ศึกษาการใช้คำวิเศษณ์บอกเวลาพ้องความหมายในภาษาเกาหลีของนักศึกษาไทย กรณีศึกษา : คำวิเศษณ์บอกเวลา “이미-벌써” “지금-이제” “어서-얼른”
A Study of Thai students' Use of Adverbs of Time in Korean Language Case Study: Korean’s Adverb of Time “벌써-이미” “지금-이제” “어서-얼른”
คำสำคัญ:
คำวิเศษณ์บอกเวลา, พ้องความหมาย, ภาษาเกาหลี, นักศึกษาไทยบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้คำวิเศษณ์บอกเวลาพ้องความหมายในภาษาเกาหลีด้านการจำแนกความหมายและข้อกำหนดการใช้ตามหลักไวยากรณ์ภาษาเกาหลีที่ถูกต้องของนักศึกษาไทย กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาวิชาเอกภาษาเกาหลีชั้นปีที่ 3 ขึ้นไป จำนวน 217 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบทดสอบความสามารถการใช้คำวิเศษณ์บอกเวลา “이미-벌써” “지금-이제” “어서-얼른” สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และค่าร้อยละ ผลการวิจัย พบว่า
1.นักศึกษาไทยยังไม่สามารถจำแนกความหมายและข้อกำหนดการใช้ตามหลักไวยากรณ์ภาษาเกาหลีของคำวิเศษณ์บอกเวลาพ้องความหมายได้อย่างถูกต้อง เนื่องจากคำวิเศษณ์บอกเวลาพ้องความหมายในภาษาเกาหลีมีลักษณะพิเศษด้านความหมายและข้อกำหนดการใช้ตามหลักไวยากรณ์ จึงทำให้กรณีที่คำวิเศษณ์บอกเวลาพ้องความหมายสื่อความหมายเหมือนกันและใช้แทนกันได้ มักเข้าใจว่าสื่อความหมายต่างกันและใช้แทนกันไม่ได้ ปรากฏผลดังนี้
1.1 กรณีคำวิเศษณ์ “벌써” กับคำวิเศษณ์ “이미” สื่อความหมายถึง “กาลอดีตที่ผ่านมาแล้ว” เหมือนกันและใช้แทนกันได้ นักศึกษาไทยตอบผิด ร้อยละ 81.79
1.2 กรณีคำวิเศษณ์ “지금” กับคำวิเศษณ์ “이제” สื่อความหมายถึง “กาลปัจจุบันที่เกิดขึ้น ณ เวลานี้” เหมือนกันและใช้แทนกันได้ นักศึกษาไทยตอบผิด ร้อยละ 73.87
1.3 กรณีคำวิเศษณ์ “어서” กับคำวิเศษณ์ “어른” สื่อความหมายถึง “ความรู้สึกที่ต้องการกระทำบางอย่างให้สำเร็จอย่างราบรื่นและต่อเนื่องในอนาคต” เหมือนกันและใช้แทนกันได้ นักศึกษาไทยตอบผิด ร้อยละ 82.2
- ผู้เรียนชาวไทยขาดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับข้อกำหนดการใช้ตามหลักไวยากรณ์ภาษาเกาหลีในด้านการปรากฏร่วมกับคำวิภัตติปัจจัยแสดงกาลเวลา การปรากฏร่วมกับคำและไวยากรณ์ต่าง ๆ และการลงท้ายด้วยรูปประโยคต่าง ๆ ของคำวิเศษณ์บอกเวลาพ้องความหมายจึงเกิดความสับสนในการเลือกใช้คำวิเศษณ์บอกเวลาพ้องความหมายให้ตรงกับความหมายที่ถูกต้อง
เอกสารอ้างอิง
김광해. (1987). 유의어반의어 사전. 한샘.
_________. (1989). 현대 국어의 유의 현상에 대한 연구– 고유어 대 한자어의 일대다대응 현상을 중심으로-.서울대학교 대학원 박사.
김태우. (1992). 현대국어시간부사의 나말맡연구. 부산외국어대학교 석사학위논문.
만리. (2010). 한국어 교재의 시간부사 분석 –유의어 시간부사를 중심으로-. 상명대학교 석사학위논문.
민현식. (1990). 국어의 시상과 시간부사 -시제, 상, 서법의 3원적 해석론-. [국어교육], 69, 15-42.
봉원덕. (2004). 국어 시간 부사의 통사-의미적 특징 연구. 경희대학교 석사학위논문.
서강대학교 한국어교육원. (2010). 서강한국어 문법단어 참고서.도서출판 하우.
손남익. (1995). 국어부사연구. 박이정.
온영두. (1986). 현대 국어 부사의 통사 의미 연구. 전북대학교 석사학위논문.
연세대학교 한국어 어학당. (2013). 연세 한국어1-1. 연세대학교 대학출판문화원.
연세대학교 한국어 어학당. (2013). 연세 한국어 2-2. 연세대학교 대학출판문화원.
양송. (2019). 한국어 시간 부사 유의어 변별 연구. 연세대학교 석사학위논문.
왕단. (2015). 중국인 학습자를 위한 시간 부사 유의어 교육 방안. 전남대학교 석사학위논문.
조현용. (2000). 한국어 어휘 교육 연구. 박이정 출판부.
진희릉. (2015). 중국인 학습자를 위한 시간 부사 유의어 교육 연구. 서울대학교 석사학위논문.
한국외국어대학교 태국어과. (2006). 한국어-태국어 사전. 한국외국어대학교 출판부.
황유연. (2020). 한국어 시간 부사 유의어 “얼른, 어서, 빨리” 에 관한 연구 – 중국인 학습자를
대상으로-. 건국대학교 석사학위논문.
최경아. (2007). 한국어 유의어 교육 방안 연구 -시간 부사를 중심으로-. 고려대학교 석사학위논문.
최현배. (1961). 우리말본. 정음사.
풍심엽. (2018). 중국인 학습자를 위한 한국어 시간 부사 유의어 교육 방안 연구. 한 양 대 학 교 석사학위논문.
Iadnuy Kanchana. (2013). 태국인 학습자를 위한 정도 부사 유의어 교육 방안 연구. 숙명여자대학교 석사학위 논문.
Wilkins, D. A. (1972). Linguistics in Language Teaching. Cambridge: MFT Press.
เว็บไซต์
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2554). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. สืบค้นเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2564.
จาก, https://dictionary.orst.go.th/index.php
국립국어권. 표준국어대사전. สืบค้นเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2564. จาก,
https://stdict.korean.go.kr/main/main.do
Naver. 어학사전. สืบค้นเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2564. จาก, https://dict.naver.com/
