กลวิธีการสร้างตัวละครชายในนวนิยายวายของแบคทีเรีย

Main Article Content

จีรวัฒน์ แสนรัมย์
กีรติ ธนะไชย

บทคัดย่อ

บทความนี้เป็นการศึกษากลวิธีการสร้างตัวละครชายในนวนิยายวายของแบคทีเรีย เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาวิเคราะห์ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีการสร้างตัวละครชายในนวนิยายวายของแบคทีเรีย จำนวน 13 เรื่อง ผลการวิจัยพบว่า นวนิยายวายของแบคทีเรียมีกลวิธีการสร้างตัวละครชายแบ่งออกเป็น 2 ประเภท ได้แก่ ส่วนที่ 1 การสร้างตัวละครชายแบบผู้ชายสมัยใหม่จะสอดคล้องกับกรอบความคิดเรื่องความทันสมัยหรือความเป็นสมัยใหม่ (Modernity) แสดงให้เห็นสภาพการณ์ที่เปลี่ยนแปลงภายใต้แนวโน้มของระบบทุนนิยมเสรี ครอบคลุมทั้งด้านการเมือง เศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม ได้แก่ 1) การนำเสนอผ่านบุคลิกลักษณะ 2) การนำเสนอผ่านการอุปโภคบริโภค และ 3) การนำเสนอผ่านพื้นที่ ในส่วนที่ 2 การสร้างตัวละครชายผ่านเพศวิถี ในส่วนแรกที่เป็นการสร้างตัวละครชายแบบผู้ชายสมัยใหม่นั้นจะสอดคล้องกับกรอบความคิดเรื่องความทันสมัยหรือความเป็นสมัยใหม่ แสดงให้เห็นสภาพการณ์ที่เปลี่ยนแปลงภายใต้แนวโน้มของระบบทุนนิยมเสรี ครอบคลุมทั้งด้านการเมือง เศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม ได้แก่ 1) การนำเสนอผ่านบุคลิกลักษณะ 2) การนำเสนอผ่านการอุปโภคบริโภค และ 3) การนำเสนอผ่านพื้นที่ ในส่วนที่ 2 การสร้างตัวละครชายผ่านเพศวิถี ซึ่งสอดคล้องสัมพันธ์กับวิธีปฏิบัติที่เกี่ยวกับตามปรารถนาทางเพศ กามารมณ์ การแสดงออกในมิติต่าง เช่น ความปรารถนา การแสดงออกด้านการแต่งกาย การประพฤติ กิริยา มารยาท มีการดำเนินความสัมพันธ์ของหญิงและชายด้วยการมีเพศสัมพันธ์ มีการเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย และขึ้นอยู่กับบรรทัดฐานของสังคม ได้แก่ 1) การนำเสนอผ่านเรือนร่าง 2) การนำเสนอผ่านความสัมพันธ์ชายกับชาย และ 3) การนำเสนอผ่านการแสดงออกทางเพศสัมพันธ์ นอกจากนี้ ผลการวิจัยแสดงให้เห็นชัดเจนว่าผู้ประพันธ์นวนิยายมีกลวิธีการสร้างตัวละครที่หลากหลาย สอดคล้องกับประเภทของนวนิยาย และความเป็นสมัยใหม่


 

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กนกพรรณ วิบูลยศริน. (2544). การเปรียบเทียบภาพตัวแทนของผู้หญิงสมัยใหม่และหลังสมัยใหม่ในภาพยนตร์ไทยและภาพยนตร์อเมริกัน. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย].

คณะกรรมการการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ ศูนย์พัฒนาหนังสือ กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ. (2540). การประกวดหนังสือดีเด่น ประจำปีพุทธศักราช 2515-2539. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

ณัฏฐยา ยศสอน และ อรจิรา อัจฉริยไพบูลย์. (2563). กลวิธีสร้างภาพลักษณ์ตัวละครเหนือธรรมชาติในนวนิยายเรื่องเล่ห์บรรพกาลของวรรณวรรธน์. วารสารมังรายสาร, 8(2), 1-20. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/mrsj/article/view/246139

นัทธนัย ประสานนาม. (2562). นวนิยายยาโออิของไทย: การศึกษาเชิงวิเคราะห์. วารสารวิชาการหอสมุดแห่งชาติ, 7(2), 16-34.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2545). ว่าด้วยภาษา วัฒนธรรม และอำนาจ. กรุงเทพฯ: มติชน.

บุญเสริม หุตะแพทย์. (2545). การกำหนดบทบาทเพศและความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิงในประมวลสาระชุดวิชาการศึกษาบทบาทชายหญิง หน่วยที่ 1-5. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.

พรพรรณ กาญจนาธิวัฒน์. (2555). ภาพตัวแทนของผู้หญิงสมัยใหม่ในสื่อบันเทิงไทย: บทวิเคราะห์จากภาพยนตร์ เรื่อง “รถไฟฟ้ามาหานะเธอ” และละครโทรทัศน์เรื่อง “สูตรเสน่หา”. วารสารเพศวิถีศึกษา, 2, 115-140.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2556. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2550). เล่าเรื่องขุนช้างขุนแผน. กรุงเทพฯ: สถาพรบุ๊คส์.

เสนาะ เจริญพร. (2546). ภาพเสนอผู้หญิงในวรรณกรรมไทยช่วงทศวรรษ 2530: วิเคราะห์ความโยงใยกับประเด็นทางสังคม [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่]. CMU Intellectual Repository. http://repository.cmu.ac.th/handle/6653943832/35460

อนุชา พิมพ์ศักดิ์ และ โสภี อุ่นทะยา. (2560). SOTUS พี่ว้ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง: การประกอบสร้างอัตลักษณ์เพศนอกกรอบในนวนิยายรักวัยรุ่นแนววาย. วารสารการบริหารปกครอง, 6(2), 175-193. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/gjournal-ksu/article/view/98243

Bacteria. (2551). เลือนตะวัน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นาบู.

Bacteria. (2553). The Long Kiss’ Desert. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นาบู.

Bacteria. (2554). Love & Prestige. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นาบู.

Bacteria. (2555). ใจเจ้าศศิธร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นาบู.

Bacteria. (2556). Love me if you dear. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นาบู.

Bacteria. (2559). นิทานพันดาว. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นาบู.

Bacteria. (2560). สุดทางหัวใจ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นาบู.

Bacteria. (2563). บุพรติยา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นาบู.