Tourist Consumers’ Attitude and Behavior on Innovationed Non-food Herbs Product: A Case of Mouthwash "Ngamlamai" Brand, Nakhon Nayok Province
Keywords:
Product innovation, Attitude and behavior, Non-food herbs, mouthwashAbstract
This mixed methods research aimed to 1) find out a level of tourist consumers’ attitude and behavior on innovational non–food herbs product: a case of Mouthwash “Ngamlamai” brand, Nakhon Nayok Province, 2) compare their attitude and behavior’ according to their gender, age, education, status, occupation, and monthly income, and 3) investigate their needs and recommendations on the product. Samples were 297 people who were performed questionnaire which had a reliability of 0.914 under Krejcie; & Morgan table. The other samples were 10 Thai tourists from Bangkok and vicinity area and Thai tourists from upcountry who bought “Ngamlamai” Product Brand. This sample was specific selected and performed in-depth interview. The researchers selected in-death interview questions as open ended and follow-up question in order to create in pronto. Statistics used to analyze the data were mean, t-test, F-test (One-way ANOVA), and content analysis.
The results reveal that
- The tourists’ overall opinion on attitude and behavior on Mouthwash “Ngamlamai”, Brand Nakhon Nayok Province was at a high level.
- Gender, age, education, marital status, occupation, and income had no influence on their attitude and behavior.
- The needs and recommendations of the tourist customers on Mouthwash “Ngamlamai”, brand Nakhon Nayok Province are: 1) the local wisdom on the product effected on buying decision, 2) production processes that are environmental friendly, brand logo, and product packaging are main part in customer buying decision, 3) customer satisfaction toward “Ngamlamai” Brand is a brand loyalty from Nakorn Nayok Tourism, and 4) the product label should include the letter in English to describe target market.
References
กรมการพัฒนาชุมชน (พช.) กระทรวงมหาดไทย. (2560). ยุทธศาสตร์การพัฒนาโครงการหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์ (OTOP). สืบค้นเมื่อ 20 เมษายน 2562, จาก www.cdd.go.th/
กระทรวงอุตสาหกรรม. (2562). ประกาศราคากลาง กิจกรรมพัฒนาผลิตภัณฑ์ และออกแบบบรรจุภัณฑ์ในรูปแบบของตลาดสากล มีฉลากเป็นภาษาอังกฤษหรือภาษาที่เหมาะสมกับตลาดตามข้อกำหนดของ FDA ของตลาดเป้าหมาย. สืบค้นเมื่อ 20 เมษายน 2562, จาก http://www.industry.go.th/
กัลยาณี ปฏิมาพรเทพ. (2548). การวิจัยและพัฒนาเพื่อแก้ปัญหาชุมชนโดยใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น: กรณีศึกษาชุมชนไม้เรียง อำเภอฉวาง จังหวัดนครศรีธรรมราช. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮ้าส์.
ชลธิชา คําประเทศ. (2556, กรกฎาคม - ธันวาคม). “พฤติกรรมและปัจจัยในการตัดสินใจใช้บริการสถานเสริมความงามของคนวัยทํางานในเขตบางแค กรุงเทพมหานคร.” วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ, 2(2): 22.
ชุติระ ระบอบ และคณะ. (2552). ระเบียบวิธีวิจัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
ไทยรัฐออนไลน์. (2562). เปิดฉากแล้ว ยิ่งใหญ่ "OTOP Midyear 2019" คาดเงินสะพัดกว่า 9 ร้อยล้าน. สืบค้นเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน 2562, แหล่งที่มา: https://www.thairath.co.th/news/business/entrepreneur/1593720
นงคราญ วงศ์สวาท. (2551). พฤติกรรมการเลือกซื้อความพึงพอใจของลูกค้าที่มีต่อน้ำดื่มบรรจุขวดตราราชภัฏในมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการตลาด. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยราชภัฎพระนครศรีอยุธยา.
นิรมล สุธรรมกิจ. (2559). สินค้าสีเขียว (GREEN PRODUCT) คืออะไร. กรุงเทพฯ: คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปุ่น คงเจริญเกียรติ และสมพร คงเจริญเกียรติ. (2541). บรรจุภัณฑ์อาหาร. กรุงเทพฯ: หยี่เฮง.
