การจัดการขยะอินทรีย์อย่างยั่งยืน ของชุมชนชานเมือง เทศบาลเมืองศิลา จังหวัดขอนแก่น
Sustainable Organic Waste Management in the Suburban Area of Sila Municipality, Khon Kaen Province
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบ ผลการจัดการ และบทเรียนสำคัญด้านการจัดการขยะอินทรีย์ของชุมชนชานเมือง เทศบาลเมืองศิลา ตำบลศิลา อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น โดยเน้นศึกษาเชิงคุณภาพ จากกลุ่มเป้าหมายจำนวน 50 คน ด้วยวิธีการสำรวจ การสนทนากลุ่ม การสัมภาษณ์แบบเจาะลึก การสังเกตแบบมีส่วนร่วม และเก็บข้อมูลปริมาณขยะอินทรีย์ที่สามารถจัดเก็บและกำจัด
ผลการศึกษาพบว่า เทศบาลเมืองศิลามีการจัดการขยะอินทรีย์ แยกตามแหล่งกำเนิด คือ ขยะจากสถานประกอบการ และขยะจากครัวเรือนใน 7 หมู่บ้านนำร่อง ทำการกำจัดขยะอินทรีย์ด้วยการเลี้ยงสัตว์ ผลิตปุ๋ยหมักและน้ำหมัก สามารถกำจัดขยะอินทรีย์ในปี พ.ศ. 2566 ได้จำนวน 382.68 ตัน ช่วยลดค่าใช้จ่ายในการกำจัดขยะ 187,512.71 บาท เกิดมูลค่าผลผลิตที่นำกลับไปใช้ประโยชน์เป็นปุ๋ยหมัก น้ำหมัก และอาหารสัตว์ จำนวน 3,381,540.00 บาท คิดประมาณการเป็นผลตอบแทนทางเศรษฐกิจรวมทั้งสิ้น 3,569,053.71 บาท ปัญหาและบทเรียนสำคัญ คือ ปริมาณขยะอินทรีย์จำนวนมากไม่สามารถกำจัดได้ทั้งหมด เกิดผลผลิตปุ๋ยหมักและน้ำหมักตกค้าง ซึ่งเทศบาลเมืองศิลามีการจัดการและแก้ไขตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งสามารถจัดการได้อย่างสมบูรณ์ในปลายปี พ.ศ. 2567 ด้วยการ 1) เพิ่มช่องทางการใช้ปุ๋ยหมักและน้ำหมักด้วยการส่งเสริมการทำเกษตรอินทรีย์ 2) เพิ่มรูปแบบการกำจัดขยะวิธีอื่นด้วยการเลี้ยงแมลงโปรตีน แล้วนำผลผลิตหนอนแมลงโปรตีนไปเป็นอาหารสัตว์ การจัดการดังกล่าวเป็นรูปแบบที่สอดคล้องกับวิถีชุมชนด้านการเกษตร เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม และเกิดการหมุนเวียนใช้ประโยชน์จริงจากผลผลิตของขยะอินทรีย์อย่างต่อเนื่อง ซึ่งมีแนวโน้มทำให้การจัดการขยะอินทรีย์ของชุมชนนี้เกิดขึ้นอย่างยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
กนกพล ทองดี ชัยวัฒน์ พันธุ์ศักดิ์ศิริ นิติธร สว่างรุ่ง ศราวุฒิ บริภารัตน์ และ อภิสิทธิ์ ลิ้มไพบูลย์. (2559).
การจัดการขยะอินทรีย์แบบผสมผสาน เทศบาลตําบลบ้านแฮด อําเภอบ้านแฮด จังหวัดขอนแก่น. รายงานสัมมนาการจัดการหลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต คณะบริหารธุรกิจและการบัญชี มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
กรมควบคุมมลพิษ. (2567). คำแนะนำแนวทางการจัดการขยะอาหารสำหรับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น.
ส่วนขยะมูลฝอยชุมชน กองจัดการกากของเสียและสารอันตราย กรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
เครือข่ายอุดมศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน. (2566). โครงการศึกษาการพัฒนาตัวแบบการ
บริหารจัดการขยะแบบมีส่วนร่วมของชุมชนตามขนาดและบริบทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน. รายงานผลการศึกษา ภาคผนวก. โครงการย่อยที่ 3 ภายใต้แผนงานวิจัย การพัฒนาระบบการบริหารจัดการขยะแบบมีส่วนร่วมของชุมชนตามขนาดและบริบทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. ได้รับทุนอุดหนุนการวิจัยจากสำนักงานการวิจัยแห่งชาติ.
เทศบาลเมืองศิลา. (2564). แผนพัฒนาท้องถิ่น (พ.ศ.2566-2570) เทศบาลเมืองศิลา อำเภอเมืองขอนแก่น
จังหวัดขอนแก่น. ฝ่ายแผนงานและงบประมาณ กองวิชาการและแผนงาน เทศบาลเมืองศิลา.
พัชญทัฬห์ กิณเรศ. (2567). ศึกษาและพัฒนาต้นแบบการลดปริมาณขยะอาหารภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจ
หมุนเวียนในชุมชนวัดมหาธาตุ เขตเทศบาลเมืองนครพนม จังหวัดนครพนม. วารสารวิจัยวิชาการ. 7(6), 167-182.
พัชรินทร์ ฤชุวรารักษ์ และจตุพร ดอนโสม. (2565). การบริหารจัดการขยะชุมชนเพื่อลดปริมาณขยะต้นทาง
กรณีศึกษา เทศบาลตำบลบ้านแฮด อำเภอบ้านแฮด จังหวัดขอนแก่น. วารสารพื้นถิ่นโขง ชี มูล. 8(1), 147-190.
พัชรินทร์ ฤชุวรารักษ์ และคณะ. (2564). โครงการสังเคราะห์และจัดการองค์ความรู้ด้านการจัดการขยะ
ชุมชน. รายงานการวิจัย. สถาบันวิจัยเพื่อพัฒนาสังคม มหาวิทยาลัยขอนแก่น. สนับสนุนโดยฝ่ายวิจัยและบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
มานะ นาคำ พัชรินทร์ ฤชุวรารักษ์ และพะเยาว์ นาคำ. (2566). โครงการวิจัยและพัฒนาระบบการจัดการ
ขยะอาหารแบบมีส่วนร่วมของภาคีหุ้นส่วน กรณีตำบลศิลา อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. รายงานฉบับสมบูรณ์. สถาบันวิจัยเพื่อพัฒนาสังคม มหาวิทยาลัยขอนแก่น. สนับสนุนโดยฝ่ายวิจัยและบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สถาบันวิจัยสภาวะแวดล้อม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2566). โครงการศึกษาเพื่อจัดทำนโยบาย
สาธารณะปฏิรูประบบการจัดการขยะและส่งเสริมเศรษฐกิจหมุนเวียน (ระยะที่ 2) เล่มที่ 3. รายงานการศึกษาฉบับสมบูรณ์. เสนอมูลนิธิบูรณะนิเวศ แผนงานสนับสนุนการปฏิรูประบบการจัดการขยะมูลฝอยและของเสียอันตราย ภายใต้ทุนสนับสนุนจากสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
สถาพร เริงธรรม. (2559). การเสริมสร้างบทบาทขององค์กรชุมชนในการมีส่วนร่วมในการจัดทำบริการ
สาธารณะของเทศบาลนครขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. 11(2), 65-79.