การศึกษาทักษะการเรียนรู้ภาษาไทยผ่านละครเวทีสร้างสรรค์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้เป็นการศึกษาทักษะการเรียนรู้ภาษาไทยผ่านละครเวทีสร้างสรรค์ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาทักษะการเรียนรู้รายวิชาภาษาไทยผ่านละครเวทีสร้างสรรค์กับนักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์และนวัตกรรมการศึกษา มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์ ในปีการศึกษา 2563 จำนวน 60 คน ผลการวิจัยพบว่า การสร้างทักษะต่าง ๆ ผ่านกระบวนการละครเวทีสร้างสรรค์ ซึ่งนักแสดงจะต้องเรียนรู้ทักษะต่าง ๆ เพื่อใช้ในการจัดการเรียนรู้ เช่นทักษะการสื่อสาร ประกอบไปด้วยทักษะการฟังและการดูอย่างมีวิจารณญาณ ทักษะการฟังและการดูอย่างลึกซึ้ง ทักษะการพูดประกอบไปด้วย การพูดระหว่างบุคคล การพูดในกลุ่ม ทักษะการอ่านประกอบไปด้วย การอ่านคิดวิเคราะห์ การอ่านตีความ การอ่านตีบท ทักษะการเขียนประกอบไปด้วย ทักษะการเขียนบทละคร ทักษะการเขียนเพลง ทักษะการทำงานเป็นทีม ทักษะการคิดวิเคราะห์และแก้ไขปัญหา ซึ่งทักษะเหล่านี้ต่างเกิดจากการเรียนรู้ผ่านกระบวนการละครเวทีสร้างสรรค์ ซึ่งนักแสดงสามารถนำทักษะเหล่านี้ไปใช้ในวิชาชีพและชีวิตประจำวันได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. ทัศนะและข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารนวัตกรรมสังคมและการเรียนรู้ตลอดชีวิตเป็นทัศนะของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยกับทัศนะเหล่านั้นและไม่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
2. ความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความแต่ละบทเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน กรณีมีการฟ้องร้องเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงฝ่ายเดียว
3. ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นได้รับการสงวนสิทธิ์ตามกฎหมาย การตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตโดยตรงจากผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นเป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ ของพ.ศ. 2542 ที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2)พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
เกรียงไกร ฟูเกษม. (2556). กระบวนการสร้างสรรค์ละครเวทีเพื่อการเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลงมโนทัศน์ของนักแสดง [วิทยานิพนธ์ปริญญานิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/43177
ชลลดา ทองทวี. (2557). ละคร: เครื่องมือเพื่อการเรียนรู้เปลี่ยนแปลงภายในแนวจิตตปัญญาศึกษา. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 6(1), 112-129. https://so02.tci- thaijo.org/Index.php/fakku/article/view/26950/22864.
ตถาตา สมพงศ์. (2561). การศึกษาและออกแบบกระบวนการละครสร้างสรรค์เพื่อใช้ในการสื่อสารกับนักเรียนออทิสติก: กรณีศึกษาที่สถาบันการศึกษาพิเศษ มรภ.สงขลา. วารสารปาริชาต, 31(3), 51-59. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/parichartjournal/article/view/147371
ธนสิน ชุตินธรานนท์. (2560). ละครการศึกษาในสังคมตะวันตกและสังคมไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 37(4), 195-207. https://utcc2.utcc.ac.th/utccjournal/374/195_207.pdf
ปาริชาติ จึงวิวัฒนาภรณ์. (2547). ละครสร้างสรรค์สำหรับเด็ก. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาคุณภาพวิชาการ.
ไพบูลย์ โสภณสุวภาพ. (2558). ละครเพื่อการเรียนรู้: การออกแบบกระบวนการเรียนรู้ผ่านละคร สำหรับพัฒนาเยาวชนในศตวรรษที่ 21. วารสารดนตรีและการแสดง, 1(1), 112-126. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/Mupabuujournal/article/view/243706
ภัทรศิลป์ สุกัณศีล และ กิตติ มีชัยเขตต์. (2561). ละครเพี่อการศึกษาในศตวรรษที่ 21. รายงานรวมบทความวิจัย บทความวิชาการ และงานสร้างสรรค์ สืบเนื่องจากการประชุมวิชาการด้านศิลปกรรมระดับชาติครั้งที่ 1, 1(3), 68-72. http://www.farcar.ssru.ac.th/files/Full%20Paper/Proceedings-Full2.pdf
ภาควิชาภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์และนวัตกรรมการศึกษา. (2560). หลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย 5 ปี (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2560). กาฬสินธุ์: มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์.
