"The Judicial-Intellectual Class”

The Politics of Class Structure and Strategic Hegemony in Judicialization of Thai Politics Regime, After 2006

Authors

  • Jaturong Suthawan Department of Public Administration, Faculty of Humanities and Social Sciences, Kanchanaburi Rajabhat University

Keywords:

Intellectuals, Thai Middle Class, Symbolic Power

Abstract

This study interrogates the Thai political crisis arising from the judiciary’s proactive interventions in political cases, a phenomenon referred to as the “Judicialization of Thai Politics.” Rather than limiting the inquiry to the judiciary as an institutional apparatus, it emphasizes the cultural power of the so-called "The judicial-intellectual class” as part of a broader historical bloc. The central hypothesis is that judicialization has assumed the status of an informal regime, emerging from the conjuncture of diverse political forces within a particular historical moment, in which the judiciary served as a crucial mechanism for constructing and sustaining hegemonic power through judicial rulings. To analyze this power relation, the study traces the class trajectories of judicial bureaucrats since the period prior to the 1932 Siamese Revolution, employing the concept of hegemonic strategy as the primary analytical domain, while synthesizing class theory as a subsidiary framework to explain the roles of various political groups in shaping hegemonic configurations after the 2006 coup.

               Findings indicate that the judicial-intellectual class crystallized through class struggles, combining economic and cultural capital with social capital derived from ties to the monarchy, military, and Buddhist sangha. These resources were transformed into symbolic capital, reproduced via the education system, and expanded alongside the middle class. Although this class occasionally aligned with democratic movements, its actions largely reflected the ideological orientation of the ruling elites, culminating in support for the 2006 coup. This reveals a conservative-leaning and ambivalent class position embedded within a complex hegemonic unity, which ultimately reinforced authoritarian power by positioning the judiciary as a pivotal political instrument.

References

ภาษาไทย

กมลวรรณ ชื่นชูใจ .(2563). ความคิด “ปีศาจ”: นิติราษฎร์, พรรคอนาคตใหม่, กับการสร้างการเมืองแห่งความหวัง. วารสารนิติสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 13(2), 87-119.

กฤษณ์พชร โสมณวัตร.(2562). การประกอบสร้างอำนาจตุลาการไทยในสังคมสมัยใหม่. วิทยานิพนธ์นิติศาสตรดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาประวัติศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

กาญจนาพร เชยอักษร. (2565). “คนดี” และ "ความดี" ในทางการเมืองไทย: การต่อสู้ทางความหมาย ทางการเมืองระหว่าง 2549 – 2557. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการปกครอง, คณะรัฐศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กิตติศักดิ์ ปรกติ. (2556). การปฏิรูประบบกฎหมายไทยภายใต้อิทธิพลยุโรป. วิญญูชน.

เก่งกิจ กิตติเรียงลาภ. (2558). ปัญหาชนชั้นกลางในทฤษฎีมาร์กซิสม์กับมโนทัศน์ “ตำแหน่งแห่งที่ทางชนชั้นซึ่งมีลักษณะขัดแย้งภายใน” รวมบทความ 50 ปี สังคมวิทยาและมานุษยวิทยา. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

เก่งกิจ กิตติเรียงลาภ.(2549). การเมืองว่าด้วยการต่อสู้ทางชนชั้นประเทศไทยจาก พ.ศ.2535 – พ.ศ. 2549. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชารัฐศาสตร์, คณะรัฐศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เกษียร เตชะพีระ.(2556). โจทย์ทางการเมืองที่เปลี่ยนไปในสองทศวรรษจากพฤษภา 35 ถึงปัจจุบัน. วารสารสำนักบัณฑิตอาสาสมัคร, 10(1), 1-37.

จรัญ โฆษณานันท์. (2563). นิติปรัชญา: หลักนิติธรรม สภาวะยกเว้น และปฐมบทแห่งคำพิพากษาแนว รัฐประหารนิยม-ตุลาการภิวัฒน์. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

จาตุรงค์ สุทาวัน และวีระ หวังสัจจะโชค.(2567). “ปรากฎการณ์นักร้อง” กับผลสะเทือนทางการเมืองจากระบอบตุลาการภิวัฒน์หลัง พ.ศ. 2549 – 2563”. วารสารสังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 3(1), 96-111.

