กระบวนการรบพระกับพระในการแสดงโขน เรื่อง รามเกียรติ์

Main Article Content

โยธาวัฒน์ แสนสุริวงค์
อุรารมย์ จันทมาลา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความสำคัญ แนวคิดกระบวนการรบในการแสดงโขน เรื่อง รามเกียรติ์ 2) เพื่อศึกษารูปแบบกระบวนการรบพระกับพระ ในการแสดงโขน เรื่อง รามเกียรติ์ จากเอกสารงานวิจัยและข้อมูลภาคสนามจากลุ่มตัวอย่างได้แก่กลุ่ม กลุ่มผู้เชี่ยวชาญทางด้านนาฏศิลป์ไทย จำนวน 3 คน กลุ่มผู้ปฏิบัติจำนวน 2 คน และกลุ่มทั่วไป 20 คน รวมทั้งสิ้น  25 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบไปด้วยแบบสำรวจ แบบสังเกต แบบสัมภาษณ์ ที่มีโครงสร้างและไม่มีโครงสร้าง และนำเสนอผลการวิจัยด้วยการพรรณนาวิเคราะห์


ผลการวิจัยพบว่า กระบวนการรบพระกับพระ ในการแสดงโขน เรื่อง รามเกียรติ์ เป็นกระบวนการรบของพระมงกุฏ พระลบ รบกับ พระราม พระลักษมณ์ พระพรต พระสัตรุด ในตอนปล่อยม้าอุปการ พบว่าเป็นเพียงกระบวนการรบเดียวที่เป็นลักษณะการรบตัวละครที่เป็นตัวพระรบกับตัวพระด้วยกันด้วยในการแสดงโขนเป็นการแสดงมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับการต่อสู้กันระหว่าง ฝ่ายพระราม และฝ่ายทศกัญฐ์ ในการแสดงจึงนิยมเห็น กระบวนการรบระหว่างพระกับยักษ์ และ กระบวนการรบระหว่างลิงกับยักษ์เป็นประจำ แล้วการสิ้นสุดกระบวนการรบ มักจะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่เป็นฝ่ายแพ้หรือฝ่ายชนะเสมอ กระบวนการรบพระกับพระ เป็นการแสดงกระบวนการรบในลักษณะของตัวพระที่เป็นเด็ก และในลักษณะตัวพระที่เป็นผู้ใหญ่ ในลักษณะเข้ารบคู่ 2 พร้อมกัน และสิ้นสุดกระบวนการรบโดยไม่มีฝ่ายใดแพ้หรือนะ ดังนั้น จึงต้องใช้เทคนิค วิธีการในการปฏิบัติท่ารำให้สวยงาม ให้เหมาะสมกับบุคลิกตัวละครที่เป็นเด็กการใช้พื้นที่ จังหวะ ความพร้อมเพียงในการเข้ารบพร้อมกัน 2 คู่ ให้เกิดความสมดุล และการปฏิบัติให้เกิดสุนทรียะความงามตามจารีต

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
แสนสุริวงค์ โ., & จันทมาลา อ. (2024). กระบวนการรบพระกับพระในการแสดงโขน เรื่อง รามเกียรติ์. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 13(1), 27–39. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJMBU/article/view/275002
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ธีรภัทร์ ทองนิ่ม. (2555). โขน. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.

นพมาส แววหงส์. (2550). ปริทัศน์ศิลปการละคร. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

มาลินี ดิลกวณิช. (2543).ระบำและละครในเอเชีย. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วีระศิลป์ ช้างขนุน. (2556).พื้นฐานนาฏกรรมไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. นครปฐม : เจริญรัฐการพิมพ์.

ศุภชัย จันทร์สุวรรณ์. (2547). การศึกษาวิเคราะห์วิธีการร่ายรำ และลีลาท่ารำของโขนตัวพระ : กรณีศึกษาตัวพระราม. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุนทร กายประจักษ์. (2532). เทคนิคและแท็กติกส์การเล่นฟุตบอล. กรุงเทพมหานคร : เจเนอรัลบุ๊คส์เซนเตอร์.