การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมคุณลักษณะความรับผิดชอบต่อตนเองของนักศึกษาวิชาชีพครู สาขาวิชาการสอนสังคมศึกษา มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาข้อมูลพื้นฐานสำหรับการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมคุณลักษณะความรับผิดชอบต่อตนเองของนักศึกษาวิชาชีพครูสาขาวิชาการสอนสังคมศึกษา มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย 2. เพื่อพัฒนาและหาประสิทธิภาพรูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมคุณลักษณะความรับผิดชอบต่อตนเองของนักศึกษาวิชาชีพครูสาขาวิชาการสอนสังคมศึกษา มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย 3. เพื่อประเมินประสิทธิผลรูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมคุณลักษณะความรับผิดชอบต่อตนเองของนักศึกษาวิชาชีพครูสาขาวิชาการสอนสังคมศึกษา มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย 4. เพื่อประเมินและปรับปรุงรูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมคุณลักษณะความรับผิดชอบต่อตนเองของนักศึกษาวิชาชีพครูสาขาวิชาการสอนสังคมศึกษา มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยและพัฒนา (R&D) กลุ่มเป้าหมายได้แก่ อาจารย์ประจำหลักสูตรและนักศึกษา จำนวน 25 รูป/คน ผู้เชี่ยวชาญพัฒนารูปแบบ จำนวน 9 รูป/คน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ นักศึกษาปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ สาขาวิชาการสอนสังคมศึกษา จำนวน 46 รูป/คน ผู้เชี่ยวชาญประเมินรูปแบบ จำนวน 12 รูป/คน เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ แบบวิเคราะห์เอกสาร แบบสัมภาษณ์ คู่มือรูปแบบ แผนบริหารการสอน แบบประเมินคุณลักษณะความรับผิดชอบต่อตนเอง แบบสอบถามความพึงพอใจที่มีต่อการใช้รูปแบบ และแบบประเมินรูปแบบ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน T-test Dependent และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการศึกษาวิจัยพบว่า
1) การจัดการเรียนรู้ ประกอบด้วย 5 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นเสนอสถานการณ์แรงจูงใจ ขั้นกำหนดเป้าหมายดำเนินการ ขั้นเสริมสร้างด้วยการปฏิบัติ ขั้นเสนอความคิดสะท้อนกลับ และขั้นตระหนักรับผิดชอบต่อตนเอง และสรุปได้ 4 ประเด็น ได้แก่ สภาพปัจจุบันการจัดการเรียนรู้ คุณลักษณะความรับผิดชอบต่อตนเอง สาระการเรียนรู้ และกระบวนการจัดการเรียนรู้
2) รูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมคุณลักษณะความรับผิดชอบต่อตนเองของนักศึกษาวิชาชีพครู มีองค์ประกอบ 6 ด้าน ได้แก่ หลักการ วัตถุประสงค์ กระบวนการจัดการเรียนรู้ สาระการเรียนรู้ การวัดและการประเมินผล และการนำรูปแบบการจัดการเรียนรู้ไปใช้ โดยกระบวนการจัดการเรียนรู้เป็นองค์ประกอบสำคัญของรูปแบบ ผลการตรวจสอบคุณภาพโดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.71, S.D.= 0.35)
3) ผลการประเมินประสิทธิผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ 1) การเรียนรู้รายวิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยาเบื้องต้น หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 2) การประเมินคุณลักษณะความรับผิดชอบต่อตนเองตามรูปแบบการจัดการเรียนรู้ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.70, S.D.= 0.23) 3) การประเมินความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.61, S.D.= 0.24)
4) ผลการประเมินรูปแบบการจัดการเรียนรู้ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.65, S.D.= 0.31)
References
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2541). ธรรมรัฐภาคเมือง: บทบาทภาคีเมือง. สารวุฒิสภา, หน้า 192.
เกียรติศักดิ์พันธ์ลําเจียก. (2541). ผลของการนําเสนอวินโดว์ร่วมการจัดโครงสร้างเนื้อหาที่ต่างกันในบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนแบบไฮเปอร์มีเดียที่มีการใช้ความรู้ของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต ชั้นปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, หน้า 1.
