การศึกษาสภาพแวดล้อมการใช้งานอาคารผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลดอยสะเก็ด เพื่อลดโรคระบาดทางเดินหายใจ

บทคัดย่อ

          โรงพยาบาลดอยสะเก็ดเป็นโรงพยาบาลชุมชน ระดับทุติยภูมิ ซึ่งสังกัดในกระทรวงสาธารณสุข และมีการใช้แบบเลขที่ 3130 ซึ่งเป็นแบบมาตรฐานในการก่อสร้างโรงพยาบาลชุมชนทั่วประเทศในการก่อสร้าง แบบเลขที่ 3130 ได้มีการใช้งานมาเป็นเวลานานกว่า 30 ปี ทำให้อาคารที่ใช้งานอยู่ปัจจุบันไม่สามารถตอบสนองต่อการใช้งานของผู้ใช้อาคารได้เท่าที่ควร โรงพยาบาลดอยสะเก็ดจึงมีการต่อเติมอาคารจากรูปแบบเดิม เพื่อให้ตอบสนองต่อการใช้งาน ซึ่งการต่อเติมไม่ได้คำนึงถึงปัญหาที่จะเกิดขึ้นหลังการต่อเติมและปัญหาต่อสภาพแวดล้อมโดยรวมของอาคาร ทำให้ปัจจุบันอาคารบางตำแหน่งไม่มีการระบายอาคารและเกิดความแออัดหากมีผู้ใช้บริการจำนวนมาก รวมถึงไม่ตอบสนองต่อสถานการณ์แพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 (Covid-19) ในปัจจุบัน เมื่อเกิดการแพร่ระบาดโรคทางเดินหายใจขึ้น โรงพยาบาลจึงต้องมีการปรับพื้นที่ใหม่ให้เหมาะสมกับสถานการณ์ปัจจุบัน งานวิจัยชิ้นนี้ได้ทำการสำรวจสภาพแวดล้อมและปัญหาในการใช้งานพื้นที่ต่าง ๆ ในปัจจุบัน โดยสรุปให้เห็นถึงปัญหาในการใช้งานและเสนอเป็นแนวทางในการออกแบบเพื่อแก้ไขปัญหา โดยทำการสัมภาษณ์เชิงลึกเกี่ยวกับปัญหาในการใช้งานและมาตราฐานทางการแพทย์ต่างๆ กับบุคลากรทางการแพทย์ จำนวน 15 คน และทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา ซึ่งสรุปประเด็นสำคัญได้ 3 หัวข้อดังนี้ 1. ด้านการออกแบบ 2. ด้านสภาพแวดล้อม 3. ด้านบริหารจัดการอาคาร จากข้อมูลจึงนำมาสู่แนวทางในการออกแบบแบบมีส่วนร่วม ซึ่งแบ่งตามพื้นที่ใช้งานของอาคาร โดยการกั้นพื้นที่และจัดพื้นที่ให้เป็นสัดส่วน เพื่อป้องกันผู้ป่วยปกติ ให้แยกจากผู้ป่วยติดเชื้อทางเดินหายใจ ทำให้ลดการติดเชื้อภายในโรงพยาบาลลง และจัดทำเป็นแนวทางในการออกแบบเพื่อปรับปรุงโรงพยาบาลดอยสะเก็ดในอนาคต