จาตุรงค์ สุทาวัน. (2567). ปรากฎการณ์นิติราษฎร์ขบวนการทางอุดมการณ์กับผลสะเทือนทางการเมืองจากการโต้กลับการครองอำนาจนำของระบอบตุลาการภิวัฒน์หลังปี 2549. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชารัฐศาสตร์, มหาวิทยาลัยนเรศวร.

จาตุรงค์ สุทาวัน และวีระ หวังสัจจะโชค.(2564). แนวคิดนักกฎหมายแบบอนุรักษ์นิยม: การตีความรัฐธรรมนูญด้วยกรอบแนวคิดปัญญาชน. วารสารเศรษฐศาสตร์การเมืองบูรพา, 9(1), 10-31.

ชานันท์ ยอดหงส์. (2564). หลังบ้านคณะราษฎร: ความรัก ปฏิวัติ และการต่อสู้ของผู้หญิง. ศิลปวัฒนธรรม

ณัฐพล ใจจริง.(2556). ขอฝันใฝ่ในฝันอันเหลือเชื่อ: ความเคลื่อนไหวของขบวนการปฏิปักษ์ปฏิวัติสยาม. (พ.ศ. 2475-2500). ฟ้าเดียวกัน.

ธงชัย วินิจจะกูล. (2563). นิติรัฐอภิสิทธิ์และราชนิติธรรม: ประวัติศาสตร์ภูมิปัญญา ของ Rule by Law แบบไทย (No. 167280). คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ธงชัย วินิจจะกูล.(2562). ประชาธิปไตยที่มีกษัตริย์อยู่เหนือการเมือง (พิมพ์ครั้งที่ 2). ฟ้าเดียวกัน.

ธเนศ อาภรณ์สุวรรณ. (2549). ความคิดทางการเมืองของไพร่กระฎุมพีแห่งกรุงรัตนโกสินทร์. มติชน.

ธัญณ์ณภัทร์ เจริญพานิช. (2566). มหาบุรุษแห่งชุมชนศีลธรรม : วัฒนธรรมอำนาจนิยมและอารมณ์เชิง วัฒนธรรมไทย. สมมติ.

ธารินทร์ ตั้งสิทธิสมบูรณ์ และนรชิต จิรสัทธรรม. (2568). ความคิดทางการเมืองของชนชั้นกลางไทย การเป็นประชาธิปไตย และบททดลองนำเสนอวิกฤติทางเศรษฐกิจปี 2540 ในฐานะจุดเปลี่ยนสำคัญ. วารสารเศรษฐศาสตร์การเมืองบูรพา, 13(1), 129-151.

ธิติ สุวรรณทัต. (2563). เนติบริกรกับรัฐธรรมนูญไทย. วันที่ค้นข้อมูล 14 กรกฎาคม 2568 , เข้าถึงได้จาก https://www.naewna.com/politic/columnist/46258

ธีรยุทธ บุญมี. (2562, 24 ตุลาคม). การบรรยายพิเศษเรื่อง “ประชาชน พรรคการเมือง ทหารติดกับดักก่อวิกฤตใหม่ประเทศไทย” ในวาระรำลึก 46 ปี ของประวัติศาสตร์ 14 ตุลาคม 2516. วันที่ค้นข้อมูล 14 กรกฎาคม 2568 , เข้าถึงได้จาก https://prachatai.com/journal/2019/10/84882

ธีรยุทธ บุญมี.(2549). ตุลาการภิวัฒน์. วิญญูชน.

