สถานภาพการวิจัยวรรณกรรมท้องถิ่นภาคอีสานในรอบสองทศวรรษ (พ.ศ.2540-2560)
The status of the Northeastern Regional Literature Researches in 2 decades (1997-2017)
คำสำคัญ:
สถานภาพการวิจัย, วรรณกรรมท้องถิ่นภาคอีสาน, ประเทศไทยบทคัดย่อ
This article derived from the documentary research aiming at synthesizing the Northeastern regional literature researches in 2 decades (1997-2017). The data was taken from postgraduate research abstracts and published research papers using descriptive analysis during 1997-2017. The findings revealed that 147 Northeastern regional literature written works were studied by 22 educational institutions, with Mahasarakham University Mahachulalongkornrajavidyalaya University and Rajabhat Mahasarakham University having them the most respectively. The field of Thai made use of such data the most. Nevertheless, other fields focusing on human and social development employed the data. These were Sangha Management, Development of Education, Research and Local Development, Language and Culture for Communication and Development and Thai Studies for Development, and Integrated Tourism Management.The finding showed that doctoral students at Mahasarakham University largely applied the Northeastern regional literature data and used postmodernism conceptions for data analysis. It was found that types of data having the most were the group of tales and religions. With reference to research issues under study, these were folklores, comparative studies, studies on Buddhist philosophy, virtue, and merit, studies on wisdom and culture, studies on components of literature, studies on language and its application to teaching and society, studies on aesthetics, studies on characters in literature, social studies, studies using postmodernism conceptions, and studies examining people’s attitudes towards the society. The most popular research issue was studies on components of literature. Furthermore, the findings showed that the researchers applied various types of research methodology, including documentary research, qualitative research, and multidisciplinary analysis. It was also found that postmodernism conceptions were more used than in the past.
Keywords: Status of Researches, Northeastern Regional Literature, Thailand
เอกสารอ้างอิง
คนึงชัย วิริยะสุนทร. (2557). กลวิธีทางภาษาและบทสะท้อนวิธีคิดท้องถิ่นในสำนวนอีสาน.วิทยานิพนธ์ดุษฏีบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เครือจิต ศรีบุญนาค. (2541). การศึกษาเจตคติต่อเพลงพื้นบ้านอีสานของนักศึกษา สถาบันราชภัฏภาคตะวันออกเฉียงเหนือในเขตอีสานใต้. รายงานวิจัย. สุรินทร์ : มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.
จักรพงษ์ ปุณขันธุ์. (2555). การศึกษาภาษาและวัฒนธรรมจากคำผญา: กรณีศึกษาในเขตอำเภอดอนตาล จังหวัดมุกดาหาร. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
จารุวรรณ ธรรมวัตร. (2552). มโนทัศน์ในนิทานสำนวนอีสาน. วิทยานิพนธ์ดุษฏีบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ชุมพร สมจิตศรีปัญญา. (2541). บทบาทของพระสงฆ์ที่ปรากฏในวรรณกรรมอีสาน. วิทยานิพนธ์ มหาบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เชิดชาย บุตดี. (2555). บทศึกษาและวิเคราะห์ตำนานอุษาบารส ฉบับวัดพระพุทธบาทบัวบก. รายงานวิจัย. อุดรธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฎอุดรธานี.
ญาณิกา อ้อมณฑา. (2548). การศึกษาภาพสะท้อนสังคมจากบทเพลงของสลา คุณวุฒิที่ขับร้องโดยไมค์ ภิรมย์พร. สารนิพนธ์มหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ดุษฎี กองสมบัติ. (2546). การวิเคราะห์เนื้อหาและกลวิธีการใช้ภาษาในการแสดงตลกอีสาน. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล.
บุญชู ภูศรี. (2554). วรรณกรรมทำนายภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. รายงานวิจัย. กรุงเทพฯ : กรมส่งเสริมวัฒนธรรม
บุญเที่ยง พมมะจันทร์. (2542). แนวคิดเชิงปรัชญาในคัมภีร์ พระเจ้าเลียบโลก และอิทธิพลที่มีต่อวิถีชีวิตของชาวลาว. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
บุญมา ไชยแสนท้าว. (2542). นิทานญ้อ: ศึกษากรณีบ้านอู้ ตำบลมหาไชย อำเภอสมเด็จ จังหวัดกาฬสินธุ์. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ปฐม หงษ์สุวรรณ. (2542). การวิเคราะห์ตำนานสุริยคราสและจันทรคราสของชนชาติไท. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปฐม หงส์สุวรรณ. (2561). ถอดบทเรียนวรรณกรรมอีสานศึกษา: มองเส้นทางจากอดีตสู่อนาคต. สืบค้นเมื่อวันที่ 13 มกราคม 2562, จาก http://www.thaistudies.chula.ac.th/2018/12/17.
