เศรษฐศาสตร์การเมืองของการสร้างนวัตกรรมสุขภาวะผู้สูงอายุชายแดนใต้
กรอบวิเคราะห์ปัจจัยสังคมกำหนดสุขภาพ เทศบาลตำบลยะหา จังหวัดยะลา
คำสำคัญ:
เศรษฐศาสตร์การเมือง,, นวัตกรรมสุขภาพ, สุขภาวะผู้สูงอายุ, เทศบาลตำบลยะหาบทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งฉายภาพการจัดการระบบสุขภาวะผู้สูงอายุชายแดนใต้ ผ่านตัวแบบนวัตกรรมสุขภาพผู้สูงอายุโดยเทศบาลตำบลยะหา จังหวัดยะลา ออกแบบการวิจัยเชิงคุณภาพ ผ่านการเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสังเกตแบบมีส่วนร่วม และสัมภาษณ์เชิงลึกผู้บริหารท้องถิ่น กลุ่มผู้นำชุมชน ภาคีเครือข่ายสุขภาพ ตลอดจนกลุ่มผู้สูงอายุในพื้นที่ โดยใช้วิธีวิทยาวิเคราะห์เศรษฐศาสตร์การเมืองแบบองค์รวม สำหรับตรวจสอบและจำแนกองค์ประกอบตัวแบบสุขภาวะผู้สูงอายุ ซึ่งประยุกต์ตามแนวคิดปัจจัยสังคมกำหนดสุขภาพ ครอบคลุมมิติเศรษฐกิจ การเมือง สังคม สิ่งแวดล้อม รวมทั้งสุขภาพ ทั้งนี้ผลวิจัยพบว่า นวัตกรรมการส่งเสริมสวัสดิการผู้สูงอายุเทศบาลตำบลยะหา ก่อรูปขึ้นภายใต้แนวคิด Yaha Buddy Health Care ซึ่งขยายผลสู่
การจัดตั้งชมรมผู้สูงอายุ และพัฒนาแอปพลิเคชันยะหาบัดดี้เฮลท์แคร์ นับเป็นผลผลิตจากการผสานนวัตกรรมสังคม และนวัตกรรมเทคโนโลยีบนฐานการเชื่อมร้อยระหว่างปัจจัยสังคมกำหนดสุขภาพทุกมิติเข้ากับบริบทท้องถิ่นที่สมดุล ขณะเดียวกันนวัตกรรมดังกล่าวเป็นเงื่อนไขสำคัญในการสร้างความเป็นธรรมด้านสุขภาพ
อันเนื่องมาจากแก้ไขปัญหาความเหลื่อมล้ำเกี่ยวกับการเข้าถึงและรับประโยชน์จากบริการด้านสุขภาวะที่
ผ่านมา ดังนั้น การวิจัยนี้จึงได้เสนอแนวทางให้ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องควรกำหนดมาตรฐานการดำเนินงานเชิงรุก ควบคู่กับการสร้างกลไกใหม่รองรับการจัดสวัสดิการสุขภาวะให้ครอบคลุมผู้สูงอายุทุกกลุ่มตามความต้องการที่หลากหลาย คาดว่าบรรลุเป้าหมายการขับเคลื่อนนวัตกรรมท้องถิ่นที่สามารถหนุนเสริมระบบสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุชายแดนใต้ให้เกิดความยั่งยืนได้จริง
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคง. (2566). แผนปฏิบัติการด้านผู้สูงอายุ ระยะที่ 3 (พ.ศ. 2566 - 2580). วันที่ค้นข้อมูล 19 กันยายน 2567, เข้าถึงได้จาก https://www.dop.go.th/th/laws/1/28/843
จรัส สุวรรณมาลา, ปาริฉัตร ตู้ดำ, อัศว์ศิริ ลาปีอี และดนุวัศ สุวรรณวงศ์. (2567). คลินิกนวัตกรรมผู้สูงอายุเทศบาลตำบลยะหา. รายงานวิจัยภายใต้ชุดโครงการวิจัยคลินิกนวัตกรรมท้องถิ่น.
หน่วย บริหารและจัดการทุนด้านการพัฒนาระดับพื้นที่ (บพท.-ธัชภูมิ).
ทรงศักดิ์ รักพ่วง และภุชงค์ เสนานุช. (2562). นวัตกรรมทางสังคมสำหรับผู้สูงอายุ: ความสำคัญต่อสังคมผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 7(2), 205-215.
เทศบาลตำบลยะหา. (2566). แผนพัฒนาเทศบาลตำบลยะหา พ.ศ. 2567 - 2570. วันที่ค้นข้อมูล 14กรกฎาคม 2567, เข้าถึงได้จาก https://www.yaha.go.th/plan2567.pdf
นิภาพร เอื้อวัณณะโชติมา. (2559). ปัจจัยสังคมกำหนดสุขภาพและการสร้างเสริมสุขภาพประชากร. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 25(1), 147-156.
ปณิธี บราวน์. (2557). พฤฒพลัง : บทบาทของกลุ่มผู้สูงอายุและ “ทุน” ที่ใช้ในการขับเคลื่อนงานด้านผู้สูงอายุ. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 31(3), 98-120.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม. (2564). ประชากรไทยในอนาคต. วันที่ค้นข้อมูล 18 กันยายน 2567, เข้าถึงได้จาก chrome extension://efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/https://ipsr. mahidol.ac.th/wp-content/uploads/2022/07/EP17-Patama-Jongjit-Policy-Brief.pdf
สถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2567). Aging Focus: จับตาสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย ฉบับที่ 1. วันที่ค้นข้อมูล 20 กันยายน 2567, เข้าถึงได้จาก https://thaitgri.org/?p=40236
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2560). ดัชนีพฤฒพลังผู้สูงอายุไทย (Active Ageing Index of Thai Elderly). เท็กซ์ แอนด์ เจอร์นัลพับลิเคชั่น จำกัด.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2565). รายงานสถิติประชากรและสังคมของประเทศไทย พ.ศ. 2565. สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
Facebook เทศบาลตำบลยะหา. (2568). โครงการคลินิกนวัตกรรมท้องถิ่นผู้สูงอายุเทศบาลตำบลยะหา. วันที่ค้นข้อมูล 9 กรกฎาคม 2568, เข้าถึงได้จาก https://web.facebook.com/Tedsabantambonyaha/?locale=th_TH&_rdc=1&_rdr#
ภาษาอังกฤษ
Chaskin, R. J. (2001). Building community capacity: A definitional framework and case studies from a comprehensive community initiative. Urban Affairs Review, 36(3), 291-323.
Hunt, E. K., & Lautzenheiser, M. (2015). History of economic thought (3rd ed.). M.E. Sharpe.
Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook (2nd ed.). SAGE Publications.
Murray, R., Caulier-Grice, J., & Mulgan, G. (2010). The open book of social innovation. The Young Foundation and NESTA.
World Health Organization. (2002). Active ageing: A policy framework. WHO.
World Health Organization. (2010). Social determinants of health. Retrieved April 5, 2025, from http://www.who.int/sdhconference/resources/ConceptualframeworkforactiononSDH_ eng.pdf