นรนิติ เศรษฐบุตร. (2548). สัญญากับประชาธิปไตย. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นฤมล นิ่มนวล (2559). การเมืองในแบบเรียนชั้นมัธยมศึกษาของไทยระหว่างปี พ.ศ. 2503-2551. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, คณะรัฐศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นันทวัฒน์ บรมานันท์.(2540). ถกรัฐธรรมนูญ 2540. บริษัท พี เพรส จำกัด.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2536). วัฒนธรรมชนชั้นกลาง ในสังศิต พิริยะรังสรรค์ และผาสุก พงษ์ไพจิตร (บรรณาธิการ), ชนชั้นกลางบนกระแสประชาธิปไตยไทย. ศูนย์ศึกษาเศรษฐศาสตร์การเมือง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2555). พิพากษ์ศาล. มติชน.

บีบีซี นิวส์. (2559, 8 ตุลาคม). ในหลวง ร.9 : “ตุลาการหมายเลข 1” กับ “แสง”แห่ง วิกฤต รธน. 2549. วันที่ค้นข้อมูล14 กรกฎาคม 2568, เข้าถึงได้จาก https://www.bbc.com/thai/thailand-41541993

ประจักษ์ ก้องกีรติ. (2556). และแล้วความเคลื่อนไหวก็ปรากฏ: การเมืองวัฒนธรรมของนักศึกษาและปัญญาชนก่อน 14 ตุลาฯ (พิมพ์ครั้งที่ 2). ฟ้าเดียวกัน.

ปิยบุตร แสงกนกกุล. (2553). ในพระปรมาภิไธย ประชาธิปไตย และตุลาการ. สำนักพิมพ์โอเพ่นบุ๊ค.

ปิยบุตร แสงกนกกุล. (2562). ศาลรัฐประหาร : ตุลาการ ระบอบเผด็จการ และนิติรัฐประหาร. ฟ้าเดียวกัน.

ผาสุก พงษ์ไพจิตร. (2550). รัฐประหาร – ประชาธิปไตยกับเศรษฐศาสตร์การเมืองว่าด้วยประชานิยม.

ใน ณรงค์เพ็ชรประเสริฐ (บรรณาธิการ), ก้าว (ไม่) พ้นประชานิยม: แสวงหาประชาธิปไตย.จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภิญญพันธุ์ พจนะลาวัณย์. (2554). 70 ปี พ.ร.บ. คณะสงฆ์ 2484 อ่านกฎหมายเก่านั่งคุยกับคณะนิติราษฎร์. วันที่ค้นข้อมูล 14 กรกฎาคม 2568, เข้าถึงได้จากhttps://prachatai.com/journal/2011/10/37394

ภูธร ภูธะมน. (2521). ศาลพิเศษ พ.ศ. 2476 พ.ศ. 2478 และ พ.ศ. 2481. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตร มหาบัณฑิต, สาขาประวัติศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภูริ ฟูวงศ์เจริญ. (2563). การเมืองการปกครองไทย: พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ (พ.ศ. 2475 - 2540). คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วรเจตน์ ภาคีรัตน์.(2564). ประวัติศาสตร์ความคิดนิติปรัชญา (พิมพ์ครั้งที่ 2). สำนักพิมพ์อ่านกฎหมาย.

วัชรพล พุทธรักษา.(2557). บทสำรวจความคิดทางการเมืองของอันโตนิโอ กรัมชี่. สมมติ.

วันพัฒน์ ยังมีวิทยา. (2560). พุทธทาสกับการให้ความชอบธรรมต่ออุดมการณ์แห่งรัฐไทย. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 13(1), 181-224.

วาด ระวี. (2563). โอลด์รอยัลลิสต์ดาย. สมมติ.

ศราวุฒิ วิสาพรม. (2559). ราษฎรสามัญหลังวันปฏิวัติ 2475. มติชน.

สมชาย ปรีชาศิลปกุล.(2560) เมื่อตุลาการเป็นใหญ่ในแผ่นดิน: รวมบทความว่าด้วยตุลาการภิวัตน์ ตุลาการพันลึก และตุลาการธิปไตย. บุ๊คสเคป.

สัญญา ธรรมศักดิ์. (2553). ภยาคติจิตประภัสสรของผู้พิพากษา. วิญญูชน.