เขมณัฏฐ์ มิ่งศิริธรรม. (2552). การเรียนรู้ด้วยการนําตนเองบนเครือข่าย. วารสารศึกษาศาสตร์ : มหาวิทยาลัยขอนแก่น, หน้า 6.
คณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2539). เศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. ฉบับที่ 7, สำนักนายกรัฐมนตรี, หน้า 8.
จรูญ สุภาพ. (2520). แบบเรียนสังคมศึกษา. กรุงเทพมหานคร : ไทยวัฒนาพาณิชย์, หน้า 84.
เฉลิม ฟักอ่อน.(2550). การออกแบบการจัดการเรียนรู้อิงมาตรฐาน ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้น พื้นฐาน. เทคนิค Backward Design. กรุงเทพมหานคร : ประสานมิตร, หน้า 101.
ประดินันท์ อุปรมัย, การพัฒนาความรับผิดชอบของเด็กการพัฒนาพฤติกรรมเด็ก, กรุงเทพมหานคร : วิคเตอร์การพิมพ์, หน้า 501.
มาณี ไชยธีรานุวัฒศิริและ คณะ.(2535). รายงานการวิจัยเรื่องความนิยมในการเข้าศึกษามหาวิทยาลัยมหิดล. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยมหิดล, หน้า 18.
วรนารถ โมลีเอรี, (2550). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดคุณลักษณะศึกษาของลิคโค นา เพื่อเสริมสร้างจรรยาบรรณวิชาชีพด้านความรับผิดชอบของนักศึกษาสายอาชีพและเทคโนโลยี. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา, คณะครุศาสตร์ : จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย, หน้า ก.
วรัญญู รีรมย์. (2551). การสอดแทรกคุณธรรมจริยธรรมในการเรียนการสอนวิชาทางด้านสุขภาพพลามัยในระดับอุดมศึกษา. บทความวิชาการ วารสารวิทยาจารย์, ปีที่ 107 ฉบับที่ 12 ประจำเดือนตุลาคม. หน้า 84-91
สุทธิพร บุญส่ง. (2552).รูปแบบการสอนเพื่อพัฒนาความรับผิดชอบของนักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีราชมงคล. ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน, บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น, หน้า 5.
Dick, W., & Carey, K.E., (1978). Self-directed learning: critical practice. New York: Nichols/GP Publishing, p. 45.
Zimmerman. B.J.(1998). A social cognitive view of self-regulation academic learning. In Journal of Educational Psychology. p. 329-339.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 วารสารวิชาการแสงอีสาน
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เชียนบทความโดยตรง ซึ่งวารสารไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง นอกจากนั้น ผู้เขียนทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์เผยแพร่นั้น จะต้องไม่เป็นบทความที่กำลังอยู่ในการพิจารณาเพื่อตีพิมพ์ในวารสารอื่นหรือเคยตีพิมพ์เผยแพร่มาแล้ว หากมีการใช้ภาพ ข้อความหรือตารางของผู้เขียนหรือผู้นิพนธ์ท่านอื่น ผู้เขียนจะต้องอ้างแหล่งที่มาหรือเจ้าของลิขสิทธ์
Publication Ethic:
The detail published in Saeng Isan Journal is opinion and responsibility of the authors, and it is not relevant with the jouranl. Besides, the authors must certify that the original manuscript is not in the process to publish in other journals or used to publish in other journals. If the authors use paragraphs, pictures or tables from others, the athours must refer to the original sources.
Article Consideration:
Each article will be published by a panel three journalists with expertise in relevant fields, and get the editorial approval before publishing. The review is in the form of The article's double blind.
To comply with copyright law. The author must sign the copy of the article submission form to the journal. In addition, the author must confirm that the original article submitted to the journal is only one publication in Saeng Isan Journal. If the images or tables of other authors appearing in other publications are used, the author must ask permission of the copyright owner before publishing.
