- ความรุนแรงในนวนิยายเรื่องครอบครัวกาลี ของอุเทน พรมแดง
-
คำสำคัญ:
ความรุนแรง, กลวิธีการนำเสนอ, ครอบครัวกาลีบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความรุนแรงในนวนิยายเรื่องครอบครัวกาลี ของอุเทน พรมแดง สำนักพิมพ์อินเทรนด์ พิมพ์เผยแพร่ปี 2567 นำเสนอด้วยวิธีพรรณนาวิเคราะห์ ผลการศึกษาพบว่า นวนิยายของอุเทน พรมแดง ปรากฏความรุนแรง 4 ประการ ได้แก่ 1) ความรุนแรงจากการถูกทุบตี 2) ความรุนแรงจากการถูกด่าทอ 3) ความรุนแรงจากการมีเพศสัมพันธ์กับคนในครอบครัว และ 4 ) ความรุนแรงจากการแสวงหาผลประโยชน์ของคนในครอบครัว และพบกลวิธีการนำเสนอความรุนแรงที่โดดเด่น 4 ประการ ได้แก่ 1) การนำเสนอผ่านฉาก 2) การนำเสนอผ่านตัวละคร 3) การนำเสนอผ่านแนวคิด และ 4) การนำเสนอผ่านสัญลักษณ์ ผู้แต่งใช้กลวิธีการนำเสนอโดยให้ผู้อ่านรับรู้เรื่องราวของตัวละครหลักผ่านการบอกเล่าของตัวละครอื่น และสื่อเรื่องราวให้ผู้อ่านได้ตระหนักถึงปัญหาความรุนแรง มองเห็นแง่มุมของสังคม
เอกสารอ้างอิง
ฐาศุกร์ จันประเสริฐ. (2553). โครงสร้างทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับความรุนแรงที่เด็กและเยาวชนถูกกระทําในโรงเรียน : กรณีศึกษาโรงเรียนแห่งหนึ่งในเขตภาคกลาง. ปริญญานิพนธ์ วท.ด. (การวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์).กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ดนัยภัทร โภควาณิช. (2563). ขอบเขตการใช้เสรีภาพในการแสดงออก: กรณีศึกษาการใช้ประทุษวาจา(HateSpeech). วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีรวุฒิ นิลเพ็ชร์. (2561). ความรุนแรงในครอบครัว: การวิเคราะห์สาเหตุและการป้องกันปัญหาในสังคมไทย. วารสารพฤติกรรมศาสตร์. 24 (2), 3. สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒน์.
นฤทธิ์ ดวงสุวรรณ์ หริรักษ์ แก้วกับทอง วัลภา ฐาน์กาญจน์ นัสรินทร์ แซสะ และฮามีดะห์ เจ๊ะแต (2565). เด็กและความรุนแรงในครอบครัว. วารสารสังคมสงเคราะห์ศาสตร์และการบริหารสังคม. 30 (1), 178–216.
พัชรินทร์ นินทจันทร์ และคณะ. (2554). การเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชนเพื่อป้องกันความรุนแรงในครอบครัว. วารสารรามาธิบดีพยาบาลสาร. 17 (3), 444-462.
ไพลิน อินคํา วัชรินทร์ แก่นจันทร์ วรัญญา ยิ่งยงศักดิ์ และศราวุธ หล่อดี. (2567). ความรุนแรงที่ปรากฏในเรื่องสั้นรางวัลซีไรต์. วารสารสหวิทยาการเพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 14 (2), 1-14.
ภัสสิพร เพิ่มเสน. (2561). ความรุนแรงในครอบครัวในนวนิยาย เรื่องขมิ้นกับปูน ของจุลลดา ภักดีภูมินทร์ และปูนปิดทองของกฤษณา อโศกสิน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. 1 (1), 97-112.
ภาณุรัตน์ มาจันทร์. (2556). กระบวนการตรวจสอบพิจารณาตนเอง (Self-censorship) เกี่ยวกับความรุนแรงของผู้ผลิตละครโทรทัศน์ไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน.
มงคล พรหมมูล พัชลินจ์ จีนนุ่น และมาโนช ดินลานสกูล. (2566). ความรุนแรงในนวนิยายวายของ JittiRain. วารสารศรีนครินทรวิโรฒและวิจัย (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์). 15 (30), 1-13.
วชิรวิชญ์ คนทา. (2566). ความรุนแรงในเรื่องสั้นที่ผ่านการคัดเลือกให้เข้ารับการตัดสินรอบสุดท้ายเพื่อรับรางวัลซีไรต์ประจําปี 2560. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยพะเยา.
วิรยาพร กมลธรรม. (2560). ความรุนแรงที่ปรากฏในสื่อ กรณีศึกษา ละครโทรทัศน์เรื่อง ล่า 2017.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ).
สุกัญญา สดศรี. (2561). ปัญหาการใช้ความรุนแรงของครอบครัวในสังคมไทย. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 6 (sp1), 600–609.
สุมนทิพย์ จิตสว่าง ฐิติยา เพชรมุนี และคณะ. (2565). รายงานวิจัย เรื่อง การบูรณาการแนวทางการสร้างสังคมไทยไร้ความรุนแรงตามมาตรฐานสกลและบริบทของสังคมไทย. กรุงเทพฯ : สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ (วช.).
สุรัสวดี พนมแก่น. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กับพฤติกรรมรุนแรงของเด็กวัยรุ่นชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ในโรงเรียนมัธยมศึกษาอำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลสุขภาพเด็ก คณะพยาบาลศาสตร์. ขอนแก่น. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อุเทน พรมแดง. (2567). ครอบครัวกาลี. กรุงเทพฯ : เอ็ม แอนด์ เอ็ม เลเซอร์พริ้นต์.
อรอนงค์ เดชมณี อมรฤทัย ภูสนาม และชนพัฒน์ ช่วยครุฑ. (2563). รูปแบบ ผลกระทบและวิธีการจัดการกลั่นแกล้งทางโลกออนไลน์. The 7th NEU National Conference 2020 (NEUNC 2020), มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.
