ผลกระทบของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงที่มีต่อธุรกิจสิ่งทอของผู้ประกอบการคนไทยเชื้อสายจีน กรณีศึกษา ตลาดโบ๊เบ๊ ผลกระทบของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงที่มีต่อธุรกิจสิ่งทอของผู้ประกอบการคนไทยเชื้อสายจีน กรณีศึกษา ตลาดโบ๊เบ๊
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้ เพื่อศึกษาผลกระทบจากการนำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงที่มีต่อธุรกิจสิ่งทอของคนไทยเชื้อสายจีนในตลาดโบ๊เบ๊ งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสานเก็บข้อมูลจากแบบสอบถามจำนวน 345 ชุดและการสัมภาษณ์บุคคลที่เกี่ยวข้อง 10 คน ใช้สถิติเชิงพรรณนา ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า การนำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาใช้มีผลกระทบเชิงปริมาณทำให้การทำธุรกิจมีความมั่งคั่ง เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันด้วยการวิเคราะห์โดยใช้หลักความพอประมาณ สามารถอยู่ได้อย่างมั่นคงด้วยการเข้าถึงหลักวิชาการ และ ทฤษฎีที่นำมาใช้โดยใช้หลักความมีเหตุผล ตลอดจนมีความยั่งยืนสามารถพัฒนาวิธีการปฏิบัติงานอย่างเหมาะสมกับสภาพที่เกิดขึ้นจริงในอนาคตโดยใช้หลักความมีภูมิคุ้มกัน ตัวอย่างของผลกระทบ เช่น การจัดการด้านวัตถุดิบจากต้นน้ำถึงปลายน้ำ การออกแบบผลิตภัณฑ์ของตนเอง ทำการตลาดในประเทศ และต่างประเทศอย่างเหมาะสม รักษามาตรฐานของสิ่งทอไทย ตลอดจนมีการแบ่งปันโดยให้ความเอื้อเฟื้อต่อชุมชน
ผลกระทบเชิงปริมาณทำให้ผู้ประกอบการคนไทยเชื้อสายจีนหลุดพ้นจากวิกฤตเศรษฐกิจ มีชีวิตที่ดีขึ้น มีความพร้อมรับการเปลี่ยนแปลงในบริบทต่าง ๆ มีความสามารถส่งเสริมให้บุตรหลานได้รับการศึกษาที่ดีมีความรู้และคุณธรรมในการบริหารกิจการของครอบครัวอย่างรู้สาเหตุ รู้วิธีแก้ปัญหา และสามารถป้องกันความเสี่ยงในอนาคต ผลการศึกษาพบว่ามีค่าเฉลี่ยรวม 3.89 และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานรวมเท่ากับ .569 ผลกระทบเชิงคุณภาพทำให้ธุรกิจมีสินทรัพย์ ผลการดำเนินงานของกิจการสูงขึ้นอย่างเป็นสาระสำคัญ
Downloads
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่าหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนาญาตจากวารสารวิชาการ ฯ ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Areewan Oumtanee. (2016). Qualitative Research in Nursing. CU Press.
Guntalee Ruenrom. (2013). Applying the philosophy of Sufficiency Economy in Policies and Marketing Plans of Small and Medium Enterprises (SMEs). Chulalongkorn Business Review, 135, 49-79.
Kanjana Boonyoung, Tienkaew Liemsuwan & Ausanakorn Tavarom. (2009). Sufficiency Economy Philosophy in Sub-district Administration Organization. Research Paper Supported by The Seceratiat of the Senate.
Krejcie, R. V., & Morgan, D.W. (1970). Educational and Psychological Measurement. Determining Sample Size for Research Activities, 30(3), 607-610.
Lincoln, Y. S. & Guba, E. G. (1985). Naturalistic enquiry. Beverly Hills, CA: Sage Development. Chulalongkorn Business Review, 136, 59-90.
Nisada Wedchayanon & Sunisa Chorkaew. (2014). The sufficiency economy and people-centered development. European. Journal of Training & Development, 38(9), 822-844.
Oranuch Pructipibultham. (2010). The sufficiency economy philosophy and strategic HRD: a sustainable development for Thailand. Human Resource Development International, 13(1), 99-110.
Pathama Waithayawongsakul. (2011). The Strategy of SMEs Establishment Base on Tax Benefit Right and Financial Budget in The Sufficiency Economy Concept. Chulalongkorn Business Review, 129, 55-75.
Pichamon Chansuchai. (2019). The value-added product of community enterprise according to sufficiency economy toward sustainable development of entrepreneurs. Polish Journal of Management Studies, 20(2), 174-185.
Prakong kannasut. (1999). Statistics for Behavioral Science Research. Bangkok: Chulalongkorn Press.
Pravet vasi. (2004). The Sufficiency Economy. from http://www.thaingo.org/cgi-bin/content/ content2/show.p?0357.
Siriporn Chirawatkul. (2012). Qualitative Study in Nursing. S. Asia Press.
Siriwut Buranapin & Thankawin Ratthawatankul. (2015). PHILOSOPHY OF SUFFICIENCY ECONOMY AND BUSINESS SUSTAINABILITY: A FRAMEWORK FOR OPERATIONAL IMPLICATIONS. Journal of Business & Behavioral Sciences, 27(1), 107-133.
Sumet Tantivejakul. (2012). Sufficiency Economy Philosophy. [online]. Accessed on November 12, 2016, from www.chaipat or.th.
Supaporn Bumrungyoung. (2015). An Application of Sufficiency Economy Philosophy for the Organic Agricultural Producers and Distributors under The Standard of Organic Thailand’s Brand. Burapha Journal of Business Management. 40, 72-87.
Thanawut Pimki & Jantana Ridsomboon. (2014, January - April). The Practical use of the Royal Sufficiency Economy with Community Enterprise in Chanthaburi Province. SDU Res J, 10(1).
Theeranuch Pusaksrikit, Siwarit Pongsakornrungsilp & Pimlapas Pongsakornrungsilp. (2013). The Development of the Mindful Consumption Process through the Sufficiency Economy. Advances in Consumer Research, 41, 332-336.
Wanida Wadeecharoen, Athiwat Kanjanavanikul, Rungsun Lertnaisat & Sombat Teekasap. (2013). Thailand International Investment Position and The Role of Small and Medium Enterprises (SMEs). International Joint Ventures (IJV). In Thailand Economic Rice PL. and Ezzy D. (1999). Qualitative Research Methods: A Health Focus. New York; Oxford University Press.
Wikipedia. (2015). Bobae Market. from http://th.m.wikipedia.org.
Yates, Andrew J. (1997) A Sufficiency result for constrained economics. Journal of Mathematical Economics, 27(4), 411-423.
