การใช้ภาษาและวิถีชีวิตของชาวอีสานผ่านบทเพลงลูกทุ่งอีสานในปี พ.ศ. 2565-2566

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยเรื่องการใช้ภาษาและวิถีชีวิตของชาวอีสานผ่านบทเพลงลูกทุ่งอีสานในปี พ.ศ. 2565 – 2566 มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้ภาษาและวิถีชีวิตของชาวอีสาน วิเคราะห์ด้านการใช้คำโวหารภาพพจน์ และวิถีชีวิตของชาวอีสาน โดยวิเคราะห์เพลงจำนวน 50 เพลง เป็นวิจัยเชิงคุณภาพ นำเสนอผลการศึกษาแบบพรรณนาวิเคราะห์ ผลการศึกษาการใช้ภาษาที่ปรากฏผ่านวิถีชีวิตของชาวอีสานผ่านบทเพลงลูกทุ่งอีสานใช้ปี พ.ศ. 2565 – 2566  พบว่า มีการใช้ภาษาถิ่นมากที่สุด รองลงมาคือ การซ้ำความ การซ้ำคำ การเล่นเสียงของคำ การเล่นเสียงสัมผัสสระ คำภาษาต่างประเทศ คำหยาบ และ อักษรย่อ ตามลำดับ ด้านการใช้โวหารภาพพจน์ พบว่า มีการใช้อุปลักษณ์มากที่สุด รองลงมาคือ สัทพจน์ นามนัย อติพจน์ ปฏิพากย์ อุปมา ตามลำดับ ที่ไม่ปรากฏคือ บุคลาธิษฐาน และสัญลักษณ์ ด้านวิถีชีวิตของ ชาวอีสานพบมากที่สุดคือด้านวิถีชีวิต รองลงมาคือ ด้านความเชื่อ ด้านเศรษฐกิจ ด้านค่านิยม ด้านประเพณี เช่น ประเพณีบุญบั้งไฟ ประเพณีประจำจังหวัด โดยนำเสนอเรื่องราววิถีชีวิตของชาวอีสานผ่านบทเพลงลูกทุ่งอีสานในปี พ.ศ. 2565 – 2566 ทำให้เกิดความสัมพันธ์ เชื่อมโยงของตัวบทแสดงให้เห็นถึงบริบททางสังคมของชาวอีสานที่ผู้ประพันธ์ได้นำเสนอ โดยนำวิถีชีวิตชาวอีสานในบทเพลงลูกทุ่งอีสาน ซึ่งแสดงผ่านการใช้ภาษาในรูปแบบต่างๆ ช่วยสื่อ วิถีชีวิต เศรษฐกิจ ความเชื่อ ค่านิยม และประเพณี การเลือกใช้คำในเพลงลูกทุ่งส่วนใหญ่เป็นคำเรียบง่าย คำที่ใช้จะเป็นภาษาพูดซึ่งเป็นภาษาอีสาน การสื่อความหมายโดยตรง จึงเป็นวิธีการที่เรียบง่าย สามารถเข้าถึงผู้ฟังได้ง่ายมากขึ้น