การแปรศัพท์ภาษายองจังหวัดลำพูนตามตัวแปรอายุ

Lexical Variations of Yong Language in Lamphun Province by Age Variables

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะการแปรรูปศัพท์และรูปแบบการใช้ศัพท์ภาษายองของผู้พูดสามระดับอายุใน 7 อำเภอของจังหวัดลำพูน โดยใช้หน่วยอรรถจำนวน 30 หน่วยอรรถ ซึ่งมีศัพท์ที่พบเฉพาะภาษายองและมีรูปศัพท์ต่างจากภาษาอื่นที่อยู่ใกล้เคียง ได้แก่ ภาษาไทยถิ่นเหนือและภาษาไทยถิ่นกลาง ผลการศึกษาพบว่า 1) ลักษณะการแปรรูปศัพท์ภาษายองมีความแตกต่างกันใน 2 ประเด็นคือ ความต่างในประเด็นการใช้ศัพท์คนละศัพท์และความต่างในประเด็นการใช้ศัพท์เดียวกัน 2) รูปแบบการใช้ศัพท์ภาษายองของผู้พูดสามระดับอายุ พบทั้งสิ้น 5 รูปแบบ สามารถแบ่งได้เป็น 3 ลักษณะใหญ่ ๆ ได้แก่ ศัพท์ที่ผู้พูดทั้งสามระดับอายุใช้เหมือนกัน ศัพท์ที่ผู้พูดสองระดับอายุใช้เหมือนกัน และศัพท์ที่ผู้พูดทั้งสามระดับอายุใช้ต่างกัน โดยผู้พูดระดับอายุที่ 1 มีความถี่ในการใช้ศัพท์ภาษายองมากที่สุด ผู้พูดระดับอายุที่ 3 มีความถี่ในการใช้ศัพท์ภาษาไทยถิ่นอื่นมากที่สุด และ ผู้พูดระดับอายุที่ 2 มีความถี่ในการใช้ศัพท์ภาษายองร่วมกับศัพท์ภาษาไทยถิ่นอื่นมากที่สุด นอกจากนี้การใช้ศัพท์ภาษายองเก่าในผู้พูดระดับอายุที่ 1 กับ 3 มีการใช้ศัพท์ต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ซึ่งอาจส่งผลให้ในอนาคตศัพท์ภาษายองอาจจะถูกแทนที่ด้วยศัพท์ที่ยืมมาจากภาษาไทยถิ่นอื่นจนนำไปสู่การสูญศัพท์ภาษายองไปในที่สุด