บทเรียนการดำเนินงานระบบสุขภาพอำเภอ จากโครงการขับเคลื่อนการแก้ปัญหาการตายในกลุ่มเด็กและเยาวชนที่ใช้รถจักรยานยนต์ ในอำเภอคลองท่อม จังหวัดกระบี่

ผู้แต่ง

  • ประวิช ขุนนิคม -
  • สุวภาคย์ เบญจธนวัฒน์

คำสำคัญ:

การพัฒนาระบบสุขภาพอำเภอ, อุบัติเหตุจากรถจักรยานยนต์, เด็กและเยาวชน, บทเรียน

บทคัดย่อ

การศึกษานี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพในรูปกรณีศึกษา มีวัตถุประสงค์เพื่อถอดบทเรียนการดำเนินงานระบบสุขภาพอำเภอ จากโครงการขับเคลื่อนการแก้ปัญหาการตายในกลุ่มเด็กและเยาวชนที่ใช้รถจักรยานยนต์ ในอำเภอคลองท่อม จังหวัดกระบี่ ตามกรอบแนวคิด UCCARE เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการทบทวนเอกสารทุติยภูมิจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง การสนทนากลุ่ม และการประชุมระดมสมอง ระหว่างเดือนตุลาคม-กันยายน 2565 จากกลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 50 คน ประกอบด้วย คณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ 15 คน ปลัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 2 คน นักวิชาการสาธารณสุข 3 คน ผู้อำนวยการโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล/หัวหน้าศูนย์สุขภาพชุมชน 7 คน ผู้รับผิดชอบงานอุบัติเหตุโรงพยาบาลชุมชน 1 คน พยาบาลวิชาชีพผู้รับผิดชอบงานอุบัติเหตุ รพ.สต. 5 คน สายตรวจตำบล 7 คน ตำรวจจราจร 2 คน ครูประจำโรงเรียน 3 คน และอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน 5 คน ตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลด้วยวิธีการตรวจสอบสามเส้า และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหาและบรรยาย
ผลการศึกษา พบว่า บทเรียนการดำเนินงานสามารถอธิบายตามกรอบคิดของ UCCARE 6 องค์ประกอบ คือ 1) การทำงานเป็นทีม เป็นการกำหนดเป้าหมายอย่างมีทิศทาง การสร้างพันธสัญญาร่วมกัน และมีกลไกการติดตามและประเมินผลที่ชัดเจน 2) การให้ความสำคัญกับประชาชนกลุ่มเป้าหมาย ทั้งเด็กและเยาวชนที่เป็นกลุ่มหลักหรือแกนนำที่มีบทบาทและความสามารถ และกลุ่มรองซึ่งเป็นเด็กและเยาวชนทั่วไปในโรงเรียนและชุมชน 3) การมีส่วนร่วมของชุมชนและภาคีเครือข่าย ทั้งการมีส่วนร่วมแบบเป็นทางการ และไม่เป็นทางการ 4) การชื่นชมและให้คุณค่า ทั้งการชื่นชมและให้คุณค่าแก่องค์กรและตัวบุคคล ที่ขับเคลื่อนการจัดการอุบัติเหตุทางจราจร 5) การแบ่งปันทรัพยากร และการพัฒนาคณะกรรมการ พชอ. ทั้งทรัพยากรที่จับต้องได้ เช่น งบประมาณ และทรัพยากรที่จับต้องไม่ได้แต่อยู่ในตัวบุคคล เช่น ความรู้ ความเชี่ยวชาญในตัวบุคคล และ 6) การแก้ไขปัญหา/การพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนตามบริบทของพื้นที่ ซึ่งต้องพิจารณาถึงความสามารถทางเศรษฐานะ ตลอดจนความพร้อมของการมีและใช้รถจักรยานยนต์ของเด็กและเยาวชน นอกเหนือไปจากพฤติกรรมเชิงปัจเจกที่แสดงออกมา

เอกสารอ้างอิง

กองยุทธศาสตร์และแผนงาน สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2564). รายละเอียด ตัวชี้วัดกระทรวงสาธารณสุข ประจําปีงบประมาณ พ.ศ. 2565.

ชวัลลักษณ์ รัตนสิงหา, สุทธินนท์ เสนารินทร์, และกรรณพร บัวลีวัน. (2559). การสร้างแนวทางป้องกันการเกิดอุบัติเหตุจราจรโดยการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายอำเภอยางสีสุราช จังหวัดมหาสารคาม. วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม, 13(2), 17-23.

ดวงนภา มิ่งขวัญ, จิตรา ดุษฎีเมธา, และ พัชราภรณ์ ศรีสวัสดิ์. (2560). การให้คำปรึกษากลุ่มแบบเผชิญความจริงเพื่อเสริมสร้างสุนทรีย์แห่งตน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ Veridian มหาวิทยาลัยศิลปากร (มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ), 10(2), 379-391.

ธีรยุทธ์ ลีโคตร, สีดา สอนศรี, และ ยุพา คลังสุวรรณ์ (2558) บทบาทของชุมชนในการป้องกันและแก้ไขปัญหาการเกิดอุบัติเหตุทางถนน กรณีศึกษา บ้านแพง ตำบลแพง อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม. วารสารการเมืองการปกครอง, 5(2), 112-129.

