Cultural Ecology: The idea and the management of the Landscape Vernacular Architectural of Phuket

Main Article Content

Siwaphong Thongjua
Arphaphon Wonglaksanaphan

Abstract

This research has presented related to the idea and the management of the Landscape Vernacular Architectural of Phuket. By this has brought the conceptual frame of, “Cultural Ecology” as the study frame in the dimension of, “Ecology” and “Culture” with the spatial relationship under the idea of, “Kuan Pa Na Lay” which has the relationship with the settlement in Phuket Province including searching of the management and the basic element in the Landscape Vernacular Architectural which will relate to the lifestyle and this will use the analysis and the synthesis under the context of the environment in the geography, the history, the settlement of the community, the lifestyle and the culture of living. The studied result is found that the idea of, “Kuan Pa Na Lay”, is happened from the basic of living in 4 requisites which will focus on the survival. By this will learn to use the benefit from the environment and different resources. This will become, “The lifestyle”, which will show about, “The adjusting process”, under the influence of the status quo of the environment. Later, this will create the incubator of the idea to create, “The wisdom”, which will inherit continuously and this will bring to the rule of living together in the community. Besides, this will make the cultural pluralism to be happened in the area. There is exchanging of the wisdom learning together according to the skill and the proficiency for living. This will create the plan for managing the Landscape Vernacular Architectural until this becomes to the holism of living which will conform to the geography and resources between humans, the community and the nature. The relationship will give the effect to create the development of the form and the management of the Landscape Vernacular Architectural in 2 basic elements such as; 1) The structure and 2) The florae By this can conclude to be factors which will give the effect for 2 points as follows; 1) Cultural Ecology which will be the determination of the form of the lifestyle. 2) Cultural Ecology which is created from the creative environment of humans.

Article Details

Section
บทความวิจัย
Author Biography

Arphaphon Wonglaksanaphan

นักศึกษาหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสถาปัตยกรรมพื้นถิ่น ภาควิชาสถาปัตยกรรม คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร

References

กองบรรณาธิการสำนักพิมพ์คอกหมู. (2553). เพื่อพอเพียงแผ่นดินเกิด : ชาติภูมิ..สยามประเทศ. กรุงเทพฯ : บริษัท ณัฐโชติการ

พิมพ์ จำกัด.

เกรียงไกร เกิดศิริ. (2557). องค์รวมภูมิทัศน์วัฒนธรรมชุมชนและสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นเรือนที่อยู่อาศัยในลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา.

วารสารหน้าจั่ว สถาปัตยกรรม การออกแบบ และสภาพแวดล้อม 2557,11 (มกราคม-ธันวาคม) : A-177-213.

เกรียงไกร เกิดศิริ. (2560). หนังสือชุด : พระมหาธาตุ-พระบรมธาตุในสยามประเทศ พระบรมธาตุนครศรีธรรมราช : มรดกพุทธ

ศาสนาสถาปัตยกรรม ศูนย์กลางพระพุทธศาสนาเถรวาทแห่งคาบสมุทรภาคใต้.กรุงเทพฯ : คณะสถาปัตยกรรม

ศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร บริษัท อี.ที. พับลิชชิ่ง จำกัด, มีนาคม.

คณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุในคณะกรรมการอำนวยการจัดงานเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระ

เจ้าอยู่หัว. (2544). วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญา จังหวัดภูเก็ต. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร.

จิรา ธีรสุวรรณจักร. (2561). สะตอ-ลูกเนียง ของเหม็นแต่อร่อย. วารสารราชภัฏวัฒนสาร. สำนักศิลปะและวัฒนธรรม :

มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต : ปีที่ 1 ฉบับที่ 1.

ถนอม พูนวงศ์. (2556). ประวัติศาสตร์เมืองภูเก็ต. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

พงศ์ธร บรรณโศภิษฐ์ และคณะ. (2547). นิเวศวิทยาพื้นบ้านเกี่ยวกับสวนสมรม บ้านคีรีวง อำเภอลานสกา จังหวัด

นครศรีธรรมราช.รายงานการวิจัย 2547, (กุมภาพันธ์) : 11-12.

พานิชย์ ยศปัญญา. (2556). ไม้ผลรอบบ้าน. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มติชน

มูลนิธิท้าวเทพกษัตรีท้าวศรีสุนทร. (2536). ภูเก็ตเมืองแก้ว. ภูเก็ต : โรงพิมพ์กองทอง ถนนถลาง ภูเก็ต.

