การพัฒนาตัวอักษรแบบไทยนริศ สู่การออกแบบตัวพิมพ์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบและพัฒนาตัวอักษรแบบไทยนริศ ก่อนนำมาออกแบบตัวพิมพ์ และทำการประเมินผล งานวิจัยชิ้นนี้ใช้กระบวนการคิดเชิงออกแบบ รูปแบบเพชรคู่ เริ่มจาก 1) ศึกษาข้อมูลและทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง 2) กำหนดขอบเขตการออกแบบ 3) พัฒนารูปแบบการเขียนตัวอักษรและนำไปออกแบบตัวพิมพ์ และ 4) ประเมินผลงานการออกแบบตัวพิมพ์จำนวนสามด้าน ได้แก่ ด้านรูปลักษณ์ ด้านประสิทธิภาพ และด้านนัยยะการใช้งาน โดยมีนักออกแบบตัวอักษรและกลุ่มบุคคลทั่วไปเป็นผู้ประเมินผลงาน ผลที่ได้จากการวิจัย คือ ตัวพิมพ์แบบไทยนริศชื่อ สุดสมัย ซึ่งมีสัณฐานค่อนข้างกว้างและสรีระโดยรวมดูโค้งมนมากกว่าเหลี่ยมตรง ตัวพิมพ์มีบุคลิกหลากหลาย สามารถใช้กับงานได้หลายรูปแบบ จากการประเมินผลงานทำให้ทราบว่า ตัวพิมพ์มีความเหมาะสมด้านด้านรูปลักษณ์ ระดับมากที่สุด และด้านประสิทธิภาพ ระดับมาก ส่วนด้านนัยยะของตัวพิมพ์มีเหมาะสมสำหรับงานที่มีบุคลิกจริงจัง บุคลิกสุขุม (ใจเย็น) บุคลิกเชี่ยวชาญ (มืออาชีพ) และ บุคลิกหวือหวา (เคลื่อนไหว)