Management of Thai Music Learning Center by The People Sector Case Study of Thai Music Learning Center, Ban Pa Village Phranakhonsi Ayutthaya Management of Thai Music Learning Center by The People Sector Case Study of Thai Music Learning Center, Ban Pa Village Phranakhonsi Ayutthaya

Main Article Content

Pranisa Oundee

Abstract

This article aims to study the approach to the management of a learning center to inherit the knowledge and skills of Thai music for youth. Conducting conceptual studies and related research Including relevant articles from various sources in the following points Thai music learning management and learning center management. The study concluded that Ban Pa Village Thai Music Learning Center Phra Nakhon Sri Ayutthaya It is a learning center management that operates as a learning center for local Thai music with a structured relationship of systematic learning management elements Thai Music Learning Center as a learning center and knowledge transfer Thai musical talent to the people and especially youth groups in the Ban Pa village area Phra Nakhon Sri Ayutthaya It is a valuable learning center of music. and the good culture of Thailand Managed services by musicians or band owners this is considered a management by the public sector. Therefore, the Thai Music Learning Center, Ban Pa Village Phra Nakhon Sri Ayutthaya Therefore not affiliated with any government unit.

Article Details

How to Cite
Oundee, P. (2021). Management of Thai Music Learning Center by The People Sector Case Study of Thai Music Learning Center, Ban Pa Village Phranakhonsi Ayutthaya: Management of Thai Music Learning Center by The People Sector Case Study of Thai Music Learning Center, Ban Pa Village Phranakhonsi Ayutthaya. Faculty of Humanities and Social Sciences Thepsatri Rajabhat University Journal, 12(2), 161–174. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/truhusocjo/article/view/243566
Section
Articles

References

กนก คล้ายมุข. (2541). การสืบทอดปี่พาทย์ในอำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.

กาญจนา อินทรสุนานนท์. (2549). การศึกษาเทคนิคการขับร้องเพลงไทย บทพระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ปัญญา รุ่งเรือง. (2546). ประวัติการดนตรีไทย (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพาณิชย์.

พูนพิศ อมาตยกุล. (2529). ดนตรีวิจักษ์: ความรู้เรื่องดนตรีไทยเพื่อความชื่นชม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สยามสมัย.

ศรีวิภา เลี้ยงพันธุ์สกุล, นิรัชรา ลิลละฮ์กุล, จามรี สอนบุตร, พรชัย สิทธิศรัณย์กุล. (2558). สถานการณ์และปัจจัยที่มีผลกระทบต่อความสำเร็จของงานอนามัยแม่และเด็ก ใน 3 จังหวัดชายแดนใต้. สืบค้น พฤศจิกายน 3, 2563, จาก http://kb.hsri.or.th/dspace/handle/11228/4378?locale-attribute=th.

สงบศึก ธรรมวิหาร. (2545). ดุริยางค์ไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สังคม คุณากรสกุล. (2555). รูปแบบและการขับเคลื่อนการบริหารศูนย์การเรียนรู้ของชุมชนในการป้องกันปัญหายาเสพติด: ศึกษากรณีชุมชนธรณีคำ แขวงโคกแฝด เขตหนองจอก กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

สุกรี เจริญสุข. (2540). ทฤษฎีการเรียนรู้เพื่อพัฒนาสุนทรียภาพและลักษณะนิสัย. กรุงเทพฯ: ไอเดียสแควร์.

อุทัย ศาสตรา. (2560). กระบวนการเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมความสามารถในการสร้างสรรค์ดนตรีไทยสำหรับนักเรียนระดับมัธยมตอนต้น: การถอดบทเรียนจากศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (ดนตรีไทย). วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Drucker, Peter. F. (1993). Post-Capitalist Society. New York: Butterworth Heinemann.

Gamble, P., & Blackwell, J. (2001). Knowledge Management: A State of the Art Guide. London: Kogan Page.

Hansen, N., & Tierney, T. (1999). Harvard business review on organizational learning. New York: Harvard Business School Publishing Corporation.

Senge, P.M. (1990). The Fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organization. Doubleday, New York.

Paul, R. Gamble, & John, Blackwell. (2001). Knowledge Management: A state of The Art guide. United Kingdom.