THE DEVELOPMENT OF COACHING SUPERVISION MODEL TO IMPROVING EDUCATIONAL QUALITY FOR PRIVATE SCHOOLS OF SURIN PROVINCIAL EDUCATION OFFICE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research article were to Develop of Coaching Supervision Model to Improving Educational Quality for Private Schools of Surin Provincial Education Office, the research was divided into 4 phases: 1) Study the basic information. The sample groups there were 183 school directors and teachers by stratified sampling. 2) Set the model, informant group school directors and teachers comprising 10 people and 9 experts, purposive sampling. 3) Implement the coaching supervision model, target group school director and teachers comprising 11 people, by willing, and 4) evaluate the efficiency the model, the group of informants school director and teachers comprising 11 people, purposive sampling. The tools used for data collection were a questionnaire, an interview form, focus group form and a model assessment form, quiz and Efficiency evaluation form. Data were analyzed by using descriptive statistics such as frequency distribution, percentage, mean, standard deviation, analyze the priorities of the necessary needs and t-test.
The results were as follows: 1. the current conditions were at medium level, desirable condition at the highest level, the needs are arranged in the following order: preparation for supervision, goal setting and action plan, guidance action and monitoring and evaluation of supervision respectively. 2. Result of set the model, consists of 5 parts: part 1, principles and objectives, part 2, contents, part 3 development process, part 4 evaluation and part 5 conditions of success, the results of the suitability assessment were at the high level and the feasibility was at the highest level. 3. Result of implement coaching supervision model, the knowledge assessment score after join the development higher before join the development different with statistical significance at .05 level. 4. Efficiency evaluation results, Utility, Feasibility, Propriety, and Accuracy as a whole was at highest level, and the satisfaction analysis as a whole was at highest level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
จิระภา ธรรมนําศีล. (2562). การพัฒนารูปแบบการนิเทศการจัดประสบการณ์การเรียนรู้เพื่อเตรียมความพร้อมด้านภาษาของเด็กปฐมวัย. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการนิเทศการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ทิศนา แขมมณี. (2546). 14 วิธีสอนสำหรับครูมืออาชีพ. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธิดา ขันดาวงศ์. (2558). การพัฒนารูปแบบการนิเทศแนวใหม่เพื่อพัฒนาคุณภาพครูปฐมวัย สังกัดคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารราชพฤกษ์. 12(1). 45-50.
ธีระ รุญเจริญ. (2546). การบริหารโรงเรียนยุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพมหานคร : ข้าวฟ่าง.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น.
ปริทรรศน์ พันธุบรรยงก์. (2545). TQM ภาคปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร : สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี(ไทย-ญี่ปุ่น).
เยาวดี วิบูลย์ศรี. (2552). การวัดผลและการสร้างแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันพัฒนาครู คณาจารย์และบุคลากรทางการศึกษา. (2550). Teacher Watch. นครปฐม : สถาบันพัฒนาครู คณาจารย์และบุคลากรทางการศึกษา.
สมหวัง พันธะลี. (2562). การพัฒนาระบบการนิเทศการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดการสอนแนะและการเป็นพี่เลี้ยงครูสำหรับศึกษานิเทศก์. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สมาน อัศวภูมิ. (2551). การบริหารการศึกษาสมัยใหม่ : แนวคิด ทฤษฎีและการปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 4. อุบลราชธานี : อุบลกิจออฟเซทการพิมพ์.
สายฟ้า หาสีสุข. (2564). การพัฒนารูปแบบการนิเทศการสอนภาษาไทยในสถานศึกษา สังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 4. วารสารวิชาการแสงอีสาน. 18(2). 97-108.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). คู่มือการนิเทศเพื่อพัฒนาคุณภาพการจัดการศึกษา. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2557). การพัฒนากระบวนการนิเทศภายในสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดสุรินทร์. (2561). แผนปฏิบัติราชการประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2562. สุรินทร์ : สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดสุรินทร์.
สำนักงานสถิติจังหวัดสุรินทร์. (2562). รายงานสถิติจังหวัดสุรินทร์ พ.ศ. 2562. สุรินทร์ : สำนักงานสถิติจังหวัดสุรินทร์.
สุธรรม ธรรมทัศนานนท์. (2554). หลักการ ทฤษฎีและแนวปฏิบัติทางการบริหารการศึกษา. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อนงค์นาถ เคนโพธิ์. (2562). การพัฒนารูปแบบการนิเทศเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ในโรงเรียนประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อรอุมา บวรศักดิ์. (2561). การพัฒนารูปแบบการนิเทศที่ส่งเสริมทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณ สำหรับครูวิทยาศาสตร์ในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการนิเทศการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อาภรณ์ ภู่วิทยพันธุ์. (2550). สอนงานอย่างไรให้ได้งาน(Coaching). พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : เซ็นเตอร์.
อุทุมพร จามรมาน. (2554). โมเดลคืออะไร. กรุงเทพมหานคร : เอช อาร์ เซ็นเตอร์.
ไอบาร่า เฮอร์มีเนีย. (2550). การสอนงานและการให้คำปรึกษาดูแล. กรุงเทพมหานคร : เอ็กซ์เปอร์เน็ท.
Bardo, J. W. & Hartman, J .J. (1982). Urban society : A systemic introduction. New York : peacock.
Blanchard, P.N. and Thacker, W.J. (2004). Effective Training System : System, Strategies and Practices. 2nd ed. New Jersey : Pearson Prentice Hall.
Carroll, M. and C. Gilbert. (2011). On Being a Supervisee. Victoria : PsychOz Publications.
Deming, W.E. (1986). Out of the Crisis. Cambridge, Mass: Massachusetts Institute of Technology.
Good, C.V. (1993). Dictionary for education. 3rd ed. New York : McGraw-Hall Book.
Gottesman,B. (2000). Evaluating professional development. Thousand Oaks : Corwin Press.
Keevep, P.J. (1988). Educational research, methodology and measurement international handbook. Oxford : Pergamon Press.
McManus, P. (2009). Coaching People. Harvard : Harvard Business Press.