ละครร่วมสมัยเพื่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคมในอาเซียน: กรณีศึกษาจาก ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย และ ไทย

Main Article Content

ปาริชาติ จึงวิวัฒนาภรณ์

บทคัดย่อ

โครงการวิจัย “ละครร่วมสมัยเพื่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคมในอาเซียน:  กรณีศึกษาจาก ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย และ ไทย”  เป็นการวิจัยพื้นฐาน เพื่อศึกษา รวบรวมข้อมูลทั้งปฐมภูมิและทุติยภูมิที่เกี่ยวกับกลุ่มละครร่วมสมัยในอาเซียน  โดยเลือกกรณีศึกษาเป็นกลุ่มที่สร้างสรรค์ผลงานละครร่วมสมัย ที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคม จาก ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย และไทย ในกรอบเวลาระหว่างปี พ.ศ. 2543 – 2558 (ยกเว้นกรณีประเทศไทยศึกษาถึงปีพ.ศ. 2561) เพื่อศึกษาถึงแนวคิด รูปแบบ วิธีการนำเสนอ ตลอดจนประเด็นต่างๆ ที่มีอยู่ในผลงานของกลุ่มละครเหล่านี้ ผลวิจัยชี้ว่า ความเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่มุ่งสู่สังคมประชาธิปไตย ภายใต้บริบททางสังคมและประวัติศาสตร์ของการเมืองการปกครองแบบอำนาจนิยมที่มีมาอย่างยาวนานในกลุ่มประเทศอาเซียน ท่ามกลางโลกาภิวัตน์และความเปลี่ยนแปลงต่างๆในยุคปัจจุบันนั้น ส่งผลให้เกิดผลงานละครเวทีหรือการแสดงที่มีลักษณะร่วมทางศิลปะที่มีสุนทรียะแบบร่วมสมัย และสะท้อนให้เห็นถึงเนื้อหาที่เป็น “สภาวะร่วม” บางประการที่มักจะเกี่ยวกับประเด็นปัญหาทางสังคม การเมือง และประวัติศาสตร์ ที่ยังต้องการมนุษยธรรมและความเป็นธรรม

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

Bodden, Michael .(2007). ‘“Tradition”, “modernism” and the Struggle for Cultural Hegemony in Indonesian National Art Theatre’. Indonesia and the Malay World. Vol. 35. No. 131. March: 63-92.

ธีระวัฒน์ มุลวิไล. (28 กันยายน 2558) ปาฐกถาในหัวข้อ “ศิลปะจะอยู่รอดได้อย่างไร? ในยุคดิสโทเปีย” ในพิธีเปิดงานศิลปะกับสังคม ครั้งที่ 20 เทศกาลศิลปะนาๆพันธุ์ครั้งที่ 8 สถาบันปรีดี พนมยงค์.

นิโคลาส ทาร์ลิ่ง. (2552). ประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ฉบับเคมบริดจ์ (The Cambridge History of Southeast Asia) (มัทนา เกษโกมล,ผู้แปลและเรียบเรียง)(พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย. (ต้นฉบับพิมพ์ 1999).

ภาสกร อินทุมาร. (2557 ธันวาคม). "From Body Borders to Shade Borders การเดินทางของทัศนศิลป์สู่ปริมณฑลของศิลปะการแสดง”. Fine Art, Volume 12 Number 119, หน้า 89-91.

สุเจน กรรพฤทธิ์ และ สิทธา เลิศไพบูลย์ศิริ. (2553). อุษาคเนย์ที่รัก My dear Southeast Asia. พิมพ์ครั้งที่ 1.ปทุมธานี: โครงการเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

อุกฤษฎ์ ปทมานันท์ และพรพิมล ตรีโชติ. (2547). เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กระบวนการประชาธิปไตย และการเมืองสมัยใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ.
สื่ออิเล็กทรอนิกส์
B-Floor Theatre. (17 พฤษภาคม 2554). Coming this July 2011: 'FLU-FOOL' by B-Floor Theatre. เข้าถึงได้จาก https://www.youtube.com/watch?v=qBbPkrAvzvk.

Rimini Protokoll. (2559). 100%Yogyakarta | Haug/Kaegi/Wetzel. สืบค้นจาก https://vimeo.com/163701574.

Sipat Lawin Ensemble. (ม.ป.ป). สืบค้นจาก https://sipatlawin.wordpress.com/the-ensemble/

Teater Garasi/Garasi Performance Institute (ม.ป.ป). สืบค้นจาก https://teatergarasi.org/?page_id=263.

