Informal Education Model to Promote Health Literacy for Children and Youth of Thailand Youth Institute
Keywords:
Informal education, health literacy, children and youth, Thailand Youth InstituteAbstract
The objectives of this research are: 1) to study the context of the youth and children, along with the conditions of organizing informal education to promote health literacy for children and youth at the Thailand Youth Institute; and 2) to develop the model for informal education that promote the health literacy for the youth and children at the Thailand Youth Institute. This research employed descriptive research methods. Dividing the methods into processes, the first step focused on studying the context of the subjects and the conditions for organizing informal education. As such, 380 youth and children who had continuously participated in health literacy promotion activities with the Thailand Youth Institute from 2021 to 2023 were the primary subjects and informants. A stratified sampling technique was used to collect information from those youth and children. Further, 5 executives of the Thailand Youth Institute were included as subjects too by using a purposive sampling method. For adults, specific selection techniques were used. Data collection instruments included questionnaires and interview form. The target group for this study included not only youth and children, but also 14 experts and stakeholders. A purposive sampling method was used to select the target group. Focus group discussions and recordings were employed as research tools. Data analysis will utilize statistics such as frequency, percentage, mean, and standard deviation, along with data classification.
This study investigated health literacy education and found that 1) in the youth and children context, learners showed very high interest in all aspects of the health literacy content. Most learning styles are at a high level. And the media and facilities in all aspects are at a high level. In terms of informal learning conditions, it was found that there are various methods of organizing and using media. Organizing an environment that promotes imagination and social image. Applying learning resources from other organizations to use. Learning activities reach a large number of children and youth. The problems found cover both internal and external factors. 2) Moreover, it was also found that the informal education model to promote health literacy for children and youth of Thailand Youth Institute consists of 6 components: concept of informal learning, objectives, content, learning activities, learning resources, and evaluation.
References
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (ม.ป.ป.). เป้าหมายการพัฒนาแห่งสหสวรรษ. http://e-plan.dla.go.th /activityImage/422.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง มาตรการป้องกันและแก้ไขปัญหาการสูบบุหรี่และการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในสถานศึกษา ฉบับลงวันที่ 10 เมษายน 2560. กระทรวงศึกษาธิการ.
กองสุขศึกษา. (2561). การเสริมสร้างและประเมินความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพ. กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ.
กองสุขศึกษา. (2563). รวมเทคนิคการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพสำหรับกลุ่มวัยทำงาน. กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ.
กองสุขศึกษา. (2565). สรุปผลการประเมินศักยภาพในการจัดการสุขภาพตนเองของประชาชนกลุ่มเป้าหมายปีงบประมาณ 2565. กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ.
กัมปนาท บริบูรณ์. (2564). หน่วยที่ 6 การจัดการศึกษาตามอัธยาศัยสำหรับผู้สูงอายุ การเรียนรู้เพื่อชีวิตสำหรับผู้สูงอายุ. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
คมกฤช จันทร์ขจร. (2551). การพัฒนาแนวทางการจัดการศึกษาตามอัธยาศัยเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชนกนารถ บุญวัฒนะกุล. (2560). หน่วยที่ 15 การจัดการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย จิตวิทยาและวิทยาการกรเรียนรู้. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ชนินทร์ ต่วนชะเอม. (2557). การพัฒนากระบวนการศึกษาตามอัธยาศัยเพื่อสร้างเสริมความฉลาดทางสุขภาวะสำหรับพระสงฆ์. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชูศักดิ์ เอื้องโชคชัย. (2558). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมการเรียนรู้ตามอัธยาศัยเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะการเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิตสำหรับเยาวชน. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัชชา พัฒนะนุกิจ. (2559). การดำเนินงานการรณรงค์ไม่สูบบุหรี่ในกลุ่มเยาวชนขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ทรรศนีย์ บุญมั่น. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน จังหวัดสุโขทัย. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ทิศนา แขมมณี. (2566). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 26). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีรวันท์ โอภาสบุตร และพลอยชนก พรวสุรัตน์. (2564) ประสิทธิผลของการเผยแพร่ข้อมูลข่าวสารเพื่อการประชาสัมพันธ์องค์กรของสถาบันยุวทัศน์แห่งประเทศไทย. วารสารนิเทศสยามปริทัศน์. 20(2), 114-138.
