ทฤษฎีความขัดแย้งแบบอสมมาตร: การพิจารณาเกี่ยวกับกลยุทธ์และผลลัพธ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งอธิบายทฤษฎีความขัดแย้งแบบอสมมาตร ซึ่งเป็นความขัดแย้งบนฐานของความสัมพันธ์เชิงอำนาจที่ไม่เท่าเทียมกันระหว่างคู่ขัดแย้งสองฝ่าย ได้แก่ ตัวแสดงที่เข้มแข็ง และตัวแสดงที่อ่อนแอ ซึ่งคู่ขัดแย้งในลักษณะนี้ยังมีวัตถุประสงค์และกลยุทธ์ที่แตกต่างกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่างฝ่ายก็มีตัวเลือกในการดำเนินกลยุทธ์และการตอบโต้เชิงกลยุทธิ์ในรูปแบบที่แตกต่างกัน ซึ่งทฤษฎีความขัดแย้งแบบอสมมาตรมักจะมุ่งเน้นผลลัพธ์ที่มีผลรวมเป็นศูนย์หรือมีผลลัพธ์แบบแพ้-ชนะ อย่างไรก็ตามบทความนี้ได้เพิ่มเติมมุมมองจากทฤษฎีการเจรจาต่อรอง ซึ่งช่วยให้บทความนี้สามารถระบุถึงการมีส่วนร่วมของฝ่ายที่สามในความขัดแย้งได้มากขึ้น ตลอดจนอธิบายถึงบทบาทของฝ่ายที่สามในการจัดการความขัดแย้งแบบอสมมาตรได้อีกด้วย
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
All contents and information in the manuscripts published by Journal of Political Science Critique are the authors’ opinions; thus, the authors take sole responsibility for any contents. The editorial board does not agree with or accept responsibility for the manuscripts.
All published articles, information, contents, pictures, or other things in Journal of Political Science Critique are Copyright by the Journal. All Rights Reserved. All contents may not be copied or duplicated in whole or part by any means without the prior written permission of Journal of Political Science Critique.
References
Allison, G. T. (1971). Essence of Decision: Explaining the Cuban Missile Crisis. New York: Harper Collins.
Alfredson, T. & Cungu, A. (2008, January). Negotiation Theory and Practice: A Review of the Literature. Retrieved from http://www.fao.org/docs/up/easypol/550/4-5_negotiation_background_paper_179en.pdf
Arreguin-Toft, I. (2001, Summer). How the Weak Win Wars: A Theory of Asymmetric Conflict. International Security, 26 (1), 93 – 128.
Arreguín-Toft, I. (2005). How the Weak Win Wars: A Theory of Asymmetric Conflict. New York: Cambridge University Press.
Brading, K. & Castellani, E. (2003). Introduction. Symmetries in Physics: Philosophical Reflections. Katherine Brading & Elena Castellani
(Eds). (pp. 1-18). Cambridge: Cambridge University Press.
Gallo, G., & Marzano, A. (2009). The Dynamics of Asymmetric Conflicts: The Israeli-Palestinian Case. Journal of Conflict Studies, 29.
Retrieved from https://journals.lib.unb.ca/index.php/JCS/article/view/15231
Jeong, H.W. (2010). Conflict Management and Resolution: An Introduction. London: Routledge.
Mack, A., Why Big Nations Lose Small Wars: The Politics of Asymmetric Conflict. World Politics, 27, 175 – 200.
Pfetsch, F. R. & Landau, A. (2000). Symmetry and Asymmetry in International Negotiations. International Negotiation, 5, 21 – 42.
Retrieved from https://eduedi.dongguk.edu/files/20070519075040624.pdf
Schif, A. (2012). The Israeli-Palestinian Oslo Process: A Prenegotiation Perspective. Peace and Conflict Studies, 19 (1), 60 – 92.
Retrieved from http://nsuworks.nova.edu/pcs/vol19/iss1/3
Smolin, L. (2006). The Trouble with Physics. New York: Houghton Mifflin.
Stepanova, E. (2008). Terrorism in Asymmetric conflict: Ideological and Structural Aspects. Oxford: Oxford University Press.
Womack, B. (2004, May). Asymmetry Theory and China’s Concept of Multipolarity. Journal of Contemporary China, 13 (39), 351 – 366.
Womack, B. (2006). China and Vietnam: The Politics of Asymmetry. Cambridge: Cambridge University Press.
Zartman, I.W. (2008). Negotiation and Conflict Management: Essays on Theory and Practice. London: Routledge.
Zartman, I.W. & Faure, G.O. Eds. (2005). Escalation and Negotiation in International Conflicts. Cambridge: Cambridge Univ