นัธทวัฒน์ ดีดาษ และ พภัสสรณ์ วรภัทร์ถิระกุล, 2564. การมีส่วนร่วมของหน่วยงานภาครัฐและประชาชนในการป้องกันและลดอุบัติเหตุทางถนนในจังหวัดสงขลา. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 18(1), 233-246.

นิทรา กิจธีระวุฒิวงษ์, ศันสนีย์ เมฆรุ่งเรืองวงศ์, อาทิตยา วังวนสินธุ์, และ บัวพลอย พรมแจ้ง. (2562). พัฒนาการระบบสุขภาพอำเภอของประเทศไทย. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 12(3), 1–8.

ปัญณ์ จันทร์พาณิชย์, ชาญยุทธ วิหกโก, พานนท์ ศรีสุวรรณ, รังสรรค์ ลิ้มกิจประเสริฐ, สุธาทิพย์ ภัทรกุลวิณชย์, ยลดา มูลทอง, ศิริพร บุระทอน, ศศิการต์ นนทะนำ, และ นิตยาภรณ์ ไชยแสน. (2562). แนวทางการดำเนินงานป้องกันการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุทางถนนในระดับพื้นที่. สำนักโรคไม่ติดต่อ กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข.

ปิยนุช ภิญโย, กิตติภูมิ ภิญโย, กล้วยไม้ ธิพรพรรณ, และ ประภัสศรี ชาวงษ์. 2565. การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชนในการป้องกันอุบัติเหตุทางถนน ตำบลบ้านเป็ด อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. พยาบาลสาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 49(1), 160-174.

วัชรพงษ์ เรือนคำ และ ณรงค์ศักดิ์ หนูสอน. (2562). อุบัติเหตุรถจักรยานยนต์ในประเทศไทย: มุมมองทางวิทยาการระบาด. วารสาร มฉก.วิชาการ, 23(1), 146-160.

หนึ่งฤทัย มะลาไวย์, อรพินทร์ ชูชม, และ นริสรา พึ่งโพธิ์สภ. (2565). การทำงานเป็นทีมของนักเรียน: ปัจจัยเชิงสาเหตุ ข้อเสนอแนะในการวิจัย. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(3), 425-438.

อานนท์ บัวภา และ มาโนช ชุ่มเมืองปัก. (2564). การสื่อสารแบบมีส่วนร่วมของสภาเด็กและเยาวชนแห่งประเทศไทย กับการพัฒนาศักยภาพของเยาวชนไทย. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์, 15(2), 206-234.

Abdullah, P., & Sipos, T. (2022). Drivers’ Behavior and Traffic Accident Analysis Using Decision Tree Method. Sustainability, 14(18), 1–11.

Jurkovic, M., Gorzelanczyk, P., Kalina, T., Jaros, J., & Mohanty, M. (2022). Impact of the COVID-19 pandemic on road traffic accident forecasting in Poland and Slovakia. Open Engineering, 12(1), 578–589.

https://doi.org/10.1515/eng-2022-0370

Kronprasert, N., & Sutheerakul, C. (2020). Effect of automated speed enforcement systems on driving behavior and attitudes on mountainous roads in Thailand. https://doi.org/10.21660/2020.68.9255

McGonagle, A. K., Essenmacher, L., Hamblin, L., Luborsky, M., Upfal, M., & Arnetz, J. (2016). Management Commitment to Safety, Teamwork, and Hospital Worker Injuries. Journal of Hospital Administration, 5(6), 46–52. https://doi.org/10.5430/jha.v5n6p46

Safarpour, H., Khorasani-Zavareh, D., & Mohammadi, R. (2020). The common road safety approaches: A scoping review and thematic analysis. Chinese Journal of Traumatology, 23(2), 113–121. https://doi.org/10.1016/j.cjtee.2020.02.005

Shahsavari, S., Mohammadi, A., Mostafaei, S., Zereshki, E., Tabatabaei, S. M., Zhaleh, M., Shahsavari, M., & Zeini, F. (2022). Analysis of injuries and deaths from road traffic accidents in Iran: Bivariate regression approach. BMC Emergency Medicine, 22(1), 130. https://doi.org/10.1186/s12873-022-00686-6

Tarimo, E. (1991). Towards a healthy district: Organizing and managing district health systems based on primary health care. World Health Organization.

World Health Organization. (2018). Global status report on road safety 2018. https://www.who.int/publications-detail-redirect/9789241565684

World Health Organization. (2022). Road traffic injuries. https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/road-traffic-injuries

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

เผยแพร่ 2024-01-30 — ปรับปรุง 2024-03-26

เวอร์ชัน

รูปแบบการอ้างอิง

ขุนนิคม ป., & เบญจธนวัฒน์ ส. . (2024). บทเรียนการดำเนินงานระบบสุขภาพอำเภอ จากโครงการขับเคลื่อนการแก้ปัญหาการตายในกลุ่มเด็กและเยาวชนที่ใช้รถจักรยานยนต์ ในอำเภอคลองท่อม จังหวัดกระบี่. วารสาร อัล-ฮิกมะฮฺ, 13(26), 91–102. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/HIKMAH/article/view/266523 (Original work published 30 มกราคม 2024)