ภาษาอังกฤษกับบริบทสังคมวัฒนธรรมอีสานในเพลงอีสานสมัยใหม่
English Loanwords in Isan Modern Songs and Isan Social Contexts
คำสำคัญ:
เพลงอีสานสมัยใหม่, แวดวงความหมาย, บริบทสังคมวัฒนธรรมบทคัดย่อ
บทคัดย่อ
ภาษาอังกฤษเข้ามามีบทบาทต่อภาษาต่าง ๆ รวมถึงภาษาอีสาน บทความเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์แวดวงความหมาย และความสัมพันธ์ของภาษาอังกฤษกับบริบทวัฒนธรรมสังคมอีสานปัจจุบัน โดยใช้ข้อมูลคือเพลงอีสานสมัยใหม่บนยูทูบ(YouTube) ที่เผยแพร่ช่วงปี 2563 - 2565 จำนวน 252 เพลง แนวคิดการวิเคราะห์คือการยืมภาษาและการปนภาษาซึ่งอยู่ในสาขาภาษาศาสตร์ ผลการวิจัยพบว่าภาษาอังกฤษในเพลงปรากฏในแวดวงความหมาย 15 ประเภท ได้แก่ 1) บุคคล 2) เทคโนโลยี 3) อาหารและเครื่องดื่ม 4) นันทนาการและบันเทิง 5) เศรษฐกิจและการประกอบอาชีพ 6) วิทยาศาสตร์
และการแพทย์ 7) มาตราชั่ง ตวง วัด ลำดับ ตัวเลข จำนวนนับ 8) สิ่งของ 9) สถานที่และสภาพแวดล้อม 10) คมนาคม 11) กีฬา 12) ช่วงเวลา/เทศกาล 13) การศึกษา 14) สัตว์ 15) สังคม ศาสนาและความเชื่อ
จากการศึกษาวิเคราะห์แวดวงความหมายการใช้ภาษาอังกฤษในเพลงอีสานสมัยใหม่ ทำให้เห็นถึงปรากฏการณ์ทางสังคมอีสานในปัจจุบัน ที่มีการรับเอาวิทยาการจากสังคมภายนอกเข้ามาใช้ในบริบทสังคมอีสาน โดยเปิดรับวิทยาการนวัตกรรม เทคโนโลยี เศรษฐกิจ การศึกษา การแพทย์ วิทยาศาสตร์ การเกษตร ความเชื่อศาสนา ตลอดจนวัฒนธรรมตะวันตกอื่น ๆ ที่เกี่ยวเนื่องต่อการดำเนินชีวิต เข้ามาผสมผสานในสังคมอีสานปัจจุบัน โดยสื่อผ่านทางบทเพลงอีสานสมัยใหม่
เอกสารอ้างอิง
เอกสารอ้างอิง
จินตนา ดำรงค์เลิศ. (2533). วรรณกรรมเพลงลูกทุ่งขนบธรรมเนียมประเพณี ค่านิยม และการดำเนินชีวิตของชาวชนบทไทยที่ปรากฏในเพลงลูกทุ่งไทย ตั้งแต่หลังสงครามโลกครั้งที่สองจนถึงปัจจุบัน. สถาบันไทยคดีศึกษา, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จุฬารัตน์ ชัยพิทักษ์ และสิริวรรณ นันทจันทูล (2563) ภาพสะท้อนสังคมอีสานในบทเพลงลูกทุ่งไทย. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี. 15(1). 152-175.
นายสัตวแพทย์วิชิิต กองคำ และยุพเยาว์ โตคีรี. (2548). การจัดการคอกแมวน้ำและเพนกวินสวนสัตว์นครราชสีมา. รายงานวิจัยองค์การสวนสัตว์แห่งประเทศไทยร่วมกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.
บุญยงค์ เกศเทศ. (2536). แลลอดวรรณกรรมไทย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ภาสพงศ ผิวพอใช. (2547). เพลงลูกทุ่งอีสานกับลักษณะการใช้ภาษาและการสะท้อนวัฒนธรรมท้องถิ่น : ศึกษาในผลงานเพลงของศิริพร อำไพพงษ์. งานวิจัยทุนอุดหนุนสำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม.
รัฐวรรณ จุฑาพานิช. (2547). เพลงลูกทุ่งที่ได้รับความนิยมระหว่างปี พ.ศ. 2544-2545 : การศึกษาเนื้อหา ภาษา และภาพสะท้อนสังคม. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อสารธุรกิจ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
วิจินตน์ ภาณุพงศ์ และคณะ. บรรทัดฐานภาษาไทย เล่ม 3 ชนิดของคำ วลี ประโยคและสัมพันธสาร. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: องค์การค้าของ สกสค.
วิไลศักดิ์ กิ่งคำ. (2556). ภาษาต่างประเทศในภาษาไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สิริชญา คอนกรีต. (2556). เพลงลูกทุ่ง : อัตลักษณ์และการเมืองเชิงวัฒนธรรมของคนอีสานพลัดถิ่น. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศิลปากร.
สิรินาถ ฉัตรทอง. (2549). เพลงลูกทุ่ง : ภาพสะท้อนค่านิยมในสังคมไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาวารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารมวลชน คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุดาจันทร์ ไชยโวหาร. (2542). การสื่อความทางเพศจากวรรณกรรมเพลงลูกทุ่งของรักร้องหญิง ในช่วงปี พ.ศ.2541. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2556). ภาษาศาสตร์สังคม. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
