ภาวะผู้นำท้องถิ่นไทยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
Thai Local Leadership in the Northeast
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำท้องถิ่นไทยบทคัดย่อ
บทคัดย่อ
การวิจัยภาวะผู้นำท้องถิ่นไทยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ทำการศึกษาระหว่างเดือนมกราคม 2552 - มีนาคม 2553 วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพการปฏิบัติงานของผู้นำท้องถิ่น ภาวะผู้นำท้องถิ่นที่พึงประสงค์ และแสวงหาแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำท้องถิ่นให้สอดคล้องกับความต้องการของประชาชนจากกลุ่มตัวอย่างเชิงปริมาณ 400 คน และจากแบบสอบถามปลายเปิด 61 คน โดยพัฒนาแนวทางการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกเฉพาะ 10 คน ผลการศึกษาพบว่า ปัญหาที่ควรแก้ไขคือการประกอบอาชีพของประชาชนเพราะมีความพึงพอใจต่อการช่วยเหลือจากผู้นำท้องถิ่นในระดับปานกลาง ในด้านการเป็นผู้นำท้องถิ่นที่พึงประสงค์ คือ 1) ที่มาของผู้นำ กลุ่มตัวอย่างต้องการผู้นำที่มีภูมิลำเนาในท้องถิ่นมากที่สุด 2) คุณลักษณะผู้นำ ต้องการผู้นำที่มีคุณธรรม จริยธรรมมากที่สุด 3) ประเภทผู้นำ กลุ่มตัวอย่างต้องการผู้นำแบบพ่อปกครองลูกมากที่สุด 4) บทบาทผู้นำ ในภาพรวมอยู่ในระดับสูง ผู้นำที่มีบทบาทเป็นผู้ประสานงานกับหน่วยงานรัฐ เอกชนและประชาชนเป็นสิ่งที่กลุ่มตัวอย่างต้องการมากที่สุด 5) ด้านอำนาจของผู้นำ ในภาพรวมอยู่ในระดับสูง กลุ่มตัวอย่างต้องการอำนาจที่มาจากความเชี่ยวชาญในการบริหารงานและปฏิบัติงานในท้องถิ่นมากที่สุด และ 6) ด้านทักษะความเป็นผู้นำ ในภาพรวมมีความต้องการอยู่ในระดับสูง ผู้นำท้องถิ่นที่รู้เทคนิคแก้ไขปัญหาของท้องถิ่นได้อย่างรวดเร็ว มีประสิทธิภาพ เป็นทักษะที่กลุ่มตัวอย่างต้องการมากที่สุด งานวิจัยนี้มีข้อเสนอแนะและแนวทางการพัฒนา คือควรมีการพัฒนาผู้นำท้องถิ่นด้านการส่งเสริมอาชีพ ด้านสวัสดิการสังคม ด้านสาธารณสุข ด้านสิ่งแวดล้อม และ ด้านการศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ตามลำดับ
คำสำคัญ: ภาวะผู้นำท้องถิ่นไทย
เอกสารอ้างอิง
กวี วงศ์พุฒ. (2539) ภาวะผู้นำ. กรุงเทพฯ ศูนย์ส่งเสริมวิชาชีพบัญชี.
เกษรา ดวงมณี. (2545) การศึกษาคุณลักษณะนักการเมืองท้องถิ่นในความคาดหวังของ คณะกรรมการชุมชน
ในเขตเทศบาลตำบลแหลมฉบัง จังหวัดชลบุรี. ชลบุรี : มหาวิทยาลัยบูรพา.
โกวิทย์ พวงงาม. (2550) มิติใหม่การปกครองท้องถิ่น : วิสัยทัศน์กระจายอำนาจและการบริหารงานท้องถิ่น.
คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชุบ กาญจนประกร. (2509). การปกครองตำบลและหมู่บ้านของประเทศไทย. คณะรัฐประศาสนศาสตร์
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ณรงค์ สินสวัสดิ์. (2521). สังคมกับการปกครอง. กรุงเทพฯ: แพร่พิทยา.
ธงชัย สันติวงศ์. (2536). องค์การและการบริหาร (ฉบับแก้ไขปรับปรุง พิมพ์ครั้งที่ 8).
กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
บุญทัน ดอกไธสง. (2535). จิตวิทยาผู้นำและมนุษยสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: หจก.เพทนิมิตการพิมพ์.
ไพรัตน์ เตชะรินทร์. (2527) นโยบายและกลวิธีการมีส่วนร่วมของชุมชนในยุทธศาสตร์การ
พัฒนาปัจจุบันของประเทศไทยในการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนา.
กรุงเทพฯ. ศักดิโสภาการพิมพ์.
ไพฑูรย์ โพธิสว่าง. (2532). ผู้นำชุมชนชนบทไทยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ: ศึกษาเฉพาะ
กรณีปัจจัยที่ทำให้เกิดอำนาจ และการสร้างอำนาจให้กับตน – Thai Rural
Community Leaders in the Northeast: A Case Study of Factors Contributing
the Acquisition of Power/Phaitoon Bhothisawang 2532.
วิศิษฐ์ ทวีเศรษฐ์. (2535). การปกครองท้องถิ่น (ตอนที่ 1) องค์การบริหารส่วนจังหวัด.
เทศบาลการเมืองการปกครอง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น.
ศรีเพ็ญ ช่วงไธสง. (2540). คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรในทศวรรษหน้า.
วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการวัดผลการศึกษา.บัณฑิตวิทยา
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุขุมวิทย์ ไสยโสภณ. (2551) ภาวะความเป็นผู้นำ. รัฐประศาสนศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
Hersey. P. & Blanchard. K.H. (1969). “Life Cycle Theory of Leadership” in Train Development Journal.
New York: Prentice-hall.
Stogdill, R.M. (1974). Handbook of Leadership. New York: The Free Press.
Tannenbaum. R. & Schmidt. W.H. (1973). May-June). “How to Choose a Leadership
Pattem” in Harvard Business Review.
