การสร้างความหมายเกี่ยวกับ “หนังสือดี” ในวรรณกรรมร่วมสมัย

Main Article Content

ศิวกร แรกรุ่น

บทคัดย่อ

    สังคมปัจจุบันมีปัจจัยมากมายที่ส่งผลต่อการสร้างคุณค่าของ “หนังสือดี” วรรณกรรมร่วมสมัยบางเล่ม ร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างความหมายของหนังสือดี ผู้ศึกษาพบลักษณะการสร้างความหมายของ “หนังสือดี” ในวรรณกรรมร่วมสมัย 3 เรื่อง คือ ร้านหนังสือแมวฮกเกี้ยน ของ นฤพนธ์ สุดสวาท ปาฏิหาริย์แมวลายส้มผู้พิทักษ์หนังสือ ของ โซสุเกะ นัตสึคาวะ และความเปลี่ยวดายอันกึกก้องเกินต้าน ของ โบฮุบิล ฮราบัล โดยในวรรณกรรมร่วมสมัยดังกล่าวมีการสร้างความหมายของ “หนังสือดี” หลายประเด็น ทั้งนี้วรรณกรรมร่วมสมัยสื่อว่า “หนังสือดี” คือ ส่วนเติมเต็มความรู้สึกระดับปัจเจกไม่ว่าจะเป็นเติมเต็มกำลังใจในภาวะสิ้นหวัง และเยียวยาจิตใจ รวมถึง “หนังสือดี” ยังต้องเติมเต็มการเข้าใจมนุษย์ โดยผู้เขียนใช้กลวิธีของเรื่องเล่าเพื่อสื่อความหมายหนังสือดี ทั้งการเล่าผ่านมุมมอง ของตัวละครโดยส่วนใหญ่จะผ่านมุมมองของตัวละครเอก การเล่าผ่านการสร้างสถานการณ์ในโครงเรื่องจะโดดเด่น ในประเด็นเกี่ยวกับการผจญภัย การเล่าผ่านสภาวะอารมณ์ของตัวละครที่แฝงความเหงา โดดเดี่ยว และเล่าผ่านสัญญะในตัวบทที่แฝงนัยทั้งเชิงพื้นที่ ความแปลกแยกและอารมณ์ ความหมายของ “หนังสือดี” จะถูกสร้างผ่านปัจจัยต่าง ๆ ที่ส่งผลต่อการสร้างความหมาย คือ ปัจจัยระดับสังคมที่ร่วมกันสร้างความหมายของ “หนังสือดี” และปัจจัยระดับปัจเจกที่มีความหมายอันเลื่อนไหล ประเด็นดังที่กล่าวมานั้นเป็นการสร้างความหมายของ “หนังสือดี” ในวรรณกรรมร่วมสมัยที่ชี้ให้เห็นความเลื่อนไหลของความหมายของ “หนังสือดี”

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
แรกรุ่น ศ. (2023). การสร้างความหมายเกี่ยวกับ “หนังสือดี” ในวรรณกรรมร่วมสมัย. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, 14(1), 163–178. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/truhusocjo/article/view/258986
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กะรัตพลอย ถ้ำแก้ว. (2558). กระบวนการผลิต การนำเสนอ และการสร้างความหมายเชิงสัญญะ ในรายการ เดอะวอยซ์ไทยแลนด์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

โซสุเกะ นัตสึคาวะ. (2563). ปาฏิหาริย์แมวลายส้มผู้พิทักษ์หนังสือ (พิมพ์ครั้งที่ 3) (แปลจาก The Cat Who Loved to Protect Books โดย ฉัตรขวัญ อดิศัย). กรุงเทพฯ: Bibli.

ธนาพล ลิ่มอภิชาต, และวริศา กิตติคุณเสรี. (2551, ตุลาคม - ธันวาคม). ประวัติศาสตร์การเมืองของวาทกรรมหนังสือดี. อ่าน, 1(3), 38 - 60.

ธัญวดี กำจัดภัย, และทิพรัตน์ สิทธิวงศ์. (2560, ตุลาคม - ธันวาคม). การศึกษาการสร้างความหมายเชิงวัฒนธรรมผ่านการจัดแสดงพิพิธภัณฑ์ เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้แบบนำตนเอง. ศึกษาศาสตร์, 21(4), 121 - 131.

นฤพนธ์ สุดสวาท. (2559). ร้านหนังสือแมวฮกเกี้ยน. กรุงเทพฯ: ผจญภัย.

บัญชา เตส่วน. (2561, กรกฎาคม - ธันวาคม). การสร้างความหมายของผู้ชายเมโทรเซ็กส์ชวลในนิตยสาร Attitude. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 14(2), 33 - 61.

โบฮุบิล ฮราบัล. (2560). ความเปลี่ยวดายอันกึกก้องเกินต้าน (พิมพ์ครั้งที่ 2) (แปลจาก Příliš hlučná samota โดย วริตตา ศรีรัตนา). กรุงเทพฯ: bookmoby.

ปฐม หงส์สุวรรณ. (2556, มกราคม - มิถุนายน). การช่วงชิงความหมายเนื่องด้วยประเพณีบุญบั้งไฟในกลุ่มชาติพันธุ์อีสาน. วิถีสังคมมนุษย์, 1(พิเศษ), 32 - 58.

ภิญญพันธุ์ พจนะลาวัณย์. (2555, กันยายน - สิงหาคม). แสงเงาของระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ที่ฉายทับ ศิลปะสถาปัตยกรรม ล้านนา: การช่วงชิงความหมายของพื้นที่ ระหว่างล้านนากับสยาม (ทศวรรษ 2440 - พ.ศ. 2475). หน้าจั่ว, 2555(9), 41 - 67.

รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2557, กรกฎาคม - กันยายน). ๑๐๐ ปี วรรณคดีสโมสร. ราชบัณฑิตยสถาน, 39(3), 318 - 338.

______. (2564). อ่านเรื่องเล่า เล่าเรื่องอ่าน. กรุงเทพฯ: สถาพรบุ๊คส์.

โรล็องด์ บาร์ตส์. (2558). มายาคติ (แปลจาก Mythologies โดย วรรณพิมล อังคศิริสรรพ). กรุงเทพฯ: คบไฟ.

วรรณสิกา เชื้อชาติไทย. (2546). ความเหงาในชุมชนเสมือน: กรณีศึกษา www.pantip.com และ www.sanook.com. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วสันต์ ลิมป์เฉลิม. (2552). สู่ทฤษฎีความเหงาที่อิงตัวตน. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สำนักเฝ้าระวังทางวัฒนธรรมและประชาสัมพันธ์ กระทรวงวัฒนธรรมและกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). (2557). วรรณกรรมชั้นดี 50 เล่มที่เยาวชนควรอ่านก่อนโต. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.

สุทธวรรณ อินทรพาณิช, และแก้วตา จันทรานุสรณ์. (2557, มกราคม - เมษายน). การช่วงชิงความหมายในการจัดการพื้นที่ชุ่มน้ำกรณีศึกษา กุดทิง จังหวัดบึงกาฬ. สังคมลุ่มน้ำโขง, 10(1), 163 - 185.