สายชล สัตยานุรักษ์. (2546). สมเด็จฯกรมพระยาดำรงราชานุภาพ:การสร้างอัตลักษณ์ “เมืองไทย” และ “ชนชั้นนำของชาวสยาม. มติชน.

สุชิน ตันติกุล.(2557). รัฐประหาร พ.ศ. 2490. มติชน.

สุลักษณ์ ศิวลักษ์. (2545). คำไว้อาลัย อ.สัญญา ธรรมศักดิ์. วารสารเสจิยธรรม, 12(52), 98-99.

แสวง บุญเฉลิมวิภาส. (2552). ประวัติศาสตร์กฎหมายไทย. วิญญูชน.

หลวงจักรปาณีศีลวิสุทธิ์. (2499). เรื่องของเจ้าพระยามหิธรที่ระลึกในพระราชพิธีพระราชทานเพลิงศพ (ลออ ไกรฤกษ์) ณ วัดเทพสิรินทร์, วันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2499.

อรรถจักร สัตยานุรักษ์. (2559). อนาคตสังคมไทยภายใต้อำนาจตุลาการ. วารสารนิติสังคมศาสตร์, 9(1), 60-81.

อัสมา หวังกุหลำ. (2553). บทบาททางการเมืองของชนชั้นกลางไทยในขบวนการพันธมิตรประชาชนเพื่อ ประชาธิปไตยภายใต้ระบอบทักษิณ. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, คณะรัฐศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เอนก เหล่าธรรมทัศน์. (2536). ม็อบมือถือ: ชนชั้นกลางและนักธุรกิจกับพัฒนาการประชาธิปไตย. มติชน.

OHMS Law Tutor. (2568). สอบเนติบัณฑิตไทย. วันที่ค้นข้อมูล 14 กรกฎาคม 2568 , เข้าถึงได้จากhttps://ohmslawtutor.com/?fbclid=IwY2xjawL1IWxleHRuA2FlbQIxMABicmlkETFCS1R1S3FUN05mbmp5c2pqAR6el0ggdGFdIAvaNWbz9tgTKN7ZasHvzOiBSlj0cl7zkViSTvQr-sZu1NMCGQ_aem_oUAIfgrQU4lqtjCUdR-lWg

ภาษาอังกฤษ

Althusser, L. (1971). Ideology and ideological state apparatuses (Notes towards an investigation). In Lenin and Philosophy and Other Essays (pp. 127–186). New Left Books.

Bourdieu, P. (1986). The forms of capital. In J. Richardson (Ed.), Handbook of theory and research for the sociology of education (pp. 241–258). Greenwood. https://doi.org/10.4324/9780203411017-19

Carchedi, G. (1989). Classes and class analysis. In E. O. Wright (Ed.), The debate on classes (pp. 105-126). Verso.

De la Torre, C., & Srisa-Nga, T. (2025). Global populism. Illumination.

Giddens, A. (1979). Central problems in social theory: Action, structure and contradiction in social analysis. Red Globe Press. https://doi.org/10.1007/978-1-349-16161-4

Hoare, G., & Sperber, N. (2015). An introduction to Antonio Gramsci: His life, thought and legacy. Bloomsbury Academic.

Jackson, P. (1988). Buddhadasa: Theravada Buddhism and modernist reform in Thailand (2nd ed.). Silkworm Books.

Jessop, B. (2004). The gender selectivities of the state: A critical realist analysis. Journal of Critical Realism, 3(2), 207-237. https://doi.org/10.1558/jocr.v3i2.207

Phatharathananunth, S. (2006). Civil society and democracy: Social movements in north-eastern Thailand. NIAS.

Thompson, E. P. (1968). The making of the English working class. Pelican Books.

Ungpakorn, G. (2007). A coup for the rich: Thailand’s political crisis. Workers Democracy Publishing.

Wacquant, L. J. D. (1991). Making class: The middle class(es) in social theory and social structure. In S. G. McNall, R. F. Levine, & R. Fantasia (Eds.), Bringing class back in: contemporary and historical perspectives (pp. 39-64). Westview Press.

Wright, E. O. (1985). Classes. Verso.

Downloads

Published

2025-12-29