ภูมิปัญญาการสร้างสรรค์ทางสุนทรียะของคนไทยจากวรรณกรรมคำสอนภาคกลางยุคการพิมพ์ (พ.ศ. 2459–2493)
The Wisdom of Aesthetic creativity of Thai people from the Central Didactic Literature in the age of printing (A.D. 1916 – 1950)
Keywords:
Community Farm, Promoting Factors of Farm Management, New Theory AgricultureAbstract
Abstract
This research article aimed to study the wisdom of aesthetic creativity of Thai people from the Central Didactic Literature in the age of printing (A.D. 1916 – 1950). The results showed the aesthetic creativity of Thai people from the Central Didactic Literature was contributed in 3 ways. First, that was to create a variety of sound and words to convey emotions, ideas, persuasion and behave in good practice. There are also tonal rhyme, vowel rhyme, consonant rhyme, consonant repetitions of two or three pairs in the same paragraph, and word repetitions in different ways. The second aspect is the use of metaphorical imagery to emphasize the doctrine or principles. The authors use metaphors, emphasizing the close comparison of nature with human behavior. The third aspect is the use of instructive rhetoric to give appreciation and faith to teachings. There were direct rhetoric and rhetorical sermons that cite the narrative or illustrate. In addition, rhetorical sermons were used to make comparisons or metaphors. All of this contributed to the purpose of the Thai’s aesthetic creativity Central Didactic Literature to admonish and instill good people in society.
Keywords: wisdom, aesthetic creativity, Central Didactic Literature, age of printing
References
กุสุมา รักษมณี. (2537). กลวิธีและลักษณะการนำเสนอเนื้อหาในวรรณคดี. ใน การสัมมนาเรื่องภูมิปัญญาไทยในภาษาและวรรณคดี ณ ตึกสันติไมตรี ทำเนียบรัฐบาล วันที่ 23 - 24 มีนาคม 2537. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ทองกวาว.
ดวงมน จิตรจํานงค์. (2536). สุนทรียภาพในภาษาไทย พิมพครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพธรรมสาร
นารีศรีสวัสดิ์และแม่ม่ายสอนลูก. (2472). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พานิชศุภผล.
นิยะดา เหล่าสุนทร. (2540). รายงานการวิจัยเรื่องภูมิปัญญาของคนไทย: ศึกษาจากวรรณกรรมคำสอน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ปกิรโณวาท สุภาษิตสอนเด็กชาย คำสอนขี้เท่อ. (2467). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พานิชศุภผล.
ประคอง นิมมานเหมินท์. (2537). ภูมิปัญญาไทยในวิถีไทย. ใน การสัมมนาเรื่องภูมิปัญญาไทยในภาษาและวรรณคดี ณ ตึกสันติไมตรี ทำเนียบรัฐบาล วันที่ 23 - 24 มีนาคม 2537. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ทองกวาว.
ประชุมสุภาษิตไทย. (2483). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์อักษรเจริญทัศน์.
พัชลินจ์ จีนนุ่น. (2560). ภูมิปัญญาของคนไทย: ศึกษาจากวรรณกรรมคำสอนภาคกลางยุคการพิมพ์ (พ.ศ. 2459 – 2493). วารสารคณะมนุษยศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 39(2), 33-55.
ภาษิตและแหล่ต่าง ๆ. (2480). พระนคร : โรงพิมพ์ราษฎร์เจริญ.
มาลินี สวยค้าข้าว. (2538). การใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในการเรียนการสอนสังคมศึกษาในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา เขตการศึกษา 5. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รุ่ง แก้วแดง. (2543). ปฏิบัติการศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: มติชน.
โลภนักมักเสียลูกสาว. (2469). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ห้างสมุด.
สมบัติเม็ดมะขาม. (2469). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ห้างสมุด.
สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ. (2534). ภูมิปัญญาชาวบ้านกับการดำเนินงานด้านวัฒนธรรมและการพัฒนาชนบท. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
สุจริต เพียรชอบ. (2537). ภูมิปัญญาไทยที่แฝงอยู่ในวรรณคดี. ใน การสัมมนาเรื่องภูมิปัญญาไทยในภาษาและวรรณคดี ณ ตึกสันติไมตรี ทำเนียบรัฐบาล วันที่ 23 - 24 มีนาคม 2537. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ทองกวาว.
สุจิตรา จงสถิตย์วัฒนา. (2549). เจิมจันทน์กังสดาล ภาษาวรรณศิลป์ในวรรณคดีไทย พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์. (2542). “ภูมิปัญญาชาวบ้านภาคใต้”. สารานุกรมวัฒนธรรมไทยภาคใต้ เล่ม 12 (หน้า7052–7066). กรุงเทพฯ: ธนาคารไทยพานิชย์.
สุภาษิตกันยืมเงิน. (2471). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ราษฎร์เจริญ.
อาวาศโวหาร. (2493). พระนคร: โรงพิมพ์สมุด.
