กลยุทธ์การบริหารการพัฒนามนุษย์หลังเข้าสู่ประชาคมอาเซียน ของสถาบันอุดมศึกษาในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้ / The Strategies of Human Development Administration after towards ASEAN Community of Higher Education Institutes in the Three Southern Border Provinces

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงคุณภาพนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพ และปัจจัยที่ส่งผลต่อการบริหารการพัฒนามนุษย์หลังเข้าสู่ประชาคมอาเซียนของสถาบันอุดมศึกษา 2) วิเคราะห์กระบวนการบริหารการพัฒนามนุษย์หลังเข้าสู่ประชาคมอาเซียนของสถาบันอุดมศึกษา และ 3) วิเคราะห์ และเสนอกลยุทธ์การบริหารการพัฒนามนุษย์หลังเข้าสู่ประชาคมอาเซียนของสถาบันอุดมศึกษาในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้แบ่งเป็นระดับอนุปริญญา และระดับปริญญาตรี กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้บริหาร และคณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษาในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้ จำนวน 12 ท่าน เลือกตัวอย่างแบบเจาะจง ใช้การสัมภาษณ์เดี่ยวเชิงลึก และการวิเคราะห์เนื้อหาด้วยการสร้างข้อสรุปเชิงอุปนัย (Inductive Conclusion) และนำเสนอข้อมูลเชิงพรรณนา (Descriptive Data)

              ผลการวิจัย พบว่า บทบาทการพัฒนามนุษย์ของวิทยาลัยชุมชนมีเป้าหมายที่หลากหลายตามแต่ละช่วงวัย สำหรับมหาวิทยาลัยมีบทบาทในการพัฒนามนุษย์สู่ประชาคมอาเซียนท่ามกลางความเป็นสังคมพหุวัฒนธรรมของชุมชนท้องถิ่น การเตรียมความพร้อมหลังเข้าสู่ประชาคมอาเซียนของวิทยาลัยชุมชน และมหาวิทยาลัยต่างก็มีความพร้อมสูง ปัจจัยที่ส่งผลต่อการบริหารการพัฒนามนุษย์หลังเข้าสู่ประชาคมอาเซียนของวิทยาลัยชุมชนเกิดจากการขับเคลื่อนพันธกิจการจัดการศึกษาตามพระราชบัญญัติสถาบันวิทยาลัยชุมชน พ.ศ.2558 และมหาวิทยาลัยมีปัจจัยที่หลากหลายมิติที่มีความสลับซับซ้อน จึงส่งผลต่อกระบวนการบริหารการพัฒนามนุษย์ของสถาบันอุดมศึกษาที่ต่างก็มีการวางแผนมุ่งสู่การปฏิบัติร่วมกันของบุคลากรในทุกระดับ ด้านกลยุทธ์การบริหารการพัฒนามนุษย์หลังเข้าสู่ประชาคมอาเซียนของวิทยาลัยชุมชน คือ (1) พัฒนาระบบการบริหารผลการปฏิบัติงานแบบมุ่งคุณภาพ (2) พัฒนาบุคลากร สมรรถนะ ความสัมพันธ์ ระบบการติดต่อสื่อสารเพื่อร่วมสร้างวัฒนธรรมใหม่ (3) ขับเคลื่อนให้มีจัดการเรียนการสอนที่ใช้ชุมชนเป็นฐาน (4) พัฒนาหลักสูตร จัดการเรียนการสอน และการอบรมที่ตอบสนองต่อความต้องการที่เปลี่ยนแปลงของชุมชน (5) จัดการศึกษาที่สร้างโอกาสทางการศึกษาตามความต้องการของชุมชน สำหรับกลยุทธ์ของมหาวิทยาลัยคือ (1) การกำหนดทิศทางใหม่เพื่อพัฒนาศักยภาพมนุษย์ร่วมกันของเครือข่ายมหาวิทยาลัยในพื้นที่ (2) สร้างกลุ่มวิจัยเชิงบูรณาการศาสตร์ เพื่อให้โครงสร้างเสมือนจริงที่มีความยืดหยุ่น สามารถแก้ปัญหาของประเทศอย่างรอบด้าน (3) วิเคราะห์ความต้องการของภาคอุตสาหกรรม และตลาดแรงงานที่แท้จริง เพื่อวางแผนผลิตบัณฑิตบัณฑิตที่ตรงกับสภาวะการเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน (4) ปรับเปลี่ยนสร้างหลักสูตรใหม่ให้มีความทันสมัยร่วมกันเพื่อลดความซ้ำซ้อน ต้นทุน และเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการเรียนการสอนของมหาวิทยาลัยเครือข่าย (5) สร้างตัวแบบระบบการจัดการศึกษาแนวใหม่ร่วมกัน โดยใช้สารสนเทศ และเทคโนโลยีที่ทันสมัยเพื่อให้เกิดการใช้ประโยชน์รายการบริหารการศึกษาร่วมกัน