Development of home decoration product in promoting cultural product : A case study of striped cushions at Mae Chaem District, Chiang Mai

Main Article Content

Pataravadee Tongngam

Abstract

The development and promotion of cultural products are the concepts that integrate the arts and culture follow the trend of creative economy into a business to increase the artists or artisans’ income and economic values based on their cultural capital. This research aims; 1) to study the Teen Jok textile for designing the decorative throw cushions 2) to establish the prototypes of decorative throw cushions product by using the Teen Jok textile. The qualitative and quantitative methods were used to collect data from the purposive participants. The data collection process consists of survey the basic information, customer behavior evaluation and designing the products. Then, the prototypes of these products were passed on to other people, makers as well as entrepreneur in Mae Chaem district as a guideline to develop their products in the community.


The result of the research, these products were made by applying the harmonious color tones from pastel color and the traditional color of Mea Chaem (Red and yellow). The prototypes of decorative throw pillows were the squares and had 12 inches and 16 inches. The results showed that the customer satisfaction towards the new products were in the highest level (= 4.64, SD = 0.17).

Article Details

Section
บทความวิจัย

References

จารุวรรณ เจตเกษกิจ. (2555). การใส่วัฒนธรรมเข้าไปในสินค้า. วารสารของกรมส่งเสริมอุตสาหกรรม, 54(2): 18-19.
จรัญญา สีพาแลว. (2545). การทอผ้าของชาวละว้าบ้านมืดหลอง อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ ศษ.ม.,มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.
ใจภักดิ์ บุรพเจตนา. (2559). การประยุกต์ลวดลายจากอัตลักษณ์ผ้าทอตีนจกแม่แจ่มเพื่อออกแบบผลิตภัณฑ์สิ่งทอ เชิงวัฒนธรรมประเภทของตกแต่งบ้าน. วารสารวิชาการ สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ ฉบับภาษาไทย, 9(3): 1720-1738.
ธีรกิติ นวรัตน ณ อยุธยา. (2552). ผลิตภัณฑ์ใหม่: การตลาดและการพัฒนา (New Product : Marketing and Development). กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปานฉัตท์ อินทร์คง. (2559). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ที่ระลึกชนเผ่าภาคเหนือ เพื่อส่งสริมการท่องเที่ยวเชิงเศรษฐกิจ สร้างสรรค์: กรณีศึกษาชนเผ่าเย้า. วารสารศิลปกรรมศาสตร์วิชาการ วิจัย และงานสร้างสรรค์, 4(2): 21-41.
ปรินสะ โสภณบุญ และ โรจนา ธรรมจินดา. (2559). ทัศนคติของลูกค้ามุ่งหวังที่มีต่อผลิตภัณฑ์เฟอร์นิเจอร์คอนกรีต ในอำเภอเมืองเชียงใหม่. วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 2(4): 92-102.
ไมตรี เกตุขาว. (2540). การศึกษาลวดลายผ้าตีนจกในภาคเหนือตอนล่างของประเทศไทย. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒประสานมิตร.
ไมตรี เกตุขาว. (2542). การศึกษาลวดลายผ้าตีนจกในภาคเหนือตอนล่างของประเทศไทย. วารสารสถาบันวิจัยศิลปวัฒนธรรม, 1(1): 71.
วิรุณ ตั้งเจริญ. (2526). การออกแบบ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์วิฌวลอาร์ต.
สํานักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติ. (2552). เศรษฐกิจสร้างสรรค์ (The Creative Economy). กรุงเทพฯ: บริษัท บี.ซี. เพรส (บุญชิน) จํากัด.
สุจินดา เจียมศรีพงษ์ และ ปิยวัน เพชรหมี. (2017). การสร้างมูลค่าเพิ่มของผลิตภัณฑ์จากภูมิปัญญาท้องถิ่น: กรณีศึกษา ผ้าทอโบราณ. วารสารการวิจัยเพื่อพัฒนาชุมชน มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 10(4): 62-85.
เอกรินทร์ สี่มหาศาล. (2546). แนวปฏิบัติ: กระบวนการวัดและประเมินผลตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2544. กรุงเทพฯ: บุ๊ค พอยท์.
Serirat, S. (1999). Principles of Marketing. Bangkok: Phetjaratsang hangthurakit press.
กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม. (มกราคม 2559). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่. สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน. จาก https://bsid.dip.go.th/th/category/quality-control/qs-newproductdevelopment.
เกษร ฝ้ายจกแม่แจ่ม. (ตุลาคม 2558). หมอนอิง. สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม 2562, จาก http://otop-padad58.blogspot.com/2015/10/blog-post_47.html
ชีวรรณ เจริญสุข. (ธันวาคม 2557). ผลิตภัณฑ์ใหม่ (New product planning). สืบค้นเมื่อ 20 เมษายน 2561, จาก https://maymayny.wordpress.com/2014/12/05/บทที่-10-ผลิตภัณฑ์ใหม่-new-product-planning/
ไทยรัฐออนไลน์. (กุมภาพันธ์ 2561). ขับเคลื่อน 'แม่แจ่มโมเดลพลัส' แก้ปัญหาไฟป่า-หมอกควัน. สืบค้นเมื่อ 12 กุมภาพันธ์2561, จาก https://www.thairath.co.th/content/1201767.
ธนาคารอาคารสงเคราะห์ ศูนย์ข้อมูลอสังหาริมทรัพย์. (พฤษภาคม 2558). การขยายตัวของอสังหาริมทรัพย์ของจังหวัด เชียงใหม่. สืบค้นเมื่อ 15 พฤษภาคม 2561, จาก http://www.reic.or.th/login_page.aspx?refp=/FilePortal.aspx? sector%3dsyn%26id%3d15.
พรทิพย์ ไชยศิริ. (กุมภาพันธ์ 2558). ลักษณะผ้าตีนจกแม่แจ่ม. สืบค้นเมื่อ 12 พฤษภาคม 2561, จาก http://teenjokmaejam.blogspot.com/.
มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม. (กุมภาพันธ์ 2561). กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม. สืบค้นเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ 2561, จาก http://ich.culture.go.th/index.php/th.
ศศิมา สุขสว่าง. (พฤษภาคม 2559). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ (New product development). สืบค้นเมื่อ 18 พฤษภาคม2561, จาก https://www.sasimasuk.com/16250080/การพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่และนวัตกรรม-new-product-development.
ศูนย์สารสนเทศหม่อนไหมและประชาสัมพันธ์ กรมหม่อนไหม. (ม.ป.ป). ผ้าจกแม่แจ่ม. สืบค้นเมื่อ 20 ธันวาคม 2561, จาก https://www.qsds.go.th/silkcotton/k_21.php.
สำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย กระทรวงวัฒนธรรม. (มกราคม 2552). อุตสาหกรรมวัฒนธรรม/อุตสาหกรรมสร้างสรรค์ คืออะไร ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับอุตสาหกรรมวัฒนธรรม โดย UNESCO. สืบค้นเมื่อ 12 พฤษภาคม 2561, จาก http://ocac4u.blogspot.com/2009/01/blog-post.html.
อ้างอิงสัมภาษณ์
ฝอยทอง สมบัติ. ครูใหญ่โรงเรียนเมืองเด็กวิทยา. สัมภาษณ์โดย ภัทราวดี ธงงาม. วันที่สัมภาษณ์ 22 มกราคม 2560.
ไฝทอง เนตรพงค์. ผู้ประกอบการและผู้ผลิตร้านไฝทองตีนจก. สัมภาษณ์โดย ภัทราวดี ธงงาม. วันที่สัมภาษณ์ 21 มกราคม 2560.
อินศรี สุวรรณ. แม่ครูและผู้ผลิตบ้านพร้าวหนุ่ม. สัมภาษณ์โดย ภัทราวดี ธงงาม. วันที่สัมภาษณ์ 20 มกราคม 2560.