ประคอง เจริญจิตรกรรม.(2525). หนังสือเรียนภาษาไทย รายวิชา ท 035 วรรณกรรมท้องถิ่น. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
ประพนธ์ เรืองณรงค์ และเสาวลักษณ์ อนันตศานต์. (2545). ภูมิปัญญาทางภาษา. กรุงเทพฯ :
โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
ประมวล พิมพ์เสน. (2555). การประยุกต์วรรณกรรมคำสอนอีสานโดยชุมชนมีส่วนร่วมเพื่อส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ปรียา หิรัญประดิษฐ์ และสมเกียรติ วัฒนาพงษากุล. (2554). เอกสารการสอนชุดวิชา ภาษาไทย 8 (คติชนวิทยาสำหรับครู) หน่วยที่ 10. นนทบุรี : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ปิยนงค์ แสนสิงค์. (2557). ความเป็นท้องถิ่นนิยมในปกิณกคดีของนักปราชญ์พื้นบ้านจังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พงศ์ธวัช จรูญฐิติวัฒน์. (2558). วาทกรรมคำอวยพรในวรรณกรรมคำผูกแขนอีสาน. วิทยานิพนธ์ มหาบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พชรวรรณ พานิคม. (2549). ภาพพจน์ที่ปรากฏในหมอลำกลอนซิ่ง. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พรทิพย์ สารปรัง. (2540). นิทานพื้นบ้านบ้านมะค่า บ้านนาสีนวน บ้านท่าขอนยาง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พระครูศรีปริยัตยาภิวัฒน์. (2555). ศึกษาพุทธจริยธรรมที่ปรากฏในวรรณกรรมอีสานเรื่องธรรมสร้อยสายคำ. รายงานวิจัย. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูอุทัย ปริยัติโกศล. (2554). ปริศนาธรรมเกี่ยวกับประเพณีการตายของภาคอีสาน. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระบรรจง จิตตกโร. (2559). คองสิบสี่ในวรรณกรรมและวิถีชีวิต. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
พระมหาณัฐพล โพไพ. (2544). ศึกษาคำเรียกขานในพระพุทธศาสนา: กรณีจังหวัดมหาสารคาม.วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ภัทรวดี อุทธา. (2555). การเชื่อมโยงความในวรรณกรรมท้องถิ่นอีสาน เรื่อง “ขูลูนางอั้ว”. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
มัลลวีร์ ดอกแก้ว (2548). วรรณกรรมท้องถิ่นเรื่องพุทธทำนาย. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. สุรินทร์: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.
มานิตย์ โศกค้อ. (2552). วิเคราะห์บทสวดสรภัญญะ บ้านท่าลาด ตำบลแสนสุข อำเภอพนมไพร จังหวัดร้อยเอ็ด. รายงานวิจัย. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
รัชนี คล่องแคล่ว. (2542). ปริศนาคำทายของชาวไทยเขมรบ้านทุ่งวัง ตำบลทุ่งวัง อำเภอสตึก จังหวัดบุรีรัมย์. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วนิดา อ่อนละมัย. (2557). แนวทางการปรับใช้วรรณกรรมสินไซเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
วรพล ผลคำ. (2546). การศึกษาวิเคราะห์หลักพุทธจริยธรรมในนิทานพื้นบ้านอีสาน. วิทยานิพนธ์ มหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรรณวิทย์ เหลืองประภัสร์. (2547). การศึกษาวิเคราะห์คัมภีร์ใบลานเรื่องสตราอภิธรรมกำเนิด. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วราภรณ์ ตุนา. (2543). โลกทัศน์ในวรรณกรรมอีสานเรื่องสังข์ศิลป์ชัย. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต.มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วลีรัตน์ มันทุราช. (2547). การศึกษาวิเคราะห์นิทานพื้นบ้านเขมรถิ่นตำบลศรีสะอาด อำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วันเพ็ญ ใหม่คามิ. (2555). การศึกษาเปรียบเทียบวรรณกรรมอีสานกับวรรณกรรมล้านนาเรื่องพญาคันคาก. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
วุธยา สืบเทพ. (2549). การศึกษาคำสื่อจินตภาพในเพลงโคราชของกำปั่น บ้านแท่น. วิทยานิพนธ์ มหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
โศรยา ธัญญประกอบ. (2560). ตำนานประจำถิ่นไทเลย : ความหมายของเรื่องเล่าและการสร้างสำนึกทางชาติพันธุ์. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สถิตย์ ภาคมฤค. (2550). ภูมิปัญญาท้องถิ่น : กรณีศึกษาผญาเกี้ยว. รายงานวิจัย. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
สายหยุด บัวทุม. (2550). การศึกษาวิเคราะห์วรรณกรรมอายุรกรรมพื้นบ้านตำบลปากช่องอำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์. รายงานวิจัย. พิษณุโลก: คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สุนีย์ เลี่ยวเพ็ญวงษ์ ฐิติรัตน์ รัตนจรัสโรจน์ ปิยพักตร์ สินบัวทอง มารศรี สอทิพย์ สรตี ใจสะอาด อุมารินทร์ ตุลารักษ์. (2547). รายงานการวิจัยเรื่องการศึกษาสถานภาพองค์ความรู้เกี่ยวกับระบบคิดผ่านงานวรรณกรรมลุ่มน้ำโขง. รายงานวิจัย. ขอนแก่น : ศูนย์วิจัยพหุลักษณ์สังคมลุ่มน้ำโขง คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุรนี แก้วกลม. (2551). การปริวรรตและวิเคราะห์นิทานพื้นบ้านอีสานเรื่องทำท้าวเสื้อเน่าฉบับวัดอโนดาต จังหวัดอุบลราชธานี. รายงานวิจัย. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
อธิเทพ ผาทา. (2558). การศึกษาวิเคราะห์บทบาทของสตรีชาวพุทธทีปรากฏในวรรณกรรมอีสาน. รายงานวิจัย. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
อัษฎาวุธ ไสยรส. (2558). มโนอุปลักษณ์ความเป็นอีสานในบทเพลงลูกทุ่งอีสานร่วมสมัย. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อำไพ เจริญกุล. (2547). การศึกษาเปรียบเทียบนิทานพื้นบ้านประเภทผีภาคอีสานและภาคใต้. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.