การพัฒนาชุดการเรียนรู้วัฒนธรรมดนตรี อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนมสำหรับนักศึกษาสาขาวิชาดนตรีศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยนครพนม
Main Article Content
บทคัดย่อ
การพัฒนาชุดการเรียนรู้วัฒนธรรมดนตรี อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม สำหรับนักศึกษาสาขาวิชาดนตรีศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยนครพนม ดำเนินการวิจัยตามระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ มีจุดมุ่งหมายการวิจัย คือ 1) เพื่อศึกษาวัฒนธรรมดนตรี อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม 2) เพื่อพัฒนาชุดการเรียนรู้วัฒนธรรมดนตรี อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม 3) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ หลังการใช้งานชุดการเรียนรู้วัฒนธรรมดนตรี อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนมมีพัฒนาการของผู้เรียนสูงกว่าก่อนเรียน และ 4) เพื่อศึกษาความพึงพอใจการใช้ชุดการเรียนรู้วัฒนธรรมดนตรี อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม มีระยะเวลาที่ทำการศึกษาเริ่มต้นตั้งแต่เดือน ตุลาคม พ.ศ 2567 ถึงเดือน มกราคม พ.ศ. 2568 ข้อมูลภาคสนามได้จากการสัมภาษณ์และการสังเกตและชุดการเรียนรู้วัฒนธรรมดนตรี อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม
ผลวิจัยพบว่า วัฒนธรรมดนตรี อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม ประกอบด้วย 1) ลักษณะทางดนตรีวัฒนธรรมดนตรี ประกอบด้วย วงดนตรีและเครื่องดนตรี ระบบเสียง และบทเพลง 2) บริบทที่เกี่ยวข้องกับดนตรีอำเภอธาตุพนม ประกอบด้วย กลุ่มชาติพันธุ์ ภาษา พื้นที่อาศัย พิธีกรรม และความเชื่อกระบวนการพัฒนาชุดการเรียนรู้วัฒนธรรมดนตรี มีประสิทธิภาพ 80.42/89.16 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์มาตรฐานที่กำหนดไว้ 80/80 คะแนนหลังการใช้งานชุดการเรียนรู้วัฒนธรรมดนตรี อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม พบว่า คะแนนก่อนเรียน (Pre-Test) มีคะแนนค่าเฉลี่ย (Mean) อยู่ที่ 58.83 เปอร์เซ็นต์ มีค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานของคะแนน อยู่ที่ 0.79 แสดงว่าความสามารถของกลุ่มทดลองอยู่ที่ระดับ พอใช้ และ กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 12 คน หลังเรียน (Post-Test) ค่าเฉลี่ย (Mean) อยู่ที่ 89.16 เปอร์เซ็นต์ มีค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานของคะแนน อยู่ที่ 0.67 แสดงว่าความสามารถของกลุ่มทดลองอยู่ที่ระดับ ดีมาก ความพึงพอใจของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 สาขาวิชาดนตรีศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม ต่อการใช้งานชุดการเรียนรู้วัฒนธรรมดนตรี มีความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก ( = 4.16)
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา ลินทรัตนศิริกุล. (2546). การรวบรวมข้อมูลการวิจัย. ประมวลสาระชุดวิชา
วิทยานิพนธ์ 2. นนทบุรี: สาขาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กำพร ประชุมวรรณ, พงษ์พิทยา สัพโส และพรพรรณ แก่นอำพรพันธ์. (2567).
การพัฒนาระบบการเรียนการสอนทักษะปฏิบัติดนตรีด้วยระบบการเรียนแบบผสมผสาน. วารสาร มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 15(2) (กรกฎาคม–ธันวาคม), 29-43.
เจริญชัย ชนไพโรจน์. (2563). การสร้างสรรค์ลายดนตรีพื้นบ้านอีสาน. วารสารศิลปกรรมศาสตร์
มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 12(2), 133-145.
ประทีป คงเจริญ. (2565). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดกระบวนการคิดเชิงออกแบบ
ร่วมกับแนวคิดความผูกพันต่อโรงเรียนของครอบครัวและชุมชน เพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้และ
นวัตกรรมสำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, มหาวิทยาลัยนเรศวร).
ไชยยศ เรืองสุวรรณ. (2533). เทคโนโลยีการออกแบบและพัฒนา. กรงเทพฯ: โอเดียนสโตร.
พิริยาภรณ์ เลชธรากร. (2562). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดของคาร์ล ออร์ฟ
เพื่อส่งเสริมความสามารถในการบรรเลงเพลงเชิงสร้างสรรค์สำหรับนิสิตดุริยางคศาสตร์
สากล. (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, มหาวิทยาลัยนเรศวร)