Community-Based Tourism Management Model in Accordance with Civic Administration of Roi-Et Province

Main Article Content

Siriwudh Rassameechai
Tin Pracsyapruit

Abstract

         Community-Based Tourism is a tool to strengthen organizations in a community in managing natural and cultural resources with participation of people in the community in setting directions, development, and benefits from tourism.  However, it is found that community-based tourism nowadays still lacks concrete community participation and work integration of relevant authorities.  The objective of this research on “Community-Based Tourism Management Model in accordance with Civic Administration of Roi-Et Province” is to study community-based tourism in the contexts of administration and management, participation of community and community-based tourism as a mechanism in developing community in accordance with civic administration, emphasizing self management for public benefits, moral community and participation in administration and management.  This research is qualitative with in-depth interviews with all stakeholders in public, private, community and civil society.  The research results found that community-based tourism of Roi-Et province has been encouraged and supported by public and private agencies in terms of tourism knowledge and budgets but lacking integration of implementation among the agencies.  The community has participated in administration and management of tourism destinations and is proud of their culture and community but lacking tourism knowledge and skills in strategic administration.

Article Details

How to Cite
Rassameechai, S., & Pracsyapruit, T. (2019). Community-Based Tourism Management Model in Accordance with Civic Administration of Roi-Et Province. Academic Journal of Mahamakut Buddhist University Roi Et Campus, 9(1), 261–270. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJMBU/article/view/242162
Section
Research Article

References

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬาและองค์การบริหารพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. แผนยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืน พ.ศ. 2559-2563. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

จุมพล หนิมพานิช. (2551). การวิจัยเชิงคุณภาพ ในทางรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.

ดวงพร อ่อนหวาน และคณะ (2555). ความต้องการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุชนในอำเภอกัลยาณิวัฒนา จังหวัดเชียงใหม่. วารสารการวิจัยเพื่อพัฒนาสังคม. 5(2). 79-92.

ธเนศ ศรีสถิตย์, วรรณา คำปวนบุตร และคณะ (2556). รายงานการวิจัย เรื่อง การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการการท่องเที่ยวบนฐานนิเวศวัฒนธรรมในเขตพื้นที่ตำบลพระธาตุ อำเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).

เพ็ญจันทร์ สังข์แก้ว และคณะ. (2553). รายงานการวิจัยเรื่องการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนบนพื้นที่สูง ตำบลสมอ อำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์. เพชรบูรณ์ : มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.

วรรณวิมล ภู่นาค (2558). ศักยภาพชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษา : ตลาดน้ำอัมพวา. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. 26(1). 63-74.

เอนก เหล่าธรรมทัศน์. (2559). เมืองนิยม : เมืองของไทย คือบ้านของเรา. นนทบุรี : ศูนย์ศึกษา มหานครและเมือง มหาวิทยาลัยรังสิต.