PHRA THAT MUANG CHAN : FAITH AND ETHNIC IDENTITY TO CREATE INDIGENOUS DANCES IN THE CONTEXT OF LOCALISM
Main Article Content
Abstract
This research aims 1) to examine the roles of faith, ethnic identity, and historical traditions in the worship of Phra That Muang Chan in a local context (Muang Chan). Secondly, 2) to create an aboriginal piece of local art, known as SakKaramPhra That (Muang Chan), based on the characteristics of this ethnic group from the province of Sisaket. To achieve these goals, the researcher employed various research tools, including observational forms, interview forms, focus group discussions, and sample groups, and collected data by interviewing two knowledgeable individuals, four practitioners, and thirty general individuals. Then presenting research results by descriptive and analytical methods
The findings of the study 1) highlighted the significance of the Phra That Muang Chan worships tradition among the four tribes (Laos, Thais, Khmers, and Ye) in Muang Chan District, Sisaket Province, which are closely linked to shared beliefs and faiths. 2) The study also revealed that this tradition has helped to preserve and pass on cultural traditions from generation to generation. As a result, the researcher explored the concept of inventive dance and combined it with the worship of Phra That Muang Chan to create an indigenous dance that reflects the diverse ethnic identities of the region. This approach not only helps to develop the potential of creative local dancing arts but also highlights ethnic identity through performances that convey the worship of Phra That Muang Chan. Ultimately, the study aims to create a valuable heritage of local wisdom.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ธงชัย เมืองจันทร์. (2549). คติธรรมไทยกูยจากประเพณีการไหว้พระธาตุเมืองจันทร์. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ธนพล วิยาสิงห์. (2564). การรับรู้และทัศนคติของชาวกูยต่อคำว่า กูย กวย หรือส่วย : กรณีศึกษา ชาวกูย ในจังหวัดศรีสะเกษ. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม. 6(3). 218-227.
วสันต์ เทพสุริยานนท์.(2553). หนองราชวัตร : ชุมชนร่วมรัฐในการอนุรักษ์และพัฒนาแหล่งโบราณคดี. กรุงเทพฯ : ไซเบอร์ร็อค เอเยนซี่กรุ๊ป.
ศุภกร ฉลองภาค. (2565). อัตลักษณ์วัฒนธรรมฟ้อนหางนกยูงในการฟ้อนบูชาพระธาตุพนม. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด. 11(2). 290–304.
สมชาติ มณีโชติ. (2554). พระธาตุพนม : ศาสนสถานศักดิ์สิทธิ์ในมิติด้านสัญลักษณ์ทางสังคมวัฒนธรรม. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาไทยคดีศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุรพล วิรุฬห์รักษ์. (2547). หลักการแสดงนาฏยศิลป์ปริทรรศน์. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อคิน รพีพัฒน์. (2551). วัฒนธรรมคือความหมาย. กรุงเทพมหานคร : ศูนย์มานุษยวิทยาสิริธร.
อภิศักดิ์ โสมอินทร์. (2537). โลกทัศน์อีสาน. มหาสารคาม : ชาติการพิมพ์.