Local Administration Organizations in the Southern Border Provinces’Perceptions of and Responses to Area-Based Tobacco Integrative Control in Legal and Social Dimensions: A Case Study of Local Administrative Organizations in Raman District, Yala Province การรับรู้และการตอบสนองบทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดชายแดนใต้ต่อการควบคุมยาสูบแบบบูรณาการมิติกฎหมายและมิติสังคมในระดับพื้นที่: กรณีศึกษา องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในพื้นที่อำเภอรามัน จังหวัดยะลา
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research studied things towards integrative tobacco control which were local administrative organizations’roles, perceptions of and attitudes, their operational effectiveness and obstacles encountered by stakeholders who got involved in, and the development for a cooperative network in building processes among stakeholders being in driving tobacco control in boundary area in terms of legal and social dimensions.
A quantitative research method was mainly utilized in this research. By applying two sets of questionnaires for each two sampling groups (segmenting groups) in total of 237 people, an overall reliability coefficient alpha was .90 and .87.
The other qualitative research method was taken by a group discussion and a workshop. Percentages, frequencies, arithmetic means and standard deviation were applied for logical analysis in qualitative data.
The results were as follows:
In overall, the quantitative results conducted from attitudes of two segment groups towards integrative tobacco control was at a medium layer. Which included responsiveness of local administrative organizations’ roles, acknowledges of both policy and Tobacco Act, perceptions of driving problems' situation and the impact on tobacco of their functional effectiveness and problems obtained by stakeholders.
Developments of cooperative network building among local administration organizations and stakeholders in tobacco control contextually varied. There were several frameworks of processes. Activities which drived public policies for health, created an environment that was conducive to health, strengthened communities, and improved health care system. However, approaches for cooperation promotion in network groups for tobacco control depended particularly on supply chain. In addition, the situation of tobacco problems was found at various meeting sources. There were many forms of tobacco control activities. The planning pilot activities focused on community and environmental creation.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่าหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนาญาตจากวารสารวิชาการ ฯ ก่อนเท่านั้น
References
เกรียงไกร พัฒนกุลโกเมธ. (2554). ทัศนคติและความพึงพอใจของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานครที่มีต่อสื่อรณรงค์เพื่อการงดสูบบุหรี่ที่ใช้กลยุทธ์การรณรงค์ด้วยความกลัว. ในรายงานสืบเนื่องจากการประชุมทางวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัย “มสธ.วิจัย ประจำปี 2554”, 380-391. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
จำนง แก้วนาวี, สุรินธร กลัมพากร, กิตติกร นิลมานัต และปรีชา กาฬแก้ว. (2557). การพัฒนารูปแบบชุมชนปลอดบุหรี่ อำเภอโคกโพธิ์ จังหวัดปัตตานี: การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม. วารสารพยาบาล, 63(1), 6-14.
เจ๊ะเหล๊าะ แขกพงศ์, รอฮีม นิยมเดชา, อับดุลรอยะ บินเซ็ง และอานิศ พัฒนปรีชาวงศ์. (2555). แนวทางการนำหลักศาสนบัญญัติอิสลามในการควบคุมการบริโภคยาสูบและคุ้มครองสุขภาพของผู้ไม่สูบสูบบุหรี่ ในชุมชนมุสลิม อำเภอเมือง จังหวัดนราธิวาส. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 4(2), 59-72.
ซอฟูวัณ จารง. (2559). ศึกษาพฤติกรรมการสูบบุหรี่ของชาวไทยมุสลิมในอำเภอยะรัง จังหวัดปัตตานี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ปรีชา อุปโยคิน. (2557). รูปแบบการควบคุมทางสังคมเพื่อการเลิกสูบบุหรี่: การบูรณาการความร่วมมือระหว่างเครือข่ายชุมชนกับระบบการบริการสุขภาพของรัฐระดับชุมชน. MFU CONNEXION: Journal of Humanities and Social Sciences, 3(2), 46-68.
ฟ้ารุ่ง มีอุดร และสยาม บัวระภา. (2555). รายงานการประเมินสถานการณ์ยาสูบเพื่อการเปลี่ยนแปลงจังหวัดขอนแก่น. ขอนแก่น: ศูนย์วิจัยและจัดการความรู้เพื่อการควบคุมยาสูบ (ศจย.).
ภูวดล เพ็ญนาดี. (2556). การศึกษาปัจจัยและพฤติกรรมการสูบบุหรี่ของนักศึกษาวิทยาลัยเทคโนโลยีอุตรดิตถ์ ปีการศึกษา 2555. อุตรดิตถ์: สถาบันราชภัฏพิบูลสงคราม.
รชดี บินหวัง และเกษตรชัย และหีม. (2559). สภาพและปัญหาในการจัดการปัญหายาเสพติดในกลุ่มเยาวชนไทยมุสลิม ชุมชนบ้านดอนขี้เหล็ก ตำบลพะวง อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 56(1), 1-33.
รณชัย โตสมภาค. (2558). กฎหมายควบคุมการบริโภคยาสูบ และการสร้างเสริมสุขภาพในทุกนโยบายของรัฐ (การปฏิรูปด้านสาธารณสุข). บทความวิชาการ (กุมภาพันธ์ 2558). กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
วิไลวรรณ วิริยะไชโย และอภิรดี แซ่ลิ่ม. (2549). ทัศนคติต่อการสูบบุหรี่และสุขภาพของบุคลากร นักศึกษาแพทย์ และผู้ป่วยนอกและญาติของคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. สงขลานครินทร์เวชสาร, 24(3), 205-214.
ศิริวรรณ พิทยรังสฤษฏ์, จิรบูรณ์ โตสงวน และหทัยชนก สุมาลี. (2553). บทบาทองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการสร้างเสริมสุขภาพและข้อเสนอเชิงนโยบาย เรื่องการกระจายอำนาจด้านการสร้างเสริมสุขภาพ. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
ศูนย์วิจัยและจัดการความรู้เพื่อการควบคุมยาสูบ (ศจย.). (2561). มหาวิทยาลัยมหิดล. รายงานสถิติการบริโภคยาสูบของประเทศไทย พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ: เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
สุชาดา อินทรกำแหง ณ ราชสีมา, พีระ เรืองฤทธิ์ และวราภรณ์ วรรณประสาธน์. (2555). แนวทางการส่งเสริมพฤติกรรมการลด เลิก บุหรี่ของประชาชนบ้านบึงบอระเพ็ด ตำบลแควใหญ่ อำเภอเมือง จังหวัดนครสวรรค์. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ, 6(1), 43-51.
Ashe, A., Jernigan, D., Kline, R., & Galaz, R. (2003, September). Land Use Planning and the Control of Alcohol, Tobacco, Firearms, and Fast Food Restaurants. American Journal of Public Health, 93(9), 1404-1408.