นฤมล ตันธสุรเศรษฐ์. (2562). หน่วยที่ 1 การจัดการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย การจัดการศึกษานอกระบบ. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ประกาศ เรื่อง ยุทธศาสตร์ชาติ (พ.ศ. 2551-2580). (2561, 13 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 135 ตอนที่ 82 ก หน้า 1.
พระราชบัญญัติส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ พ.ศ. 2551. (2551, 14 มกราคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 125 ตอนที่ 9 ก หน้า 1-15.
มุตตาฝา ล่าเห. (2560). ความต้องการการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยของผู้เรียนในจังหวัดปัตตานี. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2560. (2560, 6 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 134 ตอนที่ 40 ก หน้า 1-90.
วรรัตน์ ปทุมเจริญวัฒนา. (2561). การศึกษาตามอัธยาศัย. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรรัตน์ อภินันท์กูล. (2551). แนวคิดและทฤษฎีการเรียนรู้ทางการศึกษานอกระบบโรงเรียน. ใน วรรัตน์ อภินันท์กูล (บ.ก.), แนวคิดและทฤษฎีที่น่ารู้ทางการศึกษานอกระบบโรงเรียน (น. 171-194). คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัชราพร เชยสุวรรณ. (2560). ความรอบรู้ด้านสุขภาพ:แนวคิดและการประยุกต์สู่การปฏิบัติการพยาบาล. วารสารแพทย์นาวี. 44(3), 183-197.
วิศนี ศิลตระกูล. (2557). หน่วยที่ 6 ปรัชญาและหลักการการศึกษาตามอัธยาศัย การศึกษาตลอดชีวิตและการศึกษานอกระบบ. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ศักดิ์คเรศ ประกอบผล. (2563). การวิเคราะห์ผู้เรียน:ลีลาการเรียนรู้. ครุศาสตร์สาร. 14(12), 1-14.
สถาบันยุวทัศน์แห่งประเทศไทย. (2562). ประวัติองค์กร. สถาบันยุวทัศน์แห่งประเทศไทย. https://www.tyithailand.or.th/about-us/.
สถาบันยุวทัศน์แห่งประเทศไทย. (2563). ประกาศสถาบันยุวทัศน์แห่งประเทศไทย เรื่อง จุดเน้นการปฏิบัติงานตามยุทธศาสตร์ประจำปีงบประมาณ 2564-2566. สถาบันยุวทัศน์แห่งประเทศไทย.
สถาบันยุวทัศน์แห่งประเทศไทย. (2564). โครงการสร้างเยาวชนนักสื่อสารเพื่อส่งเสริมความรอบรู้ทางสุขภาพ. สถาบันยุวทัศน์แห่งประเทศไทย.
สถาบันยุวทัศน์แห่งประเทศไทย. (2565). โครงการสร้างเสริมเครือข่ายและสื่อสารกับคนรุ่นใหม่สู่ความรอบรู้ทางสุขภาพและประเด็นภัยจากการสูบบุหรี่และบุหรี่ไฟฟ้า ประจำปี 2565. สถาบันยุวทัศน์แห่งประเทศไทย.
สภาขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศ. (2559). รายงานของสภาขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศด้านสาธารณสุขและสิ่งแวดล้อม เรื่อง การปฏิรูปความรอบรู้และการสื่อสารสุขภาพ. สภาขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศ.
สมประสงค์ วิทยเกียรติ. (2554). หน่วยที่ 5 หลักการการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย ปรัชญาและหลักการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2564). การติดตามและประเมินผลการจัดการศึกษาเพื่อการเรียนรู้ตลอดชีวิตของประเทศไทย. พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2564). การสำรวจพฤติกรรมด้านสุขภาพของประชากร พ.ศ. 2564. https://www.nso.go.th/nsoweb/nso/survey_detail/w6
สุนีย์ กันแจ่ม และคณะ. (2562). ความฉลาดทางสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์. วารสารวิชาการวิทยาศาสตร์และวิทยาศาสตร์ประยุกต์, 2562(1), 33-43.
อานนท์ สังขะพงษ์. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความรอบรู้ทางสุขภาพของญาติผู้ดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรังในชุมชน. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยบูรพา.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Academic journal of north Bangkok university

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.