Development and Design of Women’s Workwear Made from the Pha Sin Tin Jok of Lao Khrang in Borkru Villages, Suphanburi Province

Main Article Content

ชาติรส การะเวก
สรัลดา พูลสมบัติ
วชิระ เหมทอง

Abstract

There were three main objectives of this research: (1) to study the forms and weaving patterns of the Pha Sin Tin Jok of Lao Khrang in Borkru Villages, Suphanburi province, (2) to design and develop women’s workwear using the Pha Sin Tin Jok of Lao Khrang in Borkru Villages, Suphanburi province, and (3) to study levels of satisfaction with the design and development of such women’s workwear. An online survey of 100 women in employment was conducted using an accidental sampling method. For data analysis and descriptive statistics, chi-square and MANOVA were employed. The research found that the Pha Sin Tin Jok in Borkru Villages is a unique ancient pattern which consists of 10 master patterns: Rakang, Dokkeaw, Dokjun, Poo, Kho, Pekbang, Makhuea, Phesuea, Khokueh, and Tem. The results can be divided into three parts as follows: 1) four jackets from the 12 designs of women’s workwear were selected by four senior designers of Dapper General Apparel Co., Ltd. and 2) the level of satisfaction with the second jacket design was the highest (=4.66), which indicated that it is suitable for further prototype development. There were significant differences between the three demographic groups surveyed, regarding intention to buy, buying, frequency of usage, and spending (p < 0.05).  Office women and freelance workers were more satisfied with the four pieces of developed workwear than government officers, at a 0.05 level of statistical significance. were selected by four senior designers of Dapper
General Apparel Co., Ltd. and 3) the level of satisfaction with the second jacket design was the highest (=4.66), which indicated that it is suitable for further prototype development. There were significant differences between the three demographic groups surveyed, regarding intention to buy, buying, frequency of usage, and spending (p < 0.05). Office women and freelance workers were more satisfied with the four pieces of developed workwear than government officers, at a 0.05 level of statistical significance.

Article Details

Section
บทความวิจัย

References

เกศทิพย์ กรี่เงิน, สมภพ สุวรรณรัฐ, และสุวรรณา นาควิบูลย์วงศ์. (2561). ปัจจัยที่มีผลต่อการซื้อผลิตภัณฑ์ชุมชน ประเภทผ้า เครื่องแต่งกาย ของผู้บริโภค. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 12(1), 183-198.

จรัสพิมพ์ วังเย็น .(2554). การออกแบบเครื่องนุ่งห่มเพื่อการพัฒนารูปแบบสินค้าพื้นเมือง กรณีศึกษา ผ้าจกไทยวน จังหวัดราชบุรี. รายงานการวิจัย, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี-ราชมงคลพระนคร. กรุงเทพฯ.

ชีวสิทธิ์ บุณยเกียรติ.(มกราคม 2561). พิพิธภัณฑ์ศูนย์วัฒนธรรมลาวครั่งบ้านบ่อกรุ. ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ในประเทศไทย ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. สืบค้นเมื่อ 5 เมษายน 2561, https://www.sac.or.th/databases/museumdatabase/review_inside_ByMember_Detail.php?id=2176&CID=106337

ทรงพล ต่วนเทศ .(2555). การศึกษาภูมิปัญญาการทอผ้าพื้นเมืองของคนไทยเชื่อสายลาวครั่ง ในจังหวัดสุพรรณบุรี ชัยนาท และอุทัยธานี. ปริญญานิพนธ์. ศษ.ม กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

บุษบา หินเธาว์. (2557). การวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมของชุมชนเพื่อหาแนวทางอนุรักษ์ฟื้นฟูภูมิปัญญาลาวครั่ง. วารสารปาริชาติ, 27(3), 132-144.

บุษบา หินเธาว์ และลำเนา เอี่ยมสอาด. (2559). การศึกษาเปรียบเทียบกระบวนการสื่อสารเพื่อการดำรงอยู่ของวัฒนธรรมผ้าทอมือลาวครั่งระหว่างชุมชนในพื้นที่ประเทศไทยและสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสารปาริชาติ, 29(2), 109-129.

ปรัชญ์ หาญกล้า และพรสนอง วงศ์สิงห์ทอง. (2557). การออกแบบเครื่องแต่งกายสตรีเพื่อพัฒนางานพื้นถิ่นให้เป็นสินค้าระดับชาติโดยใช้แนวคิดการออกแบบอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาผ้าทอมือ อำเภทเวียงเชียงรุ้ง จังหวัดเชียงราย. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 1(1), 24-31.

พยนต์ กาฬภัคดี. (2555). เอกลักษณ์เฉพาะตัวของชาวลาวครั่ง. สุพรรณบุรี: พิพิธภัณฑ์ศูนย์วัฒนธรรมลาวครั่งบ้านบ่อกรุ.

พัสวี กาฬภัคดี. (2561, พฤษภาคม). สัมภาษณ์โดย ชาติรส การะเวก ที่จังหวัดสุพรรณบุรี.

สุพิศ ศรีพันธุ์. (2555). การปรากฏตัวของชาวลาวครั่งในประเทศไทย. สุพรรณบุรี: พิพิธภัณฑ์ศูนย์วัฒนธรรมลาวครั่งบ้านบ่อกรุ.

อติกานต์ สุทธิวงษ์ และ ศุภรัก สุวรรณวัจน์. (2559). การออกแบบลายพิมพ์ผ้าตีนจกสำหรับสร้างสรรค์แฟชั่นร่วมสมัยจากภูมิปัญญาไทยพวน จังหวัดสุโขทัย. วารสารวิชาการ ศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 7(2), 146-158.

ไอรดา สุดสังข์. (2559). การออกแบบและพัฒนาชุดทำงานสตรี ด้วยเทคนิคการจับจีบ จากผ้าทอลายดอกปีบ จังหวัดพิษณุโลก. วารสารวิชาการ ศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 7(2), 170-179.

Dulayasutcharit, Y., Keawset, P and Chanthapo, A. (2018). The Development of Indigenous Woven Thai-Krnag Products in Central Thailand for the Creative Economy. Dusit Thani College Journal, 12(1), 150-164.)