การจ้างงานผู้สูงอายุ: หลักการและการนำไปปฏิบัติในงานภาครัฐและงานภาคเอกชน
Employment of the Elderly: Principles and Practices in Public and Private Sector
คำสำคัญ:
ผู้สูงอายุ, หลักการ, การนำไปปฏิบัติบทคัดย่อ
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายปรากฏการณ์การจ้างงานผู้สูงอายุ และวิเคราะห์หลักการและการนำไปปฏิบัติในงานภาครัฐและงานภาคเอกชน โดยการวิเคราะห์ จำแนก และเปรียบเทียบข้อมูลหลักการจ้างงานในงานภาครัฐและงานภาคเอกชน พบว่า 1) ในงานภาครัฐมีการศึกษาเกี่ยวกับการกำหนดมาตรการบริหารทรัพยากรบุคคลภาครัฐ เพื่อรองรับสังคมสูงอายุ และในลักษณะงานบางประเภทได้มีการขยายระยะเวลาในการปฏิบัติงาน การจ้างงานในภาครัฐพิจารณาถึงตำแหน่งงานที่มีความจำเป็นและขาดแคลน ความรู้ความสามารถและทักษะเฉพาะงาน การกำหนดกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการจ้างงาน 2) ในงานภาคภาคเอกชนจะมีการพิจารณาอุปสงค์และอุปทานแรงงาน ลักษณะและประเภทของธุรกิจ ลักษณะงานและจำนวนชั่วโมงในการทำงาน ความรู้ ความสามารถ ประสบการณ์และทักษะ สุขภาพร่างกายและจิตใจของแรงงาน กฎหมายเกี่ยวกับการจ้างงานผู้สูงอายุในงานภาคเอกชนและยังไม่มีการกำหนดกฎหมายบังคับสำหรับสถานประกอบการเอกชนที่ชัดเจน แต่มีการขอความร่วมมือและรณรงค์ส่งเสริมให้สถานประกอบการเอกชนมีการจ้างงานผู้สูงอายุตามเจตนารมณ์ของพระราชบัญญัติผู้สูงอายุแห่งชาติ
คำสำคัญ : การจ้างงานผู้สูงอายุ, ภาครัฐ, ภาคเอกชน, หลักการ, การนำไปปฏิบัติ
เอกสารอ้างอิง
กิตติสุดา กิตติศักดิ์กุลและเกียรติพร อำไพ. (2562). มาตรการคุ้มครองทางกฎหมายเรื่องการจ้างผู้สูงอายุในแรงงานกึ่งฝีมือและแรงงานไร้ฝีมือ. วารสารรัชต์ภาคย์. 13 (30), 174-187.
กัญญณัฐ โภคาพันธ์ (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความตั้งใจที่จะทำงานภายหลังเกษียณอายุราชการของ ข้าราชการกรุงเทพมหานคร. หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต
สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธนินทร์พัทรา จันทร์อาภรณ์. (ม.ป.ป.). ผลกระทบจากนโยบายขยายอายุเกษียณราชการ. ม.ป.ท.
ธีรนงค์ สกุลศรี และคณะ. (2561). โครงการระบบสนับสนุนการดูแลผู้สูงอายุแบบบูรณาการ: การมีส่วนร่วมของภาคเอกชนและกิจการเพื่อสังคม. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
นนทยา อิทธิชินบัญชร. (2559). แนวทางการสร้างอาชีพเพื่อเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจให้กับผู้สูงอายุในจังหวัดศรีสะเกษ. วารสารปัญญาภิวัฒน์. 8 (1), 111-121.
พรเพ็ญ ไตรพงษ์ และคณะ. (2562). มาตรการทางกฎหมายในการจ้างแรงงานผู้สูงอายุในภาคเอกชน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. 14 (1), 19-36.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2563). เปิดผลการศึกษารูปแบบการจ้างงานผู้สูงอายุในภาคเอกชนของไทย: ความยืดหยุ่น ผลิตภาพ และการคุ้มครอง. สืบค้นเมื่อ 20 ตุลาคม 2563, จาก https://thaitgri.org/?p=39181
วิรวินท์ ศรีโหมด. (2559). ดึงสูงวัยทำงานหลังเกษียณ ออมเพื่อชีวิต ไม่เป็นภาระครอบครัว. สืบค้นเมื่อ 20 ตุลาคม 2563, จาก https://www.posttoday.com/politic/report/459329
สุรพงษ์ มาลี. (2561). เตรียมความพร้อมกำลังคนภาครัฐสู่สังคมสูงอายุอย่างไร? แกะรอยยุทธศาสตร์ชาติและแผนการปฏิรูปประเทศ. วารสารข้าราชการ. 60 (4), 9-11.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (ม.ป.ป.). ขยายการจ้างงานวัยเกษียณ ต้นแบบการเรียนรู้ โดยโรงพยาบาลสำโรงการแพทย์ และบริษัทเซ็นทรัลพลาซ่า จำกัด (มหาชน). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
อัครวินท์ ศาสนพิทักษ์. (2560). การขยายอายุที่จะเกษียณในสังคมผู้สูงอายุ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี. 11 (24), 90-96.
Barnes, H., et al. (2009). An Ageing Workforce: The Employer’s Perspective. Institute for Employment Studies.
Francine, M., et al. (2012). Employer Strategies for Responding to an Aging Workforce. The NTAR Leadership Center.
Khamngae, S., et al. (2014). Social Welfare Needs and Policies for Elderly People in Thailand: A Case Study in Pitsanulok Community. Asian Social Science. 10 (12), 142-148.
