การแปรของวรรณยุกต์ภาษาเลย อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย

ผู้แต่ง

  • ศุภกิต บัวขาว คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มข.

คำสำคัญ:

วิทยาภาษาถิ่น, การแปรของวรรณยุกต์, ภาษาไทยถิ่น, ภาษาไทยถิ่นอีสาน, ภาษาเลย, Dialectology, Tonal variation, Thai dialects, Northeastern Thai dialect, Loei dialect

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการแปรเสียงวรรณยุกต์และการแปรของสัทลักษณะของวรรณยุกต์ในภาษาเลยที่พูดอยู่ในอำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย งานวิจัยนี้เก็บข้อมูลจากผู้บอกภาษาใน 8 ตำบลของอำเภอเชียงคาน ผลการวิเคราะห์การแยกเสียงรวมเสียงวรรณยุกต์โดยใช้แนวคิดกล่องวรรณยุกต์ของเก็ดนีย์ พบว่า ภาษาเลย อำเภอเชียงคานมีวรรณยุกต์ 5 หน่วยเสียง ผู้พูดภาษาเลย อำเภอเชียงคานมีรูปแบบการแยกเสียงรวมเสียงในทุกตำบลเป็นรูปแบบเดียวกัน ยกเว้นภาษาเลยที่พูดอยู่ใน ต.นาซ่าวที่วรรณยุกต์ช่อง C1 และ C234 รวมเป็นหน่วยเสียงเดียวกัน ทำให้ภาษาเลย ต.นาซ่าวมีวรรณยุกต์ 4 หน่วยเสียง เมื่อพิจารณาสัทลักษณะของวรรณยุกต์จากการวิเคราะห์แผ่นภาพคลื่นเสียงด้วยโปรแกรม Praat ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า สัทลักษณะของแต่ละวรรณยุกต์มีความแตกต่างกันและมีการแปรไปตามถิ่นที่อยู่อาศัย

 

คำสำคัญ: วิทยาภาษาถิ่น, การแปรของวรรณยุกต์, ภาษาไทยถิ่น, ภาษาไทยถิ่นอีสาน, ภาษาเลย

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2018-08-31

รูปแบบการอ้างอิง

บัวขาว ศ. (2018). การแปรของวรรณยุกต์ภาษาเลย อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์, 35(2), 304–330. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/HUSO/article/view/145543

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