ผู้จัดการออนไลน์. (2560). เปรี้ยวแบบไม่ไร้ค่า! มะดันแปรรูป “งามลมัย” เตรียมผงาดตลาดโลก. สืบค้นเมื่อวันที่ 15 ธันวาคม 2561, จาก https://m.mgronline.com/smes/detail/9600000125150
มหาวิทยาลัยราชภัฎนครศรีธรรมราช. (2562). การบริหารนวัตกรรมเพื่อการพัฒนา: นวัตกรรมและการสร้างภูมิปัญญาไทยให้ยั่งยืน. สืบค้นเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2562 จาก https://kritaporn.wordpress.com/
รัฐนันท์ พงศ์วิริทธิ์ธรและภาคภูมิ ภัควิภาส. (2558). รูปแบบทางการตลาดที่เหมาะสมกับแหล่งท่องเที่ยวถนนคนเดินเชียงใหม่. รายงานวิจัยคณะบริหารธุรกิจและศิลปศาสตร์. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา ภาคพายัพ จังหวัดเชียงใหม่.
วารัชต์ มัธยมบุรุษ. (2554, 27 - 29 มกราคม). แนวทางการพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวสำหรับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ กรณีศึกษาพื้นที่รอบการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแม่เมาะ จังหวัดลำปาง. การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยขอนแก่น ประจำปี 2554; “การพัฒนาอนาคตชนบทไทย: ฐานรากที่มั่นคงเพื่อการพัฒนาประเทศอย่างยั่งยืน” หน้า 189 - 193.
สถาบันการแพทย์แผนไทย กรมพัฒนาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก กระทรวง สาธารณสุข. (2547). คู่มือประชาชนในการดูแลสุขภาพด้วยการแพทย์แผนไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์.
สมบัติ กาญจนกิจ และคณะ. (2560). โครงการการพัฒนาศักยภาพอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของไทย เพื่อเป็นศูนย์กลางการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพในเอเชีย: รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: กองทุนสนับสนุนการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สวนงามลมัย. (2562). ข้อมูลสารสนเทศสวนงามลมัย. 2562 ณ วันที่ 31 พฤษภาคม 2562. นครนายก: สวนงามลมัย.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). รายงานผลการพัฒนาประเทศในรอบ 5 ปี (พ.ศ. 2557 – พ.ศ. 2561). สืบค้นเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2562, จาก https://www.nesdb.go.th/ewt_news.php?nid=8639&filename=indexArmstrong,
สำนักนวัตกรรมและสร้างมูลค่าเพิ่มเพื่อการค้า. (2562ก). ดีไซน์-นวัตกรรม เติมสีสันธุรกิจ. สืบค้นเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2562, จาก http://www.thinktradethinkditp.com
สำนักนวัตกรรมและสร้างมูลค่าเพิ่มเพื่อการค้า. (2562ข). อิทธิพลของนวัตกรรมต่อผู้บริโภค: ผลการสำรวจออนไลน์ผู้บริโภค 1,000 คน ในสหรัฐอเมริกาเกี่ยวกับอิทธิพลของนวัตกรรมสินค้าที่มีต่อการตัดสินใจซื้อของผู้บริโภค. สืบค้นเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2562 จาก, http://www.thinktradethinkditp.com
สุปราณี จงดีไพศาล. (2547). การพัฒนาธุรกิจกับการจัดการสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกสว.).
สุรีย์ เข็มทอง และสุรภีร์ โรจนวงศ์. (2545). การจัดการธุรกิจสินค้าที่ระลึก. เอกสารการสอนชุดวิชาการจัดการธุรกิจแหล่งท่องเที่ยว. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
เสรี วงษ์มณฑา. (2562). คิดเหนือกระแส: ชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี. สืบค้นเมื่อวันที่ 20 มกราคม 2562, จาก https://www. thaipost.net/main/detail/27014
หมอชาวบ้าน. (2542). มะดัน: หนึ่งในความเปรี้ยวที่ครองใจชาวกลองยาว. สืบค้นเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2562, จาก https://www.doctor.or.th/article/detail/2668.
Aaker, D. A. (1991). Managing Brand Equity: Capitalizing on the Value of a Brand Name. NY: The Free Press.
Cronbach, L. Joseph. (1984). Essential of Psychology and Education. New York: McGraw-Hill.
Kotler, Philip., & Armstrong, Gary. (2014). Principles of Marketing: Global Edition. 15th ed., Harlow, England: Pearson Education, Limited.
Krejcie, R. V.; & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3): 607-610.
Schumpeter, J. (1934). The Theory of Economic Development. (reproduced 1961). Cambridge: Harvard University Press.
Shimaguchi. (1985). Package Design in Japan Volume 1. n.p.
Solomon, M. R. (1990). Consumer Behavior: Buying Having Being. 4th ed., Upper saddle River, NJ: Prentice - Hall.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.