Knowledge Management of Education Institutions According to The Views of Administrators and Teachers under The Saraburi Primary Educational Service Area Office1
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1. to study knowledge management of educational institutions according to the perspectives of administrators and teachers of the Saraburi Primary Education Service Area Office 1, and 2. to compare knowledge management of educational institutions according to the perspectives of administrators and teachers of the Saraburi Primary Educational Service Area Office 1 classified by personal factors. The sample groups used in this research were 316 samples who were administrators and teachers of the Saraburi Primary Educational Service Area Office 1 and were randomized with the use of stratified random sampling method. The instrument used in data collection for this time was a questionnaire with a confidence value of 0.939. The statistics used for data analysis were percentage, mean, standard deviation and t-test. One-way ANOVA Subsequent pairwise comparison using the Chef's formula. The results showed that 1. knowledge management of educational institutions according to the views of administrators and teachers under the office Saraburi Primary Educational Service Area Area 1, in overall and in each aspect, were at a high level in all 4 aspects, arranged in descending order of averages as follows: 1) knowledge acquisition 2) knowledge creation 3) transfer knowledge and utilization and 4) knowledge collection and retrieval, 2. comparison of knowledge management according to the views of administrators and teachers of the Saraburi Primary Educational Service Area Office 1, the overall classification, classified by position, educational background, academic standing, differed statistically at .05 level, while experience in position, training, and size of educational institution had no different statistically significant at the .05 level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่าหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนาญาตจากวารสารวิชาการ ฯ ก่อนเท่านั้น
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
______. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553. ราชกิจจานุเบกษา ปีที่ 65 ฉบับที่ 3. สืบค้น มกราคม 8, 2565 จาก https://pub.nstda.or.th/gov-dx/wp-content/uploads/2021/09/20100722-National-Education-no-3.pdf.
กานต์สุดา มาฆะศิรานนท์. (2546). การนําเสนอระบบการจัดการความรู้สำหรับองค์กรภาคเอกชน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชัจจ์ชนันต์ ธรรมจินดา. (2556). รวมสุดยอดแนวคิดการจัดการสมัยใหม่. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2551). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. กรุงเทพฯ: บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
ธีระ รุญเจริญ. (2550). การพัฒนาองค์กรไปสู่องค์กรแห่งการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: ทิพย์พิสุทธิ์.
บดินทร์ วิจารณ์. (2549). การพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: เอ็กเปอร์เน็ท.
บุญดี บุญญากิจ, และคนอื่น ๆ. (2549). การจัดการความรู้จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: จีรวัฒน์เอ็กซ์เพรส.
บุญส่ง หาญพานิช. (2546). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการความรู้ในสถาบันอุดมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปฐมพงศ์ ศุภเลิศ. (2550). การจัดการความรู้ Knowledge Management. พระนครศรีอยุธยา: เทียนวัฒนา.
พรพิมล หรรษาภิรมย์โชค. (2550). การพัฒนารูปแบบการจัดการความรู้สำหรับหน่วยงานภาครัฐ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรรณี ลีกิจวัฒนะ. (2554). การวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 6 ปรับปรุงแก้ไข). กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2558). ปฏิรูปการเรียนรู้: ปฏิรูปการศึกษากลับทางจากล่างขึ้นบน. กรุงเทพฯ: พี.เอ.ลีฟวิ่ง จำกัด.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสคศรี-สฤษดิ์วงศ์.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2546). โรงเรียนองค์การแห่งการเรียนรู้แนวคิดทางการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: ทิพย์วิสุทธิ์.
สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม. (2551). รายงานประจำปี 2550 สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม “ตามรอยความสำเร็จ KM ประเทศไทย”. กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม.
สุภาวดี ลาภเจริญ, วิสุทธิ์ วิจิตรพัชราภรณ์, และอัจฉรา นิยมาภา. (2561, มกราคม - เมษายน). ปัจจัยทางการบริหารที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยรามคำแหง. วารสารการบริหารและนวัตกรรมการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 1(1), 81 - 98
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี เขต 1. (2564). กระบวนการจัดการความรู้. สระบุรี: หน่วยศึกษานิเทศก์.
______. (2565). เครือข่ายโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี เขต 1. สืบค้น กุมภาพันธ์ 15, 2565, จาก https://srb1.go.th/.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2550). นโยบาย สพฐ. ปี 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักงานนายกรัฐมนตรี. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
Boyett, J. H., & Boyett, J. T. (1988). The Guru Guide: The Best Ideas of The Top Management Thinkers. New York: John Willey & Sons.
Cronbach, L. J. (1971). Essentials of Psychological Testing (4 ed.). New York: McGraw-Hill.
Marquardt, M. J. (1996). Building the Learning Organization. New York: McGraw-Hill.
Sallis, E., & Jones, G. (2002). Knowledge Management in Education. London: Kogan Page.
Yamane, T. (1967). Elementary Sampling Theory. Englewood Cliffs: Prentice-Hall.