การออกแบบและพัฒนาเสื้อตัวนอกสำหรับเด็กจากผ้าทอมือชนเผ่าปกาเกอะญอ
Main Article Content
บทคัดย่อ
วิจัยครั้งนี้วัตถุประสงค์1) เพื่อออกแบบและพัฒนาเสื้อตัวนอกสำหรับเด็ก ด้วยผ้าทอมือของกลุ่มชนเผ่าปกาเกอะญอ 2) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของผู้ตอบแบบสอบถามที่มีต่อเสื้อตัวนอกสำหรับเด็ก ด้วยผ้าทอมือของกลุ่มชนเผ่าปกาเกอะญอ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาในครั้งนี้ คือกลุ่มผู้ปกครองในอำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ 100 คน เครื่องมือที่ใช้ได้แก่แบบสอบถาม และผลิตภัณฑ์ต้นแบบเสื้อตัวนอกสำหรับเด็ก สถิติที่ใช้ได้แก่ ค่าร้อยละและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการศึกษาพบว่า เสื้อตัวนอกสำหรับเด็กจากผ้าทอมือของกลุ่มชนเผ่าปกาเกอะญอ จำนวน 4 รูปแบบ พบว่าผู้สนใจส่วนใหญ่ เป็นเพศหญิง อายุ 24 ถึง 25 ปี สถานะภาพ สมรส และมีบุตร ทำอาชีพอื่นๆทั่วไป มีรายได้ต่อเดือน 5,001 บาท ถึง 10,000 บาท ผลการศึกษาความพึงพอใจของผู้ตอบแบบสอบถามที่มีต่อเสื้อตัวนอกสำหรับเด็ก ด้วยผ้าทอมือของกลุ่มชนเผ่าปกาเกอะญอ พบว่าเสื้อตัวนอกสำหรับเด็ก ด้วยผ้าทอมือของกลุ่มชนเผ่าปกาเกอะญอ รูปแบบที่ 2 มีความเหมาะสมมากที่สุดทุกด้าน ความสวยงามโดยรวม อยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.89 เหมาะสมกับการนำไปใส่ในชีวิตประจำวัน อยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.85 สามารถให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายของเด็กได้อย่างเหมาะสม อยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.80 การเลือกใช้ผ้า ในการตัดเย็บได้อย่างเหมาะสม อยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.68 การตัดเย็บประณีตเรียบร้อย อยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.64 วัสดุมีความเหมาะสมกับตัวเสื้อ อยู่ระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.62 ออกแบบรูปทรงที่เหมาะสมกับเด็ก อยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.53 การตัดต่อลวดลายเหมาะสมกับตัวเสื้อ อยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 4.42 การวางตำแหน่งเหมาะสมกับตัวเสื้อ อยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 4.36 ตามลำดับ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จิตรพี ชลาวัณย์. (2539). เสือผ้าเด็กเบื้องต้น. กรุงเทพฯ : บริษัท ต้นอ้อ แกรมมี่ จำกัด
จินตนา พัฒนพงศะและคณะ. (2558). พัฒนาการเด็กปฐมวัยไทย. กรุงเทพฯ : งานวิจัยกลุ่มอนามัยแม่และเด็ก
สำนักส่งเสริมสุขภาพกรมอนามัย.
ทิพยา ถนัดช่าง. (2564). 3 ปีแรกจังหวะพัฒนาการ. สืบค้นเมื่อวันที่ 3 กันยายน 2564, จาก
https://www.si.mahidol.ac.th/th/division/daycare/admin/news_files/4_85_1.pdf
ไทรัฐออนไลน์. (2562). สีเสื้อผ้า. สืบค้นเมื่อวันที่ 3 กันยายน 2564, จาก
https://www.thairath.co.th/lifestyle/fashion/1692443.
นวลแข ปาลิวนิช. (2556). ความรู้เรื่องผ้าและเส้นใย (ฉบับปรับปรุงใหม่). -กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
นวลน้อย บุญวงศ์. (2542). หลักการออกแบบ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรัชญ์ หาญกล้า และพรสนอง วงศ์สิงห์ทอง. (2557). การออกแบบเครื่องแต่งกายสตรีเพื่อพัฒนางานพื้นถิ่นให้เป็น
สินค้าระดับชาติโดยใช้แนวคิดการออกแบบอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาผ้าทอมืออาเภอเวียงเชียงรุ้ง จังหวัด
เชียงราย. วารสารศิลปะกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 1(1), 42-31.
ภิรมย์ แก้วมณี. (2555). การพัฒนาผ้าคลุมไหล่จากผ้าทอมือกะเหรี่ยง กรณีศึกษาหมู่บ้านกะเหรี่ยงตะเพินคี่ หมู่ 5 ตำบลวัง
ยาว อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี. ปริญญาคหกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีคหกรรมศาสตร์
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุร
ศิวิไล จะช่อ. (15 มีนาคม 2560). สัมภาษณ์โดย เพ็ญสิริ การุณบริรักษ์,จารวี ยังชีพสุจริต. เชียงใหม่
สุขุมาล หวังวณิชพันธุ์ เตือนใจ หลิมตระกูล และวาสนา ช้างม่วง. (2553). การพัฒนาผลิตภัณฑ์เสื้อผ้าฝ้ายอินทรีย์
เพื่อเด็กทารก .มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร, กรุงเทพฯ.
อัฉรา สโรบล. (2561) . ชนิดของเส้นใยฝ้าย. สืบค้นเมื่อวันที่ 11 มกราคม 2561, จาก
http://human.cmu.ac.th/home/hc/ebook/006103/pdf/006103-02-01.pdf
อัญมณี วงศ์รุ่งเรื่อง. (2560). การออกแบบพัฒนาเสื้อแจ็คเก็ตอเนกประสงค์. โครงงานทางเทคโนโลยีเสื้อผ้า หลักสูตรเทคโนโลยีบัณฑิต คณะอุตสาหกรรมสิ่งทอและออกแบบแฟชั่น มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
อารียา หนองพล. (2560). การพัฒนาและออกแบบเสื้อผ้าสตรีจากผ้าทอเกาะยอ จังหวัดสงขลา.
โครงงานทางเทคโนโลยีเสื้อผ้า หลักสูตรเทคโนโลยีบัณฑิต คณะอุตสาหกรรมสิ่งทอและออกแบบแฟชั่น มหาวิทยาลัย
เทคโนโลยีราชมงคลพระนคร