ความเกื้อกูลต่อระบบนิเวศตามหลักทางพุทธศาสนา / Buddhist Principles for Ecological System

ผู้แต่ง

  • โสวิทย์ บำรุงภักดิ์ Mahachulalongkornrajavidyalaya University, KhonKaen Campus, Thailand
  • พระวิมาน คมฺภีรปญฺโญ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด

คำสำคัญ:

หลักการทางพุทธศาสนา, ความเกื้อกูล, ระบบนิเวศ

บทคัดย่อ

พุทธศาสนามีหลักการที่เกื้อกูลต่อระบบนิเวศ ทั้งส่วนที่เป็นระบบทางชีวภาพและกายภาพ และพุทธศาสนากล่าวว่ามนุษย์ไม่ใช่ศูนย์กลางของสรรพสิ่ง สิ่งอื่นจึงมีสิทธิที่จะไม่ถูกทำลายโดยมนุษย์ มนุษย์ควรมีการดูแลรักษา ฟื้นฟู อนุรักษ์ และเป็นมิตรต่อระบบนิเวศ ดังนั้น พุทธศาสนาจึงเสนอหลักการที่มีส่วนเกื้อกูลต่อระบบนิเวศ (นิเวศเชิงพุทธ) มีอยู่ ๗ หลักการ คือ (๑) วิถีการดำรงชีพที่เกื้อกูล (๒) การกระทำที่เป็นเชิงปฏิบัติ (๓) การอนุรักษ์ (๔) การฟื้นฟู (๕) การพัฒนาวิถีคุณธรรม (๖) การพึ่งพาอาศัยกัน (๗) สภาวธรรมในระบบนิเวศ และมีพุทธพจน์รับรองว่า ‘ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลาย จงถางป่า แต่อย่าตัดต้นไม้’ ซึ่งต้นไม้เป็นระบบนิเวศที่พบเห็นและเข้าใจได้อย่างง่าย

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2018-12-28

รูปแบบการอ้างอิง

บำรุงภักดิ์ โ., & คมฺภีรปญฺโญ พ. (2018). ความเกื้อกูลต่อระบบนิเวศตามหลักทางพุทธศาสนา / Buddhist Principles for Ecological System. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์, 35(3), 129–151. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/HUSO/article/view/144109

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย