ปัญหาทางกฎหมายการดำเนินคดีอาญาเด็กและเยาวชนในชั้นพนักงานสอบสวน

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษามาตรการทางกฎหมายของไทยและต่างประเทศในการดำเนินคดีอาญาเด็กและเยาวชนในชั้นพนักงานสอบสวน 2) ข้อเสนอแนะ การวิจัยนี้เป็นวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ จากการศึกษาเอกสารและตำราทางกฎหมาย

ผลการวิจัยพบว่า 1) พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 มาตรา 75 ในการสอบสวนผู้กระทำความผิด ไม่ได้กำหนดให้ต้องมีนักจิตวิทยาหรือนักสังคมสงเคราะห์ บุคคลที่เด็กร้องขอและพนักงานอัยการร่วมอยู่ด้วย เมื่อพิจารณาสาเหตุของการกระทำผิดของเด็กแล้วนั้น อาจเกิดจากความเยาว์วัย รู้เท่าไม่ถึงการณ์ ถูกหลอกใช้ หรือเพราะได้รับแบบอย่างความประพฤติที่ไม่ดีจากบุคคลรอบข้าง หรือเกิดจากความผิดปกติของร่างกายและจิตใจ ซึ่งมีแนวโน้มที่จะทำให้อารมณ์แปรปรวน ซึ่งต่างกับกฎหมายของประเทศญี่ปุ่น ในการสอบสวนเด็ก ตำรวจต้องส่งตัวเด็กให้ศาลเยาวชนโดยตรง การสอบสวนคดีเด็กกระทำอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเด็กเติบโตเร็วและเปลี่ยนแปลงความคิดและจิตใจ การสัมภาษณ์เด็ก ตำรวจต้องไม่เพียงค้นหาข้อเท็จจริงในเรื่องของการกระทำผิดอาญา แต่รวมถึงความจำเป็นของมาตรการแก้ไขและการปกป้องเด็ก ผู้ปกครองหรือผู้แทนต้องได้รับการติดต่อโดยเร็ว และสามารถแนะนำแนวทางระหว่างที่ฟื้นฟู แก้ไข เยียวยา และอบรมได้หลังคดีปิดแล้ว 2) ข้อเสนอแนะ พระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 มาตรา 75 วรรคสอง การสอบสวนผู้กระทำความผิดซึ่งเป็นเด็กและเยาวชน ให้เพิ่มเติมว่า “ต้องมีนักจิตวิทยาหรือนักสังคมสงเคราะห์ บุคคลที่เด็กร้องขอ และพนักงานอัยการร่วมอยู่ด้วยในการถามปากคำเด็ก” จะทำให้เด็กและเยาวชนซึ่งต้องหาว่ากระทำความผิดได้รับความความเป็นธรรม