช้บัณฑิตพึงพอใจในการใช้บัณฑิตภาพรวมอยู่ในระดับมาก ที่ค่าเฉลี่ย 3.74 (S.D.) 1.53
- นักศึกษาชั้นปีที่ 4 มีความพึงพอใจในการใช้หลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจภาพรวมอยู่ในระดับมาก ที่ค่าเฉลี่ย 4.04 (S.D.=0.88)
- แนวทางในการปรับปรุงหลักสูตร ควรมีการประเมินหลักสูตรให้ครบทั้งเอกสารหลักสูตรการจัด การเรียนของผู้สอน พฤติกรรมการเรียนและผลการประเมินความพึงพอใจของผู้เรียนผู้ประกอบการและเมื่อสิ้นปีการศึกษาควรมีการนิเทศ ผลการดำเนินการและควรมีการพัฒนาและปรับปรุงอยางต่อเนื่องเพื่อทราบแนวทางในการบริหารหลักสูตรในครั้งต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา จันทะดวง และคณะ. (2562). การประเมินหลักสูตรภาษาอังกฤษธุรกิจ มหาวิทยาลัยราช
ภัฏสกลนคร หลักสูตรปรับปรุงพุทธศักราช 2555. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏ
สกลนคร, 17(76), 266–276.
จรินทร์ยา ยวงนาค. (2554). ความพึงพอใจของผู้เรียนที่มีต่อการบริหารการศึกษาของวิทยาลัยพณิชยการ
บางนา กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร).
จินตนา ธนวิบูลย์ชัย. (2559). หน่วยที่ 11 การคิดแก้ปัญหาและการตัดสินใจ. ในเอกสารการสอนชุดวิชา
จิตวิทยาเพื่อการดำรงชีวิต หน่วยที่ 8–15 (น. 11-7). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
จารุณี อินทฤทธิ์ และคณะ. (2555). การศึกษาความพึงพอใจของผู้ใช้บัณฑิตต่อคุณภาพบัณฑิตและอัต
ลักษณ์บัณฑิตหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต. (วิทยาลัยพยาบาลศรีมหาสารคาม, สถาบันพระบรมราชนก).
ณัฐแก้ว ข้องรอด. (2554). ศึกษาคุณลักษณะของบัณฑิตตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิแห่งชาติและความ ต้องการของผู้ใช้บัณฑิตคณะวิทยาการจัดการ ในจังหวัดเพชรบูรณ์ (รายงานการวิจัย). มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
เมธาวี สุขปาน. (2556). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อในหลักสูตรระดับประกาศนียบัตร
วิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) ของนักเรียน: กรณีศึกษาวิทยาลัยพณิชยการธนบุรี (วิทยานิพนธ์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์).
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, กองพัฒนานักศึกษา, ฝ่ายแนะแนวการศึกษาและอาชีพ. (2558).
ความพึงพอใจของผู้ใช้บัณฑิตที่มีต่อคุณลักษณะที่พึงประสงค์และคุณภาพบัณฑิตตามอัตลักษณ์ของบัณฑิต มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี รุ่นปีการศึกษา 2556.
สำนักเลขาธิการสภาการศึกษา. (2554). นโยบายและยุทธศาสตร์การปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สอง
ด้านการพัฒนาอาชีวศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักเลขาธิการสภาการศึกษา.
วินิชยา วงศ์ชัย และคณะ. (2562). การศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาชั้นปีที่ 4 ต่อหลักสูตรและการ
จัดการเรียนการสอน สาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจ มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี. การประชุมวิชาการระดับชาติวิจัยรำไพพรรณี ครั้งที่ 13.
อธิจิต กล้าปราบศึก. (2548). การค้นคว้าอิสระเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาตามหลักสูตรบริหารธุรกิจ
มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2540). หลักการสอน (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โอ.เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
Stevens, P. (1980). Teaching English as an international language. Oxford: Pergamon Press.
