แนวทางการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้และสัตว์ป่าในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า บุณฑริก-ยอดมน จังหวัดอุบลราชธานี

Main Article Content

อัศนัย นิลพุดชา
ไพศาล พากเพียร
รัตนะ ปัญญาภา

บทคัดย่อ

                 การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาการมีส่วนร่วมของประชาชนในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ และสัตว์ป่า 2) เพื่อศึกษาปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะต่อแนวทางการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้  และสัตว์ป่าในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าบุณฑริก-ยอดมน จำนวน 200 ราย โดยใช้สูตรการคำนวณของ Krejcie and Morgan และทำการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย กลุ่มเป้าหมายคือ ผู้นำท้องถิ่น ผู้นำกลุ่มต่าง ๆ และเจ้าหน้าที่หน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องในพื้นที่ ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง จำนวน 10 ราย เครื่องมือที่ใช้ใน    การวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ใน การวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย    และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน


        ผลการวิจัยพบว่า


  1. การมีส่วนร่วมของประชาชนในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ และสัตว์ป่า ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าบุณฑริก-ยอดมน พบว่า โดยภาพรวม มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านการมีส่วนร่วมในการปฏิบัติ รองลงมา คือ ด้านการมีส่วนร่วมในการวางแผน ด้านการมีส่วนร่วมในการรับผลประโยชน์ และด้านการมีส่วนร่วมในการประเมินผล

  2. ปัญหา อุปสรรค และแนวทางการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้และสัตว์ป่า ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าบุณฑริก-ยอดมน พบว่า ควรกำหนดพื้นที่ในการส่งเสริมพืชเกษตร หรือพืชเศรษฐกิจที่ติดกับป่าอนุรักษ์ ไม่ส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศ และสัตว์ป่า หน่วยงานของรัฐควรต้องบูรณาการร่วมกันแก้ไขปัญหา ประสานการทำงานระหว่าง สปป. ลาว ร่วมประชุม ทำความเข้าใจในเรื่องการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้และสัตว์ป่า ประชาสัมพันธ์และชี้ให้เห็นถึงผลเสียที่เกิดขึ้นจากการกระทำของกลุ่มที่ไม่หวังดี สนับสนุนให้ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในการบริหารจัดการทรัพยากร และการป้องกันรักษาทรัพยากร ส่งเสริมการใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัยในการแจ้งเตือน รณรงค์การงดใช้สารเคมี ส่งเสริมให้ชุมชนเข้ามามีส่วนร่วมในกิจกรรมอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้และสัตว์ป่า ผู้บริหารสร้างขวัญกำลังใจเจ้าหน้าที่ในการผู้ปฏิบัติงาน สวัสดิการทั้งตนเอง   และครอบครัว เพื่อให้ผู้พิทักษ์ป่าได้ทำงานพิทักษ์ป่าได้อย่างเต็มที่

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
นิลพุดชา อ. ., พากเพียร ไ. ., & ปัญญาภา ร. . (2025). แนวทางการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้และสัตว์ป่าในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า บุณฑริก-ยอดมน จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 16(2), 285–298. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/humanjubru/article/view/282374
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จีราวธุ รักร่วม. (2557). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการพื้นที่ป่าบ้านแม่อุมอง ตำบลสบป่อง อำเภอปางมะผ้า จังหวัดแม่ฮ่องสอน. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตร

มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).

ชัยพิชิต สอนสมนึก. (2557). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ของสำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 10 (อุดรธานี). (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสน

ศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช).

ภูมิหทัย กิตติพัฒนกุล และคณะ. (2559). แนวทางการจัดการทรัพยากรป่าไม้อย่างมีส่วนร่วม.

วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา, 6(3), 67-81.

วงค์ปกรณ์ ธาราสุข. (2556). การมีส่วนร่วมของชุมชนบ้านทางสายในการจัดการป่าชายเลน ตำบลลิพัง อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร

มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์).

ศิริพร ชูประสตูร. (2559). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ กรณีศึกษา:

เขตห้ามล่าสัตว์ป่าเขาพระแทว จังหวัดภูเก็ต. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์).

สุขขี คำนวณศิลป์. (2560). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมอุทยานแห่งชาติใต้ร่มเย็น อำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (วิทยานิพนธ์

ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต).

อภิชาติ แสงประดับ. (2558). การมีส่วนร่วมของราษฎรในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ในพื้นที่อุทยานแห่งชาติลำน้ำกระบุรี จังหวัดระนอง. (การศึกษาค้นคว้าอิสระ

วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์).

Krejcie, R.V. and D.W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement,

, 607-610.