Political Ecology with Construction for Eco-Tourism Management Strategic of Local Government Organization in Songkhla Lake Basin: Koh Yor Sub-District Administration Organization นิเวศวิทยาการเมืองกับการประกอบสร้างยุทธศาสตร์การจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา : องค์การบริหารส่วนตำบลเกาะยอ
Main Article Content
Abstract
บทความนี้ นำเสนอการประกอบสร้างยุทธศาสตร์การจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศขององค์การบริหารส่วนตำบลเกาะยอ ภายใต้บริบทองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา โดยอาศัยการวิเคราะห์วาทกรรมแนววิพากษ์ผ่านมุมมองนิเวศวิทยาการเมืองเพื่อฉายปรากฎการณ์ผลิตซ้ำยุทธศาสตร์ที่ท้าทายชุดโครงสร้างความสัมพันธ์เชิงอำนาจ รวมทั้งรื้อสร้างวิสัยทัศน์การจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศรูปแบบใหม่อันตกผลึกจากข้อความคิดของประชาชนที่ถูกกำหนดให้มีสถานะเพียงตัวแสดงนอกรัฐ จากกรณีข้างต้นถือเป็นเงื่อนไขสำคัญต่อการขยายบทบาทร่วมขับเคลื่อนยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวเชิงบูรณาการระหว่างกลไกรัฐกับภาคประชาชนจากข้อสรุป “แหล่งทรัพยากรธรรมชาติล้ำค่าที่ควรอนุรักษ์ ก่อเกิดการพัฒนาชุมชนท้องถิ่นภาคใต้ฝั่งอ่าวไทยอย่างยั่งยืน ด้วยระบบการจัดการท่องเที่ยวที่หลากหลาย” ซึ่งเชื่อมโยงบนฐานแนวคิดการดำรงชีพที่ยั่งยืนของคนในชุมชน
Downloads
Article Details
The content and information presented in articles published in the Academic Journal of the Faculty of Humanities and Social Sciences, Thepsatri Rajabhat University, are solely the opinions and responsibilities of the respective authors. The editorial board of the journal neither necessarily agrees with nor assumes any responsibility for such content in any manner whatsoever.
All articles, information, content, and images published in the Academic Journal of the Faculty of Humanities and Social Sciences, Thepsatri Rajabhat University, are the copyright of the journal. Any person or organization wishing to reproduce, disseminate, or otherwise utilize all or any part thereof must obtain prior permission from the Academic Journal of the Faculty of Humanities and Social Sciences, Thepsatri Rajabhat University.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและการกีฬา. (2554). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ 2555-2559. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กระทรวงคมนาคม. กรมเจ้าท่า. (2556). ร่างรายงานการวิเคราะห์ผลกระทบสิ่งแวดล้อมโครงการขุดลอกร่องน้ำทะเลสาบสงขลาตอนล่าง. กรุงเทพฯ: กระทรวงคมนาคม.
กรมการท่องเที่ยว. (2559). การท่องเที่ยวโดยชุมชน. สืบค้นเมื่อ พฤศจิกายน 22, 2561, จาก http://www.cbtdatabase.org/cat/communitytourism.
เพ็ญนภา สวนทอง. (2561). แนวคิดและทฤษฎีในการศึกษาการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม:มุมมองเศรษฐศาสตร์การเมือง. วารสารเศรษฐศาสตร์การเมืองบูรพา, 5(2), 95-118.
ปรีชา เปี่ยมพงศ์สานต์. (2561). เศรษฐศาสตร์การเมืองสีเขียวและนิเวศวิทยาการเมือง. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วัลลภ รัฐฉัตรานนท์. (2557). เทคนิควิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วรวิทย์ นพแก้ว. (2561). นิเวศวิทยาการเมืองว่าด้วยเรื่องการจัดการพื้นที่ทางวัฒนธรรม “ไร่หมุนเวียน”: ปมปัญหาและความขัดแย้งระหว่างรัฐกับชุมชน. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 5(1), 367-406.
สมศักดิ์ สามัคคีธรรม. (2558). ชุมชน ความเป็นส่วนตัวและการพัฒนาในยุคโลกาภิวัตน์. วารสารพัฒนาสังคม, 17(1), 1-27.
อัศว์ศิริ ลาปีอี วรุตม์ นาที และศัญฒภัท ทองเรือง. (2560). การพัฒนายุทธศาสตร์การจัดการท่องเที่ยวเชิงนโยบายขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา. (รายงานการวิจัย). สงขลา : สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยทักษิณ.
องค์การบริหารส่วนตำบลเกาะยอ. (2559). แผนพัฒนาสามปี พ.ศ. 2560 – 2562. สืบค้น พฤษภาคม 4, 2560, จาก http://www.kohyor.go.th/strategy/?cid=11.
อนุชา เล็กสกุลดิลก. (2541). การศึกษาเพื่อกําหนดรูปแบบการทองเที่ยวเชิงนิเวศทางทะเล (Marine Ecotourism) เสนอต่อการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย จัดทําโดย สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กองบริการที่ปรึกษาศูนย์บริการวิชาการ.
Bryant. R. L. (1992). Political ecology: An emerging research agenda in Third World studies. Political Geography, 11(1), 12-36.
Ostrom, E. (1990). Governing the Commons: The Evolution of Institutions for Collective Action. New York: Cambridge University Press.
Tefera, tesfaye Lemma. (2006). Livelihood Strategies in the Context of Population Pressure: Case Study in the Hararghe Highlands, Eastern Ethiopia. Thesis Ph.D. (Rural Development Planning) Faculty of Natural and Agricultural Sciences. South Africa: University of Pretoria.