Effects of Physical Education Learning Activities Using Kohlberg’s Theory of Moral Development and Case Study on Sportsmanship and Learning Achievement of Upper Secondary School Students

Main Article Content

Chayut Jubram
Suthana Tingsabhat
Wachirawit Phongchini

Abstract

The purposes of this research were to evaluate and compare the effects of physical education learning activities based on Kohlberg’s theory of moral development combined with a case study on sportsmanship on the learning achievement of upper secondary school students. The participants included 60 students divided equally into two groups: an experimental group and a control group. The experiment was conducted over a period of 8 weeks for 1 day per week at 60 minutes per day. The tests were conducted to measure sportsmanship along with learning achievement. The data were analyzed using mean, standard deviation, and t-test.


               The research findings were as follows:


               1) the mean scores on the test of sportsmanship and learning achievement of the experimental group were significantly higher after completing the lessons than before at the .05 level of significance.


               2) the mean scores on the of test of sportsmanship and learning achievement of the experimental group were significantly higher than the control group at .05 level of significance.

Article Details

How to Cite
Jubram, C., Tingsabhat, S., & Phongchini, W. . (2024). Effects of Physical Education Learning Activities Using Kohlberg’s Theory of Moral Development and Case Study on Sportsmanship and Learning Achievement of Upper Secondary School Students. Al-HIKMAH Journal, 13(26), 17–32. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/HIKMAH/article/view/268282
Section
Research Article

References

กลุ่มสารสนเทศ สำนักงานนโยบายและแผนการศึกษาขั้นพื้นฐาน สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้น

พื้นฐานกระทรวงศึกษาธิการ. (2564). สรุปข้อมูลสารสนเทศทางการศึกษาปีการศึกษา 2564 สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. เข้าถึงได้จาก https://www.bopp-obec.info/

จิรวัฒน์ วงศ์ชุมภู สุธนะ ติงศภัทิย์ และ บัญชา ชลาภิรมย์. (2565). ผลการจัดการเรียนรู้วิชาพลศึกษาโดยใช้เทคนิคการเรียนแบบร่วมมือที่มีต่อทักษะกีฬาแฮนด์บอล และการทำงานเป็นทีมของนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 4. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาเเห่งชาติ, 14(1), 199-211.

ทิศนา แขมมณี. (2561). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธนายุทธ จิตหาญ และ รุ่งระวี สมะวรรธนะ. (2564). ผลของการจัดกิจกรรมพลศึกษาโดยใช้กีฬาลาครอสที่มีต่อสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับทักษะและความมีน้ำใจนักกีฬาของนักเรียนมัธยมตอนต้น. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 16(1), (ID: OJED-16-01-002).

ธัญญารัตน์ สีน้ำคำ. (2565). ผลการจัดการเรียนรู้พลศึกษาโดยใช้กิจกรรมพิลาทิสร่วมกับการบริหารสมองที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการคิดหลากหลายของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR).

ประยุทธ สาริมาน. (2527). ความคิดเห็นของครูพลศึกษาเกี่ยวกับวิธีการปลูกฝังความมีน้าใจนักกีฬา ให้นักเรียนระดับชันมัธยมศึกษา. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR).

พงษ์ยุทธ กล้ายุทธ. (2552). กรณีศึกษากับการพัฒนาการเรียนการสอน. วารสารพัฒนาการเรียนการสอน มหาวิทยาลัยรังสิต, 3(1), 60-65.

เมสญา เเทนสง่า. (2565). การจัดการเรียนรู้วิชาพลศึกษาสําหรับนักเรียนช้ันมัธยมศึกษาปีท่ี 4 โดยใช้รูปแบบการสอนด้วยเกมเพื่อความเข้าใจ. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 48(1), 249-259.

รัศมี ทองดี. (2562). ผลของการจัดการเรียนรู้พลศึกษาแบบร่วมมือที่มีต่อความมีน้ำใจนักกีฬาและทักษะวอลเลย์บอลของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ].

วรศักดิ์ เพียรชอบ. (2561). รวมบทความเกี่ยวกับปรัชญา หลักการ วิธีสอน และการวัดเพื่อ ประเมินผลทางพลศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วัชรภูมิ เพ็ชรประดิษฐ์ สุธนะ ติงศภัทิย์ และ รวิศรา วรรธกวรกุล. (2565). ผลการจัดการเรียนรู้พลศึกษาโดยใช้เทคนิคคําถามแบบ อาร์ ซี เอ ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและการคิดเชิงประยุกต์ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 17(2), (ID: OJED-17-02-023).

วีระพงษ์ แดนดี. (2564). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้กรณีศึกษาจากคลิปวิดีโอ เรื่อง กติกาเซปักตะกร้อ รายวิชาการตัดสินกีฬาเซปักตะกร้อสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 15(1), 87-97.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564).

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษากระทรวงศึกษาธิการ. (2559). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2560-2579. กรุงเทพ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จํากัด.

อร่าม เสียนขุนทด. (2533). ความคิดเห็นของครูพลศึกษาและนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาที่มีต่อพฤติกรรมการสอนพลศึกษาด้านการปลูกฝังความมีน้ำใจนักกีฬา. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร].

อภิวัฒน์ งั่วลำหิน. (2553). การจัดการเรียนรู้พลศึกษาโดยใช้กิจกรรมกีฬาฟุตบอลตามแนวคิดพัฒนาจริยธรรมของโคลเบิร์ก เพื่อพัฒนาความมีน้ำใจนักกีฬาของนักเรียนประถมศึกษา . [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR).

Anderson, J.G. (2004). The role of ethics in information technology decisions: A case-based approach to biomedical informatics education. International Journal of Medical Informatics, 73(2), 145-150.

Brooke, S. L. (2006). Using the case method to teach online classes: Promoting socratic dialogue and critical thinking skills. International Journal of Teaching and Learning in Hihker Education, 18(2), 142-149.

EFEK, E. & ERYIGIT, H. (2023). The Effect of Participation in Regular Tennis Exercise on Sportsmanship. Turkish Journal of Sport and Exercise/Türk Spor ve Egzersiz Dergisi, 25(1), 59-66.

Kohlberg, L. (1976). Moral Development and Behavior. New York: John Wiley & Son.

Romanowski, M. H. (2009). Teaching using case studies. From Qatar University.

Yin, R. K. (1994). Case study research design and methods. London: SAGE Publication.