ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของนักกีฬามหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษในการแข่งขันกีฬานักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฎกลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ครั้งที่ 43

Main Article Content

สาคร แก้วสมุทร์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ เพื่อศึกษาความคิดเห็นของนักกีฬาที่ได้เหรียญรางวัล ที่ส่งผลต่อความสำเร็จของนักกีฬามหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ ในการแข่งขันกีฬานักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ครั้งที่ 43 “ภูพานเกมส์” ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร กลุ่มตัวอย่างคือนักกีฬาที่ได้รับรางวัลในการแข่งขันในลำดับชนะเลิศ รองชนะเลิศอันดับหนึ่ง และรองชนะเลิศอันดับสอง จำนวน 215 คน จำนวน 74 เหรียญ โดยใช้สถิติ คำนวณหาค่าร้อยละและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน


               ผลการวิจัยพบว่า


  1. ปัจจัยภายใน สรีรวิทยา การมีโครงสร้างร่างกายที่สมส่วนส่งผลให้นักกีฬาประสบความสำเร็จมีความมุ่งมั่นทุ่มเทในการฝึกซ้อมและแข่งขันส่งผลให้นักกีฬาได้ชัยชนะ การมีเทคนิคทักษะที่ดี รวมถึงการทำงานร่วมกันกับผู้ฝึกสอนในการวางยุทธวิธีก่อนการแข่งขัน นอกจากนี้พบว่า การวางแผนโปรแกรมการฝึกซ้อมที่ดีถูกหลักวิทยาศาสตร์การกีฬา สมรรถภาพทางกาย การที่นักกีฬามีความแข็งแรงของกล้ามเนื้อส่งผลให้นักกีฬาประสบความสำเร็จ

  1. 2. ปัจจัยภายนอก บุคคล สรุปได้ว่าคณะกรรมการจัดการแข่งขันมีความเชี่ยวชาญในการจัดการแข่งขันมีอุปกรณ์การแข่งขันและอุปกรณ์การฝึกซ้อม ที่เพียงพอได้มาตรฐาน การจัดการแข่งขันมีความบริสุทธิ์ ยุติธรรม รวมถึงการเอาใจใส่ของผู้ฝึกสอน ในการควบคุมการฝึกซ้อม แต่ละวัน /สัปดาห์/ เดือน การได้รับสนับสนุน เป็นการสร้างแรงกระตุ้นให้กับนักกีฬาได้เป็นอย่างดี การสนับสนุนด้านงบประมาณ   (เบี้ยเลี้ยงฝึกซ้อมและแข่งขัน) และการเอาใจใส่ในช่วงระหว่างแข่งขัน มีผลทำให้นักกีฬามีกำลังใจในการแข่งขัน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
แก้วสมุทร์ ส. (2025). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของนักกีฬามหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษในการแข่งขันกีฬานักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฎกลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ครั้งที่ 43. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 16(1), 337–346. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/humanjubru/article/view/278827
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงท่องเที่ยวและกีฬา. (2555). แผนพัฒนากีฬาแห่งชาติ ฉบับที่ 6 (พ.ศ. 2559 – 2564).

กรุงเทพฯ: การกีฬาแห่งประเทศไทย.

ประทุม ม่วงมี. (2527). รากฐานทางสรีรวิทยาของการออกกำลังกายและพลศึกษา. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม.

พลศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ประโยค สุทธิสง่า. (2542). คู่มือการสอนฟุตบอล. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

พิพิธพร แก้วมุกดา และคนอื่น ๆ. (2527). จิตวิทยากีฬาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: ธนประดิษฐ์การพิมพ์.

วิไล ไพบูลย์, อารี พันธ์มณี และรัญจวน คำวชิรพิททักษ์, (2566). ปัจจัยทางจิตวิทยาที่มีผลต่อการพัฒนา

ความสำเร็จของนักกีฬาฟุตซอลอาชีพ. วารสารจิตวิทยา มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต, 13

(กรกฎาคม-ธันวาคม 2566), 53-69.

สาคร แก้วสมุทร์. (2551). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการแข่งขันมวยสากลสมัครเล่นในกีฬา

มหาวิทยาลัยแห่งประเทศครั้งที่ 35. กรุงเทพฯ: ภาควิชาพลศึกษา คณะพลศึกษา มหาวิทยาลัย

ศรีนครินทรวิโรฒ.

สืบสาย บุญวีรบุตร. (2539). จิตวิทยาการกีฬา. กรุงเทพฯ: กรมพลศึกษา.

Casals, M, & Finch, C.F. (2017). Sports Biostatistician: a critical member of all sports

science and medicine teams for injury prevention. Injury prevention, 23(6), 423-