ยศ สันตสมบัติ. (2559). มนุษย์กับวัฒนธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 4 แก้ไขเพิ่มเติม .กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิมล จิโรจพันธุ์ และคณะ. (2551).มรดกทางวัฒนธรรม “ภาคใต้”. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แสงดาว.

วิฑูรย์ ปัญญากุล. (2555). ความรู้เบื้องต้นเกษตรอินทรีย์. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสายใยแผ่นดิน สำนักพิมพ์สุภา.

วีระ อินพันทัง. (2559). สิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างพื้นถิ่น : การดำรงและการเปลี่ยนแปลง.วารสารหน้าจั่ว สถาปัตยกรรม การ

ออกแบบ และสภาพแวดล้อม 2559,30 (มกราคม-ธันวาคม) : A-127-134.

ศูนย์วิจัยและพัฒนาประมงน้ำจืดนครศรีธรรมราช. (2559). ความหลากหลายทางชีวภาพ ทรัพยากรประมงพื้นที่ชุ่มน้้าพรุควน

เคร็ง. สืบค้น 1 เมษายน 2563. จาก http://slbkb.psu.ac.th/jspui/handle/2558/2672

ศิวพงศ์ ทองเจือ และวงศกร อุดมโภชน์. (2561). โครงการวิจัยรูปแบบและแนวทางการอนุรักษ์เรือนพักอาศัยพื้นถิ่นจังหวัดภูเก็ต. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.) และคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.

ศิวพงศ์ ทองเจือ. (2561). “ข้าวไร่พันธุ์ดอกข่า” การอนุรักษ์ข้าวพันธุ์พื้นบ้านภายใต้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารราช

ภัฏวัฒนสาร. สำนักศิลปะและวัฒนธรรม : มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต : ปีที่ 1 ฉบับที่ 1.

สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์. (2544). โครงสร้างและพลวัตรวัฒนธรรมภาคใต้กับการพัฒนา. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการ

วิจัย (สกว.).

สถาบันทักษิณคดีศึกษา. (2545). ภูมิปัญญาชาวใต้. กรุงเทพฯ : ห้างหุ้นส่วนจำกัด เอมี่ เทรดดิ้ง.

สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช. (2556). การอนุรักษ์และใช้ประโยชน์ไม้วงศ์ยาง. กรุงเทพฯ : กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า

และพันธุ์พืช.

สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช. (2556). มรดกทางวัฒนธรรมภาคใต้. กรุงเทพฯ : กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า

และพันธุ์พืช.

สุเทพ สุนทรเภสัช. (2548). ชาติพันธุ์สัมพันธ์ : แนวคิดพื้นฐานทางมานุษยวิทยาในการศึกษาอัตลักษณ์กลุ่มชาติพันธุ์ ประชาชาติ

และการจัดการองค์กรความสัมพันธ์ทางชาติพันธุ์. กรุงเทพฯ : เมืองโบราณ.

สุเชาว์ พงศานนท์. (2556). คนบ้านเคียน. ภูเก็ต : เทศบาลตำบลเทพกระษัตรี.

สมบูรณ์ แก่นตะเคียน. (2557). เรือนใต้ถุนสูง. สืบค้น 12 กุมภาพันธ์ 2563. จาก

http://phuketcity.info/default.asp?content=contentdetail&id=25931&fbclid=IwAR0xfOds98i9hTkTdwVoaGbu3kyXRrYCc5WFD6xUuQdNd_pdJ6BbPFgHowY.

อมรา ศรีสุชาติ. (2544). สายรากภาคใต้ ภูมิลักษณ์ รูปลักษณ์ จิตลักษณ์. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย

(สกว.).

อร่ามรัศมิ์ ด้วงชนะ. (2544). ภูมิปัญญาชาวบ้านภาคใต้ : กรณีศึกษา สวนสมรม.รายงานการวิจัย สำนักงานคณะกรรมการ

วัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงศึกษาธิการ 2544, (กันยายน) : 28-40.

องค์กรบริหารส่วนจังหวัดภูเก็ต. (2549). ภูเก็ตเมืองงาม Beautiful Phuket: Phuket Provincial Administration

Organization. ภูเก็ต : Phuket Bulletin, 2006.