Yudiaht. (3 มีนาคม 2554). Teater Garasi "Tubuh Ketiga. (Third Body. On Embracing the In
Between)". สืบค้นจาก https://www.youtube.com/watch?v=D-2NvhU8Sjk.

100% Yogyakarta (12 กุมภาพันธ์ 2559). คลิปจากการแสดง สืบค้นจาก https://vimeo.com/163701574)

West Kowloon Cultural District.(25 มกราคม 2559).Artist Interview Yudi Ahmad Tajudin &
Ugoran Prasad. สืบค้นจาก https://www.youtube.com/watch?v=il806b8iPhA.

เครือข่ายละครกรุงเทพ. (ม.ป.ป). สืบค้นจาก https://www.bangkoktheatrefestival.org/about.

รวินทร์ คำโพธิ์ทอง. (3 ธันวาคม 2551). พระจันทร์เสี้ยวการละคร มุมสะท้อนวิญญาณประชาธิปไตย.
สืบค้นจาก https://sidetriptales.blogspot.com/2008/12/blog-post_6960.html.

เงา – ร่าง (Shade Borders). (ม.ป.ป). สืบค้นจาก https://www.bacc.or.th/event/791.html.

อรอนงค์ ทิพย์พิมล. (31 พฤษภาคม 2553). จากโศกนาฎกรรมเดือนพฤษภาคม 1998 ประเทศอินโดนีเซียสู่
พฤษภาอำมหิต 2010 ประเทศไทย. สืบค้นจาก https://prachatai.com/journal/2010/05/29720.

รายการสัมภาษณ์บุคคล
Ma. Isabel A. Legarda. (2558, พฤษภาคม). Artistic Director, Philippine Educational Theater Association (PETA). สัมภาษณ์.

Ea Torrado. (2558, 13 พฤษภาคม). Artistic Director, Daloy Dance Company. สัมภาษณ์.Glecy Cruz Atienza และ Roberto D. Mendoza. (2558, 13 พฤษภาคม).President, Alliance of
Cultural Workers (Labor Theater) (Alyansa Incorporaed). สัมภาษณ์.

Theater Committee of the Jakarta Arts Council (Dewi Noviami, Akbar Yumni, Sobar, Budiman, Madin Tyasawan, Dediesputra Siregar และ Dendi Madiya). (2558, 5 สิงหาคม). สมาชิกองค์กร. สัมภาษณ์.

Didon W.S. (2558, 6 สิงหาคม). Director of Teater Kubur. สัมภาษณ์.

Teater Garasi (Naomi Srikandi และ Yudi Ahmad Tajudin). (2558, 10-11 สิงหาคม). สมาชิกกลุ่ม. สัมภาษณ์.

Yenyen de Sarapen. (2558, 14 พฤษภาคม). นักแสดง. สัมภาษณ์.

คำรณ คุณะดิลก. (2559). ผู้ก่อตั้งกลุ่มพระจันทร์เสี้ยวการละคร. สัมภาษณ์.

จารุนันท์ พันธุชาติ. (2559, 21 มีนาคม และ 2561, 20 สิงหาคม). ผู้อำนวยการผลิต/ผู้กำกับการแสดง/ นักแสดง, B-Floor Theatre. สัมภาษณ์.

ดุจดาว วัฒนปกรณ์. (2559, 22 กุมภาพันธ์). ผู้อำนวยการผลิต/ผู้กำกับการแสดง/นักแสดง, B-Floor Theatre. สัมภาษณ์.

ธนพล วิรุฬหกุล และ ภาวิณี สมรรคบุต ร. (2559, 20 มีนาคม). ผู้กำกับศิลป์/ ผู้กำกับการแสดง/ผู้อำนวยการผลิต/นักแสดง. สัมภาษณ์.

ธีระวัฒน์ มุลวิไล. (2558, 30 กรกฎาคม). ผู้กำกับศิลป์และผู้กำกับการแสดง, B-Floor Theatre. สัมภาษณ์.

ประดิษฐ ปราสาททอง. (2558, 17 สิงหาคม และ 2561, 20 สิงหาคม). ผู้กำกับศิลป์/ผู้กำกับการแสดง, อนัตตา Theatre Troupe. สัมภาษณ์.

ภาสกร อินทุมาร. (2559, 20 มีนาคม). นักวิชาการ/นักวิจารณ์/อาจารย์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. สัมภาษณ์.

สินีนาฏ เกษประไพ. (2558, 11 สิงหาคม และ 2561, 20 สิงหาคม). ผู้กำกับศิลป์/ผู้กับการแสดง/ผู้อำนวยการผลิต, พระจันทร์เสี้ยวการละคร. สัมภาษณ์.